Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Cornelie Jochems

26-06-194628-11-2019

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • SAMEN DE OCEAAN OVER
        reactie 39   |   niet OK

        Op vrijdag 2 september 1994 verlieten Cornelie en ik aan boord van de Caet Mossel de haven van IJmuiden. Mijn jongensdroom zou in vervulling gaan: een rondje Atlantic samen met mijn grote liefde. Deze zeiltocht zou DE piekervaring van mijn leven worden en ook het hoogtepunt van ons 15-jarig intense en turbulente samenzijn, dat in 1985 in grote liefde was begonnen en dat in 2000 in groot verdriet zou eindigen.
        Corretje was een onconventionele artistieke vrouw, moedig en emotioneel, liefdevol en spannend, nooit bang, maar soms ook een lastpak!
        Zij kwam aan boord met drie versleten teddyberen uit haar jeugd en een hele serie foto’s van haar kinderen. Het hele beestenspul werd in een oogwenk met punaises in het prachtige lakwerk van de kajuit geprikt en in de plee hing ze een lijst op met haar 11 geboden, die vooral voor mij bleken te zijn. Onze loodskooi werd omgedoopt in ‘Tukkie’, waarvan haar beertje Zottie zich te midden van een set meegebrachte kanten(!) kussentjes meester had gemaakt. Ze noemde haar kostbare oliegoed haar ‘regenpak’. Ze had het niet over ‘wie gaat er nu op wacht’, maar ‘wie heeft er nu dienst’. De kajuit werd ‘de kamer’ en het reddingsvlot noemde ze ‘de weekendtas’. Aan haar laarzen kleefde nog zeker drie weken stront van de Duindigtlama’s.

        Nadat wij een levensbedreigende storm met windkracht negen hadden overleefd liepen wij op 17 september 1994 de haven van Falmouth aan. Daar wachtten wij op beter weer voor de tocht over Biskaje. Mijn grote zorg was dat Cornelie vanaf IJmuiden eigenlijk continu zeeziek was. Ik realiseerde mij dat het onverantwoordelijk zou zijn om met een zeeziek meissie de oceaan over te steken.
        In de Golf van Biscaje bleef ze zeeziek en at bijna niets. Toen ik op de derde dag Biskaje uit mijn kooi kroop zag ik tot mijn grote geluk dat zij in de hoek van de kuip een koud blikje ‘witte bonen op tomatensap’ verorberde!
        Opgelucht omhelsde Ik haar. ‘Ik heb besloten om nooit meer zeeziek te worden’. Een opmerkelijke mededeling tussen de grote zwarte golven in deze uithoek van de Atlantic! Ze is nooit meer zeeziek geweest.
        Mijn jongensdroom was gered; ik was diep onder de indruk van haar wilskracht. Nooit zal ik dat moment vergeten!
        We hadden inmiddels al 12 dagen lang in ons kleffe oliegoed doorgebracht. Zo’n 150 mijl voor Cabo Sant Vincente klaarde het op en gleden we op een licht briesje door de tot rust gekomen oceaan. Toen ik later aan dek kwam zag ik een schouwspel dat nu nog steeds op mijn netvlies staat gebeiteld. Corretje zat in haar onderbroekje op het voordek te midden van een school van 50 à 60 dolfijnen waarvan enkele exemplaren vlak voor de boeg een paar meter uit het water sprongen. Zij huilde tranen met tuiten van opwinding en emotie.

        Op 20 november 1994 verlieten wij de haven van Las Palmas richting Martinique aan de overkant van de Atlantic. Twintig dagen lang wisselden wij elkaar af, zittend op een schommeltje opgehangen in de kajuitopening, een uitvinding van Cornelie. Als de een sliep zat de ander op wacht op het schommeltje. We genoten van de passaatwinden, het prachtige weer, de frisse lucht en de wind die altijd maar mee stond.

        Ter hoogte van de Afrikaanse westkust werd ik vroeg in de morgen door Cornelie wakker gemaakt. Ze fluisterde en zwaaide met haar handen; ik moest doodstil zijn! Wat was er aan de hand? Bad news voor mij: er waren zeker 200 kleine gele woestijnvogeltjes op het achterdek geland. Ze zaten op het stuurwiel en waren drukdoende om de navigatiemeters onder te schijten. Zij verbood mij om die beestjes weg te jagen. Chantage werd daarbij niet geschuwd! De door mij gebakken broodvoorraad verdween in de vogelbekjes, kommetjes water en de koekvoorraad volgden. Ik mocht niet meer naar het stuurwiel om te navigeren, omdat ze ervan overtuigd was dat de vogeltjes hun dood tegemoet zouden vliegen.! Na twee dagen kon ik haar ervan overtuigen dat we inmiddels op koers Kaapstad lagen i.p.v. Martinique! Vogeltjes weggejaagd. Corretje binnen in tranen!
        Een etmaal voordat wij na 20 dagen op zee, door de finish zouden gaan rook zij als eerste land. Uren later hoorde zij in de vroege ochtend een hond blaffen en was onmiddellijk totaal van slag.
        Met de armen om elkaar heen en met een glaasje wijn in de hand hebben wij de laatste uren naast elkaar achter het roer gezeten. We vierden onze veilige aankomst en onze verknochtheid aan elkaar!

        Zondag 1 december, drie dagen na je wrede dood op 28 november 2019, hadden wij afgesproken weer eens een hapje te gaan eten. Dat hebben wij de afgelopen vijftien jaar met regelmaat gedaan, een periode waarin zich een innige vriendschap heeft ontwikkeld.
        Het schip is verkocht en ik heb het schommeltje, waarop wij de Caet zo’n 7.000 mijl over de Atlantic hebben gejaagd van een gedenkplaatje voorzien. Ik had je dat afgelopen zondag willen geven.. Helaas was dat een paar dagen te laat!
        Cees Wolzak
        Eemdijk, 7 december 2019


        Cees - Eemdijk
        7 december 2019

        Deel deze pagina:

      • Pracht mens!
        reactie 38   |   niet OK
        Pracht mens! Op mooie momenten in het leven van Anouk mogen ontmoeten - groentijd, huwelijk, kerst, exposities, verjaardagen op Duindicht - altijd welkom, altijd bevlogen, warm, uniek - altijd een fijne ontmoeting! Veel liefde en sterkte voor Anouk en de familie. XXLucia

        Lucia - Amsterdam
        6 december 2019

        Deel deze pagina:

      • ❤️ Lieve Peetmoeder ❤️
        reactie 37   |   niet OK

        Lieve Cornelie,

        Wat was jij een lief en bijzonder mens!!

        Ik voel me nog altijd vereerd dat ik naar je vernoemd ben!!

        Vol liefde en aandacht was jij er voor mijn moeder toen zij in het ziekenhuis lag voor Joan. Iedere dag was je er weer en zat je uren naast haar bed en hadden jullie diepgaande gesprekken.

        Toen ik een paar jaar later werd geboren was het vanzelfsprekend dat ik naar jou zou worden vernoemd.

        Deze foto vond ik in mijn baby boek. Jij houdt mij stevig vast na de doop. Over mijn doop en de gekke gebeurtenissen die dag hebben wij het nog vaak gehad samen.. ????

        We zagen elkaar niet vaak, maar dat maakte geen zak uit, want als we elkaar zagen en spraken was er meteen 200% contact!!

        Lieve Cornelie, heb een goede reis naar de overkant en wanneer het mijn tijd is kom ik je meteen opzoeken en drinken we weer een wijntje!!

        Dikke zoenen en ga je enorm missen!!! ❤️

        Cilia


        Cilia - Amsterdam
        6 december 2019

        Deel deze pagina:

      • Trotse lieve Cornelie
        reactie 36   |   niet OK

        Lieve trotse Cornelie, wat heb ik van jou mogen genieten op de reis naar Zuid Korea, wat een trotse moeder van Anouk heb ik mogen meemaken. Wat een blijdschap, hartelijkheid en betrokkenheid toonde je voor ons. Zo'n trotse mama van Anouk en zo blij voor ons als we weer een wedstrijd hadden gesprongen en op het podium stonden, alle uren in het zwembad met zoveel enthousiasme en support. Dank je wel lieverd, ik ga je verschrikkelijk missen.

        Dikke knuffel en heel veel sterkte voor mijn lieve synchroonpartner Anouk en de rest van de nabestaande.

        Yvonne


        Yvonne - Woudenberg
        6 december 2019

        Deel deze pagina:

      • . Verhalen te over, net als jullie ieder een eigen herinneringenboek kunnen schrijven. Sterkte voor de tijd die komen gaat. Liefs. Frank en Taco
        reactie 35   |   niet OK
        De herinneringen aan de gracht lijken nu nog dierbaarder te worden. Dankbaar voor wat meegemaakt en gedeeld is.

        Sterkte voor de tijd die komen gaat

        Frank en Taco

        Feank - Maastricht
        6 december 2019

        Deel deze pagina:

      • LIEVE MAM
        reactie 34   |   niet OK

        Lieve mam,
        wat hebben we genoten van ons laatste reisje samen naar Zuid-Korea. Jij was telkens op zoek naar een bar waar je wijntjes kon drinken, maar we kwamen er al snel achter dat er in Zuid-Korea niet veel wijn te vinden was, dus stapte je al snel over op bier.
        We hebben zo enorm genoten van elkaar. Ik probeerde wel sneller in slaap te komen om aan je gesnurk te ontkomen, maar helaas viel jij altijd binnen een paar minuten als een blok in slaap.
        De liefde tussen ons als moeder en dochter zal nooit verdwijnen en ik voel dat je er altijd voor ons zal zijn. Dankjewel voor je liefde, je steun en je wijze woorden.
        Je was uniek en dat realizeer ik me nu pas....


        Anouk - Wassenaar
        4 december 2019

        Deel deze pagina:

      • Anything but ordinary.
        reactie 33   |   niet OK

        Ruim 7 jaar geleden vroeg je mij om een ontwerp te maken voor o.a. een schuur / schaftkeet voor de tuinmannen. We zochten de grenzen op van wat mogelijk was en gingen daar liefst nog een stukje overheen . De Zadeltas zoals jij het ontwerp uiteindelijk noemde is helaas nooit uitgevoerd. Wel spraken elkaar nog dikwijls , je had altijd weer nieuwe plannen en ideeën. Amusant en inspirerend. Bij de laatste expositie van Anouk op het Noordeinde spraken we nog over verhuizen naar Madeira of Oostenrijk , maar je had mij ook wel eens gevraagd om na te denken over het bewoonbaar maken van het kleine vervallen tuingereedschapshok naast de wagenschuur waarbij de grote boom geïntegreerd moest worden in een bijzonder ongewoon huisje. Alles gelijkvloers , oude muren en met mooie zichtlijnen de tuin in : een perfecte plek voor een oude dame in de laatste fase van haar leven had je zo bedacht. Het had mij een mooie en dierbare opdracht geleken, helaas kwam de dood met een ander plan.
        X

        Hubert - Den Haag
        4 december 2019

        Deel deze pagina:

      • Beste Cornelie
        reactie 32   |   niet OK
        Met een schok vernam ik vandaag via een kennis van jouw ongeluk eind november...enkele jaren geleden mocht ik jou interviewen over je goede zorgen aan Gerard Fieret. Je leidde me na een gezellige koffietafel in jouw huis uitvoerig rond op je landgoed. Ik was zeer onder de indruk. Rust zacht! Nico Groot.

        Nico - Leidschendam
        3 december 2019

        Deel deze pagina:

      • reactie 31
        jonkheer drs willem

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        jonkheer drs willem - the hague

        3 december 2019

      • Herinneringen van de jeugd jaren met de familie Swart
        reactie 30   |   niet OK

        Lieve Cornelie:

        Nu ben jij niet meer hier, maar de goede herinneringen
        aan jou in onze jeugd jaren blijven bestaan.
        Cornelie en Robbie waren van ca. 1962 tot 1967 een paar.
        Zij was Robbie's grote en enige liefde.
        Gedurende die jaren was zij ook een deel van onze familie.
        Helaas is Robbie 6 jaren geleden overleden.
        Cornelie was ook een goede vriendin van onze moeder
        en is dit over jaren gebleven. Ger en Ed zijn bijde naar
        de USA geëmigreerd in resp. 1964 en 1980.
        De laatste keer dat wij Cornelie ontmoet hebben
        was in de Molen in Wassenaar, waar zij een tentoonstelling
        had in April 2013 na Robbie's begrafenis. Die avond
        hadden wij een gezellig diner met Cornelie en
        Henriette. Al hoewel onze jeugd jaren meer 55
        jaren geleden zijn blijven wij altijd aan jou denken.

        Ed en Ger Swart
        Rolling Hills, CA en Naples, FL


        Gerard - Naples, FL USA
        3 december 2019

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.