Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Cynthia,
Het voelt nog steeds onwerkelijk dat je er niet meer bent. Wij zullen ons jou blijven herinneren als de slimme, stoere, goedlachse grote zus van Cécile.
En ondanks je ziekte bleef je betrokken bij alles en iedereen. Op 11 augustus vorig jaar, toen je al heel ziek was, kreeg Gitta op haar verjaardag als eerste een vrolijke facebook-felicitatie van jou.
Dat was jij ten voeten uit.
De crematieplechtigheid staat op ons netvlies gegrift. Wij waren diep onder de indruk van de kracht van Byron en Jasmijn. Pieter zei naderhand: "Sterke ouders krijgen sterke kinderen."
Zo is het.
Rust zacht, lieve Cynthia.
Gitta, John, Pieter

Cynthia zal me altijd bijblijven als een vrolijke meid, met haar typische bandana tijdens het sporten. Ze heeft bij mij step lessen gevolg en het was schrikken toen ze meldde dat ze niet langer kon sporten owv de ziekte die plots ondekt was. Ik heb haar dappere tocht gevolgd op facebook. Tot het einde heeft ze strijd getoond, enthousiasme en levensvreugde. Ontzettend jammer dat het niet heeft mogen zijn. Ik koester mooie herinneringen aan haar aanweIgheid in de lessen en ben zeker dat jullie allen nog veel mooiere en intensere herinneringen hebben, maar ben ook zeker dat het heel veel pijn gedaan heeft om haar in pijn te zien. Ik hoop dat zij en jullie rust vinden. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik haar gekend heb en wil jullie alle sterkte en steun wensen. Ilse Michiels

Na een dag van verbazing (Cynthia ziek), een moment van verbijstering ( oncoloog), opluchting (darmkanker dat schijnt goed te genezen te zijn) naar vrees (als dat maar goed komt).
Maar de dag erop stond op je Facebook If You Can Dream IT You Can Do It.
Wat sterk, wat een karakter. Ik zal dat niet vergeten. Hoop dat ik daardoor leer tegenslagen te verwerken. En vooral niet meer mopper over dingen die tegen zitten.
Ik dank je, ik mis je,

Frank van Wezel

Je was zo sterk en zo dapper en tot het laatst liefdevol. Onze Cynthia is er niet meer.
Een bijzonder mensen mens moest ons verlaten. Je uitvaart getuigde van zoveel liefde.
De mooie teksten over jou gesproken door je lieve zus je nichtje en jouw Jury en in het bijzonder jou Byron.
Ik wil hierbij dan ook, hun alle kracht en sterkte wensen bij dit zeer grote verlies.
*(hierbij mijn laatste berichtje aan Cynthia waarbij ik liefdevol haar reactie terug kreeg.)
Lieve Cynthia,
Ik kan alleen maar schrijven 0ver wat ik allemaal voel
het is verwarrend en verdrietig maar echt het is een heleboel.

ik wil heel graag huilen, schreeuwen slaan en meer
maar het helpt voor geen meter
het verdriet neemt geen keer.
Je was een rots in de branding en koerste recht door zee…
Je trotseerde storm en golven, alleen…je had de wind niet mee
Waarom al dat vechten, waarom al die pijn.
Je wil hier niet weg je wil bij ons zijn.
De strijd is oneerlijk en geheel niet terecht.
Je wilde zo graag verder maar verloor dit gevecht.”
Niemand kan begrijpen hoe erg die pijn wel is,
niemand kan begrijpen hoe erg is straks het gemis,
maar een ding moet je weten, ik zal je nooit vergeten.
Een pracht vrouw zo sterk en midden in het leven moet ons gaan verlaten
omdat ze geen eerlijke kans heeft gekregen.
Dankbaar ben ik je omdat jij er toen was voor mijn dochter
die jouw arm om haar schouder nog steeds voelt.
Dankbaar ben ik je voor de liefde die je me kleinkinderen hebt gegeven.
Dankbaar zal ik je altijd zijn voor dat duwtje wat je mijn dochter had gegeven
en daardoor haar nieuwe geluk met een lieve partner mag beleven.
Ik zal je nooit vergeten en ben blij dat ik je hebt gekend als pracht mens en als
een lieve zorgzame vriendin van mijn dochter en een geweldige moeder voor haar zoon,
een mooie vrouw en echtgenote voor haar man en dat is in deze huidige tijden echt niet zo gewoon.
Lieve schat wat zullen we je gaan missen, het doet zelfs pijn om deze zin te schrijven en flink te blijven.
Maar nooit zullen we je vergeten en dat zullen we ook je zoon en man laten weten.
Nu komt het moeilijkste moment eraan, ik ga stoppen en heb toch nog wat woorden op papier staan.
Wil eigenlijk niet naar een einde toe maar ik wil ook niet te lang wachten, anders ben je te moe.
Lieve Cynthia ik wens je een zacht einde met veel liefde omringt en hoop dat je de rust dan ook vindt.
Duizenden kussen voor jou en nu veel tranen bij mij, Vaarwel lieve schat en bedankt dat ik je heb gekend.
Heel veel sterkte jullie allemaal, Lieve Cynthia je zit in mijn hart en mijn gedachten zijn bij jullie.
Veel liefs en een laatste dikke super knuffel van René Sekrève. XXXXXXXXXXXXXXXX

Ik weet niet zo goed wat ik moet schrijven, maar wel dat je enorm gemist gaat worden. Je kan trots op die kerels van je en zeker ook op jezelf. Slaap zacht.

Wat een ongelofelijk fijn mens was je als buurvrouw; warm, positief, enthousiast oprecht geïnteresseerd en met een heerlijk portie humor.

We deelden o.a. onze grote liefde voor katten. Mijn (vorige) kat Arie, die buiten het vechten nogal regelmatig opzocht, kreeg van jou de zeer toepasselijke bijnaam "Terror-Arie". Jouw zorgzaamheid ging ver: toen ik in 2014 in Costa Rica op vakantie was en mijn "kleine monster" Arie ziek werd, ben je zelfs midden in de nacht naar een spoedkliniek in Amsterdam gereden omdat je het niet vertrouwde.

Lieve Cynthia, Ik zal je nooit vergeten en je naam staat voor altijd in mijn hart geschreven.

Ik wens Jury & Byron en alle familie en vrienden heel veel sterkte en kracht toe!

Nicht en neef, dat was onze relatie. Geen vrije keuze maar bloedband dus.
Daarom verwaterde ons contact ook na het wegvallen van de gemeenschappelijke "oma en opa". En kwamen wij elkaar pas veel later weer tegen: op de reunie van Ton en Nicole. Ik had inmiddels al wel via-via vernomen dat jij hetzelfde traject doorliep als mijn Corina, maar kon toen pas face-to-face met jou en Cécile erover praten. Erg heftig!
Daarna hebben wij elkaar nog een paar keer gezien. Wat een warme en hartelijke vrouw was mijn nicht geworden! En precies die vrouw zag ik op de foto's en hoorde ik in de verhalen weer terug op de crematie. Wat in-en-in triest dat jij zo vroeg moest gaan, onbeschrijflijk en zo unfair. Doe Corina de hartelijke groeten meid en maak er samen wellicht zelfs wat moois van daar, want weg zijn jullie niet, dat geldt alleen voor de "verpakking".
Ik wens de familie alle kracht en onderlinge warmte toe om dit enorme verlies enigzins een plek te gaan geven.

We hadden niet heel vaak kontakt maar als t er was, was het altijd goed
Je band met Byron was uniek om te zien
Hoe leuk vond ik het dat jullie samen met je pa op mijn pensioneringsfeestje kwamen
De herinnering aan de bezoekjes van jullie en je papa aan mijn ouders zijn bijzonder.
Wat ik mij vooral herinner hoe trots jullie vader op jullie sportprestaties waren.
Je nicht Mariam