Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Cor Koppelman

09-03-197011-07-2018

9 maart 1970 - Dirksland
Elsbeth Visser
vrachtwagenchauffeur
logistiek medewerker
Muppy (kat)
vogels (agaporniden)

Cor Koppelman werd geboren in Dirksland op 9 maart 1970. Cor was werkzaam als vrachtwagenchauffeur. Hij werkte als logistiek medewerker. In 2001 ontmoette hij zijn partner Elsbeth Visser. Cor en Elsbeth trouwden op 3 oktober 2003. De laatste woonplaats van Cor was Dirksland.

Cor was gezond geboren, en op zijn jonge leeftijd in 1974 heeft hij een ernstig ongeval gehad waardoor hij ernstige hersenletsel opliep. Daardoor werd hij langzaam slechthorend, later in 2000 is hij helemaal doof geworden en hoorde niks meer. Het lopen en het geheugen ging langzamerhand minder, hij was vaak niet lekker dus we hebben heel wat onderzoeken gehad, ziekenhuis in ziekenhuis uit, hier in Dirksland maar ook in Rotterdam bij de EMC. De diagnose uiteindelijk kregen we in 2007 wat later helemaal niet klopte
( celebelaire ataxie) . Dit komt door de coordinatie problemen vanuit zijn hersenen die verergert snel na het breken van zijn been in juli 2010. Na 4 maanden thuis werkte hij weer maar zn lopen was zo belabberd dat hij in januari 2011 naar huis is gestuurd. Wat vond hij het erg! Niet te kunnen en mogen werken.
in 2013 kreeg hij zijn eerste epilepsie aanval en werd hij opgenomen in het ziekenhuis en heel ziek geweest, 2 weken in het ziekenhuis gelegen door een nierbekken-, blaasontsteking en had zelfs 4 dagen op de IC gelegen. Hij was heel zwak en moest 3 maanden revalideren bij een woonzorgcomplex De Sameritaan (heet nu Nieuw Rijsenburgh) in Sommelsdijk. Daarna mocht hij gelukkig naar huis en werd ons huis in de loop van 2015 aangepast voor hem. De garage werd omgebouwd tot een slaapkamer en een stukje van de schuur werd de aangepaste badkamer. We sliepen net een weekend in onze nieuwe slaapkamer in maart 2016 toen Cor weer zo ziek werd.
Het lopen sinds 2014 werd steeds minder. Hij liep eerst met een stok, later met de rollator en langzamerhand sinds de zomer 2017 kwam hij in een rolstoel terecht . Hij kreeg meerdere malen epilepsie, geheugen werd steeds minder. Gelukkig had hij ook goede dagen en genoot hij van ons samenzijn,buiten in de natuur,in onze tuin, de dieren om ons heen en de dagopvang De Nollestee genoot hij van de jongens, de plantjes , de bolletjes en van de leiding Cor, Jolanda, Hannie, Corrie, Cora, Teunie en anderen.Hij kreeg vaker en vaker blaasontsteking en het plassen ging niet meer gevolg was het dat hij een blaas chateter, een suprapubische kreeg in december 2013. Helaas kreeg hij ook steeds meer darm problemen. Heeft ook allemaal te maken met hersenletsel. Hij kreeg 2 keer een darmafsluiting, de eerste keer was op zijn verjaardag in 2016 en de tweede keer was ook in maart, kort na zijn verjaardag in 2017 en in april 2017 kreeg hij zijn darm- stoma. Dit was voor mij heel eg praktisch om hem te helpen. Ik leerde ook de stoma verzorgen. Blaas spoelen leerde ik vanaf de zomer 2017. Hij had nl vaak blaasontsteking en dan was het goed om zijn blaas te spoelen 1x in de week en later werd dat dagelijks tot februari 2018. Hij werd ineens heel ziek op 28 februari naar het ziekenhuis gebracht en was heel ernstig en op het randje van de dood mocht hij na vele gebeden rondom zn bed in de traumakamer in het ziekenhuis weer heel langzaam herstellen. Hij was heel zwak maar herkende mij altijd, sommige mensen niet eens meer. Op 8 maart verhuisde hij naar Ebbe en Vloed in Oude Tonge, Er was toen geen plek bij Neuw Rijsenburgh, Hij vierde zn laatste verjaardag daar, ik was heel verdrietig en hij besefte het ( gelukkig) niet. Gelukkig mocht hij op 15 maart verhuizen naar een woongroep in Nieuw Rijsenburg. Ik was intussen over vermoeiend en was de laatste maand thuis met Cor dag en nacht bezig en respijtzorg aangevraagd en Cor begreep het gelukkig heel goed. Hij herstelde heel langzaam maar bleef heel zwak. Hij was totaal rolstoelgebonden en ik kwam hem dagelijks opzoeken en bij het mooie weer gingen we dan wandelen buiten of op het balkon om even samen te zijn. Geestelijk was hij wel heel erg achteruitgegaan, maar hij herkende mij gelukkig altijd wel en de aanvallen, longontsteking, deliers hebben hem niet goed gedaan.
Hij mocht ook 3x keer thuiskomen. Dan kwam hij een dagje met de rolstoeltaxi en wij genoten dan van het mooie weer, we aten dan buiten in de tuin. De laatste keer was op 5 juli en dan was het 11 juli zijn sterfdag wat totaal onverwachts kwam, Hij kreeg acuut weer darmproblemen, een darmafsluiting. Het heeft slechts enkele uren geduurd en we konden gelukkig afscheid van elkaar nemen.
17 juli is hij begraven in Dirksland en het was ontzettend druk op de begrafenis maar ook bij het condoleren. Hoop post gehad ( ruim 450 kaarten) nav de advertenties in de kranten. Heel hartverwarmend!

Biografie