Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ik ben er vandaag niet bij maar ik denk aan jou, Nora en de jongens, je moeder en andere familieleden en natuurlijk "de gang"! Ik heb je leren kennen doordat Folkert bij "de gang" hoort! Op feestjes hadden wij altijd even contact en dat was fijn. Je vertelde me de laatste keer dat je ook wel later net zoals Folkert en ik, eenvoudig op het platteland zou willen wonen, je had niet zoveel meer nodig. Helaas, helaas lieve Chiel heeft dat "later" je ingehaald...Rust zacht, liefs Nathalie.

Chiel, een witte chardonnay , een sigaartje en vrienden erbij, ook graag enkele die het niet met hem eens waren. Dan kon hij weer heerlijk discussiëren . Vaak over technische zaken , wat ik dan glimlachend aanhoorde, want hij ging net zolang door totdat hij gelijk kreeg.
Chiel heeft mij geïntroduceerd in een ondernemersgroepje , olv de pro Ramon Schilperoort, die veel golftripjes maakte.
Villamoura was daar een van. Uiteraard vreselijk gelachen met Chiel, hij was daar meer relaxed op de golfbaan en wij verschilden niet vaak van mening.
Ook legde hij mij graag uit wie wie was en hoeveel geld die persoon had. Hij wist het ook allemaal.
We hebben samen vaak gegolfed , hij was een paar jaar lid van de Houtrak en zo’n rondje eindigde dan altijd op het terras met de nodige alcoholische versnaperingen. Hij was ook een soort fan van mijn golfspel, geheel nieuw voor mij, maar wel erg prettig. Mijn omgang met Chiel was sowieso erg relaxed, vol met respect en we mochten elkaar zonder daar veel over te zeggen, erg graag.
Chiel, ik mis je nu al en zal je blijven missen.

Ik ben boos, boos op mijn dierbare markante vriend
wat is dat dierbare vriend, daar kom je pas achter als hij er niet meer is,
dan pas ga je er echt over nadenken, bij een dierbare vriend gaat het allemaal van zelf, zonder na te denken... ook al zie je elkaar misschien maar een maal per maand , is het direct goed, er waren niet veel woorden nodig

Ik ben boos omdat hij, ondanks een flinke waarschuwing niet gezonder is gaan leven, niet zuinig geweest is op zijn lichaam.
Laten we uit dit drama iets goeds halen, laten we vanaf nu veeel beter op ons lichaam gaan letten, natuurlijk wel genieten maar met mate !
Laten we met z'n alle beloven samen gezond oud te worden.

Chiel had best een complex karakter, was een ontzettend harde werker en hij wilde alles graag regelen, als we met z'n alle gingen skiëen was hij de gene die het hele gebied bestudeerd had en dat wilde hij ook graag toepassen, dus als we bij een kruising stonden wist hij precies welke kant we op moesten, alleen de gang deed dat niet altijd, soms wel eens precies de ander kant op, hij heeft hier erg aan moeten wennen, maar hij paste zich steeds beter aan.

Hij had een ongelofelijke technisch kennis , op al mijn vragen had hij altijd een uitgebreid antwoord, je kreeg eigenlijk een lezing, we gaan je ontzettend missen.

Ik ben boos omdat mijn dierbare vriend er niet meer is....

Ik ben ongelofelijk verdrietig dat Chiel zo plotseling uit mijn leven is gerukt
Maar als ik terug kijk op onze vriendschap, die plus minus 46 jaar geleden begon, ben ik blij dat ik Chiel heb gekend.
Hij had altijd een verhaal, een idee, een oplossing.
Hij was erg begaan en geïnteresseerd in techniek en energie.
Daar dook hij volledig in, tot het extreme zelfs, en wist er daarom ongelofelijk veel van.
Laatste jaar zaten wij wekelijks in de Druif, onze “stamkroeg”.
Dan zaten wij te filosoferen over onze ondernemingen.
En we bespraken onze problemen en behaalde successen.
Door zijn enorme netwerk wist hij altijd een oplossing.
Door Chiel ben ik afgelopen jaar met heel veel nieuwe mensen in contact gekomen die mij enorm geholpen hebben en die mij inmiddels zeer dierbaar zijn geworden.
Als je bij de Druif aankwam hoorde je zijn stem van kilometers afstand overal boven uitkomen.

Mijn hemel wat zal ik dat missen.

Rust zacht mijn vriend.

Ik denk dat Roland van der Loo en ik hem het langst kennen, wij zaten op dezelfde middelbare school.
Ik ken Chiel al 45 jaar van de middelbare school, hadden allebei het plan om naar de autoschool in Apeldoorn te gaan om daar een technische opleiding te gaan volgen. We hadden al een kamer uitgezocht waar we met z'n tweeen zouden gaan wonen. Maar helaas ging dat niet door, althans niet voor mij, want in dat jaar waren de aanmeldingen zodanig hoog dat de school besloot om op basis van eindcijfers mensen toe te laten, pech voor mij niet, gelukkig voor Chiel wel want hij bleek de juiste cijfers te hebben. Hij was wel boos op mij want de kamer die we gehuurd hadden moest hij toen alleen betalen.

De vriendschap is toen wat minder geworden, maar Chiel zou Chiel niet zijn toen hij wist ergens geld te kunnen verdienen hij mij toch weer opzocht en hij bij mij van tijd tot tijd Amaryllissen kocht (die ik weer bij mijn vader haalde) en die doorverkocht, om een gedeelte van zijn studie te bekostigen en dat heeft hij wel een paar seizoenen gedaan.

Een van de meest hachelijkste momenten heb ik doorgemaakt met Chiel en Pim op de catamaran wat z'n 35 jaar geleden was, wij gingen toen met de catamaran de zee op met een windkracht 8/9 misschien wel 10, iedereen verklaarde ons voor gek, Pim en ik wilde gaan maar we wilde nog een derde persoon mee hebben en Chiel was bereid om mee te gaan. Dat tochtje zeilend heeft slechts 60 seconden geduurd. Na 60 seconden omgeslagen boot totaal verwoest alles kapot en toen hebben wij een strijd geleverd van een klein uur ( althans zolang leek het te duren) om terug aan de kant te komen maar die momenten hebben we meer onder water dan boven water beleefd en vastzittend aan touwen en zeilen en gebroken mast en hebben we elkaar vast moeten houden en boven water trekken. We zijn van Zandvoort zuid naar de pier van IJmuiden gedreven onder water en in de branding.

Zo kan ik je nog een verhaal vertellen (daar was ik niet bij). Hij is een keer met Kuuk van de Berg vast komen te zitten in een ski gebied. Zij hebben toen een hutje open gebroken en dankzij dat Chiel rookte had hij een aansteker bij hem en zonnebrand creme en heeft Chiel een houtvuurtje kunnen stoken om zich warm te houden.

De herinneringen aan Chiel zullen blijven voortbestaan bij mij als een vriend waar je altijd je licht op kon steken als je iets wilde weten over technische zaken. Dan ging hij altijd met je de discussie aan en dat deed hij op zijn manier en maakte je duidelijk hoe hij erover dacht. En wat je daar mee deed vond hij prima en kon dan wel eens later vragen en wat heb je gedaan, nou die manier, en dan kon hij wel eens zeggen, nou dat zou ik nooit zo gedaan hebben en dan lachte hij even. Maar was wel eerlijk.

Ik zal me Chiel altijd blijven herinneren als een lieve, geinteresseerde vriend, zittend aan de waterkant op het Spaarne met een heerlijk wit wijntje.

We zullen je ontzettend missen.