Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Na 2 prachtdochters en ons zoontje dat maar 16 weekjes in mijn buik woonde, wilde we graag nog een bengeltje.
En zorgeloze zwangerschap en ik groiede als kool.
Met 20 weken wisten we dat we een dochter erbij zouden krijgen.
op 8 juni was mijn bloeddruk te hoog en had eiwitten in mijn urine.
Ik werd opgenomen in het ziekenhuis.
De oudste is ook met een zwangerschapsvergiftiging geboren(pre-eclampsie)
8 weekjes te vroeg, dat is nu een vrolkijke dartel dus
ik maakte me geen zorgen.
15 Juni was ik precies 32 weken en mocht in het ziekehuis blijven waar ik lag.
het ging allemaal goed.
Vrijdag had ik zelf het idee dat ze het gingen halen, omdat ze drukker was
dan dr hartslag aangaf.
Maar omdat het goed ging gaven ze me nog 1 dag erbij.
Die zaterdagochtend kreeg ik binnen een half uur 4 keer een harde buik,
ik werd aan de ctg gelegd en ons meisje had nog maar een hartslag van 76 slagen per minuut.
Binnen no time lag ik op de o.k.
Daar kreeg ik een echo en bleek ze al overleden.
Mijn man Geoffrey heeft het ziekenhuis verrot gescholden.
Maar we weten dat zolang het goed gaat met moeder en kind
dat ze het laten zitten.
de dag daarna is onze
Cheyenne geboren.
Nu proberen we door te leven.
En moet eerlijk zeggen, dat wij blij zijn dat we nog 2 gezonde meiden heb rondlopen.

Sandra

Overige informatie
Er word aan een webpage gewerk voor Joshua en Cheyenne.