Als ik aan Chris denk, dan denk ik aan reizen, regelen, creativiteit, en trots.
Ik zal een aantal anekdotes vertellen die mij bijgebleven zijn.

Ik heb qua reizen veel te danken aan Chris (maar natuurlijk ook Richarda) en dat gaat al zover terug als mijn eerste ski-trip naar Oostenrijk, Westendorf. Nog nooit op de latten gestaan en in de blauwe Mercedes naar de sneeuw. Dat was mijn eerste reis met de familie Nelissen. En spannend dat ik het vond, de man waar ik het meest ontzag voor had, nodigde mij uit op vakantie.
De volgende trip die me bij is gebleven is de onthulling van Spanje. Vanuit Albufeira in de huurauto naar Islantilla.
Kijken vanaf de weg naar de zandkuilen, de piketpaaltjes. En als je Chris dan kent, dan ga je dus door een gat in het hek toch even 't terrein op. Dat hek geldt tenslotte niet voor jou, dat is om anderen buiten te houden.
Het andere Spanje in Pals was ervoor verkocht, waardoor wereldreizen konden worden gemaakt. Maar dan toch die droom willen naleven om permanent in Spanje te kunnen gaan wonen.

Als je dat wil, dan moet je dat regelen. En regelen kon Chris wel. In die tijd wilden Maroeska en ik ook een huis gaan kopen. Als je dat voor het eerst doet, dan is dat nogal een opdracht. Chris heeft veel meegerekend, meegekeken naar oplossingen en als ik dan kijk naar wat jullie beiden voor ons betekent hebben bij de opstart in ons huis. En wij dachten dat we dat wel even snel konden doen, dus hebben Maroes en ik 'slechts' anderhalve maand bij jullie in huis gezeten. Dat was wel even een aanpassing van alle kanten.
Maar, gaten in plafonds maken voor kabels, elektra trekken door vloeren, trekken van mijn netwerk bekabeling, houten vloeren leggen, tapijt leggen, gordijnen maken op een te lichte naaimachine, er was geen taak te gek of het werd wel gedaan, door jullie beiden. Was af en toe ook wel lastig, omdat Chris soms een net iets ander idee had over de indeling, of oplossing, dan ik. Achteraf had de één stiekem wel gelijk, maar dat gaf de ander dan niet toe natuurlijk. Veel is er nog steeds en naar volle tevredenheid.

Doet me ook meteen denken aan de creativiteit van Chris, maar ook Rich.
Toen Chris en Rich hoorden dat ze opa en oma zouden worden, werd de kantoor-kamer omgebouwd tot twee kinderkamers. Ik kan me de 3D houten ballonnen verkoper van Jip en Janneke in Kurt zijn kamer nog heel goed herinneren. Later toen Stein op komst was, werd voor hem een mooie boom en blaadjes en vogels gemaakt, compleet met kippen. De kinderen hebben hier tot laat nog enorm veel plezier van gehad, bij Stein hangen ze nog steeds gewaardeerd aan de muur.
Toen onze kids oud genoeg waren, werd ook opa's timmerclubje opgericht in Spanje. En echt niet elk kind kan zeggen dat je een timmerclub in de spaanse zon hebt gehad!

Het laatste woord waar ik Chris aan herinner is trots.
Niet alleen trots als vader van Maroes en Martijn. Maar ook als opa van Kurt, Stein, Ruben en Emma, was hij een trotse opa en Rich aan zijn zij, als trotse oma. In Spanje wonen is fijn, maar je mist daardoor ook een hoop. Vaak kwamen jullie voor de gezamenlijke verjaardagen terug. Om als trotse grootouders bij deze grootse momenten te zijn. En jullie bleven vaak met Kerst. Dan kwamen de familie-momenten weer ouderwets terug, nu alleen met de kleinkinderen erbij. En als ik kijk naar ons gezin, dan zijn we vaak naar Spanje gekomen, om de kinderen in de zon, bij opa en oma te laten zijn. Samen zwemmen, naar het strand, spaanse hapjes eten, vismaaltijd aan het strand, golfen, met het treintje naar beneden. Ze mochten ook altijd bij jullie blijven slapen, waardoor het fijn was voor kinderen en deze papa (en mama).

Dat alles gaat wel een beetje veranderen, Rich, nu van mij aan jou.
Er is een hoop veranderd in de afgelopen maanden op een wel heel erg snel tempo. Dit had niemand voor mogelijk gehouden. En er zullen nog een hoop momenten zijn waar je aan moet wennen en er tranen zullen vloeien. Daar kan ik niks aan veranderen, maar wel kan ik zeggen:
Weet dat de deur altijd open staat, de telefoon altijd ons kan bellen, de kinderen hebben zelfs hun slaapkamer aangeboden om hier te komen logeren. Weet, we blijven nog steeds naar Spanje komen. Misschien wel vaker dan hiervoor. Je bent nooit helemaal alleen.

Chris, ik zal je missen.
Als schoonvader en zelfs een beetje als mijn vader, en zeker ook als opa van de jongens.
Dank dat je was, zoals wie je was.