Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Begin jaren 90 heb ik Daniël voor het eerst ontmoet, hij had toen een relatie met een vriendin van Jolanda. Deze vriendin (Pauline) fluisterde ons al vooraf in, dat Daan wel iets ouder was en een beetje apart (lees vreemd) maar wel leuk! Daar stond hij voor onze deur op uitnodiging voor een etentje op zondagavond, Pauline oogde duidelijk gespannen, wat zouden wij van hem vinden? Ik was zelf nog een guppie van achterin de twintig en Daan was al een imposante volwassen man van begin 40. Daan bruiste van energie en voelde zich duidelijk op zijn gemak bij wat jonger gezelschap. Zo goed zelfs, dat hij al snel zelf de koelkast wist te vinden en na het voorgerecht vroeg of het hoofdgerecht nog even kon wachten, want hij wilde graag studio sport kijken! Dit was overigens geen vraag maar meer een mededeling waarna hij de televisie aandrukte, zijn schoenen uittrok en heerlijk onderuit op de bank neerplofte. Na de highlights van dit programma kregen we het sein dat het hoofdgerecht door kon. Bij ieder ander persoon zou het je wenkbrauwen doen fronsen maar niet bij Daan. Daan was Daan en Daan bleef Daan! Hierna ontstond er een band die in ons geval veelal gepaard gingen met etentjes of een uitgebreide lunch waar hij zo van hield. Zo staat mij een lunch bij 1890 in Amstelveen op mijn netvlies waar Daan vroeg om een tournedos, lekker veel jus en bruin van buiten en rood van binnen met wat witte brood ernaast. Nou daar kwam die, Daan snijdt de biefstuk doormidden, pakt zonder iets te zeggen zijn bord op en loopt de keuken binnen om na 10 minuten terug te keren met een biefstuk zoals hij hem bedoeld had. De kok stond gewoon toe te kijken hoe Daan zijn eigen biefstuk aan het bakken was. Daan was Daan en Daan bleef Daan, heerlijke man ….. De relatie met Pauline hield niet lang stand en Daan was inmiddels zijn eigen bedrijf begonnen. Hij was nog duidelijk op zoek naar wat netwerk contacten en ik vertelde hem over mijn netwerk clubje, ik kende daar een advocate, eigen bedrijf, vrijgezel, leuk type! Zijn eerste reactie, regel een afspraak Richard. Restaurant Jo & Co op de koemarkt in Purmerend moest het worden. Wij zaten al te wachten en daar kwam ze binnen in een of ander klassiek mantelpakjes. Lilian, Daniël aangenaam. Ze trekt haar jas uit, gaat naast Daan zitten en schuift direct de asbak onder Daan zijn neus die als door een wesp gestoken reageerde. Ik word daar zo moe van, dat vrouwen altijd maar denken dat de asbak een mannending is. Lilian schiet in de lach en er ontstaat een gezellige avond waarna Lillian even naar het toilet gaat en Daan direct aan mij laat weten haar helemaal te gek te vinden. Alleen dat mantelpakje moet ik even wegdenken. Hierna ontstond er al snel een relatie waarin Lilian snel uit het klassieke mantelpakjes werd gehesen om plaats te maken voor een strak kokerrokje en leder laarzen. Ook moest de lingerie van bepaalde allure zijn. Daan kreeg het allemaal voor mekaar, hij had zijn perfecte vrouw. Lilian liet Daan volledig in zijn waarde, lachte om al zijn gekkigheden. Waar andere relaties hem voortdurend aan het corrigeren waren, accepteerde Lilian hem volledig hoe hij was …. Want ……. Daan was Daan, en Daan bleef Daan. Nu is Daan heengegaan en kijk ik terug op een bijzondere mens. Een groot gemis 😢 Veel liefs en sterkte van Richard & Jolanda

Lieve Daniel,

Ik heb je pas vorig jaar leren kennen, op uitnodiging voor een lunch in je tuin met de jongste neef en nicht. ( Ik ben vriend van nicht ) Die betreffende lunch duurde tot 23.00 in de avond.. de vraag bij het eerste stukje brood of het wit of rood werd gaf al aan wat voor dag het ging worden.
Je anekdotes, levenslessen en grensoverschrijdende grappen werden met elk geopende kurk mooier. Je had echt plezier, hiervoor leefde je... over het huidig beeld van je ziekte was je kort. Het zag er niet goed uit en juist daarom bleef je positief en ging je de strijd aan. En ging weer snel over naar de orde van de dag, met een grap en glimlach ging je onze bezorgde gezichten te lijf. We waren hier niet voor drama, lachen is gezonder.

Deze dag was memorabel en zal me altijd bijblijven als een van de uniekste ontmoetingen en lunch in mijn leven. Niet alleen om het vermaak, maar vooral om wat je hebt wil meegeven, leef, geniet, wees positief en wees eerlijk.. hart op de tong ipv inslikken geeft meer levensvreugde.

Het is je gelukt Daniel. Je hebt geleefd en vele mensen geïnspireerd en laten lachen. Je wijsheid zal gemist worden in deze wereld.. Gelukkig ben je niet gestorven, zelf ben je even gaan slapen.. en voor ons leef je altijd voort in gedachten.

"Elke grap over een serieus onderwerp maakt de wereld een stukje positiever. Dan wordt er tenminste gelachen"
Daniel, we hebben gehuild maar ook gelachen op je crematie.. de speeches waren ontzettend mooi en vol humor. Prachtige samenvattingen van een roerig leven waar je trots op mag zijn.
De samenhorigheid was sterk, en het einde na de borrel en etentje weet ik niks meer van. Ook traditie op de dagen dat ik in jouw buurt ben geweest..

Veel liefs, ook aan je sterke echtgenote
Tim Roelofsen

Na een vakantie wat oude kranten doorbladerend zag ik tot mijn schrik het bericht dat Daniël op veel te jonge leeftijd was overleden.
Ik leerde hem kennen toen ik in 1980 bij DAS Amsterdam kwam werken.
Hij was ook enige tijd mijn leidinggevende en hoewel zijn stijl van management soms wel apart was,
heb ik goede herinneringen aan die periode.
Vooral herinner ik mij de vrijdagmiddagborrels, waarbij Daniël een actieve rol vervulde en alle kamers afkwam om iedereen op te roepen daarbij aanwezig te zijn.
Ook bij personeelsfeestjes en dergelijke speelde Daniël altijd een grote rol. Dat vond hij leuk.
Nadat Daniël, ik meen in 1993, was vertrokken naar Business & Law, organiseerde hij daar op kantoor een groot feest met veel eten en drinken, waarvoor hij ook oud-collega's van DAS uitnodigde.
Daarna heb ik Daniël helaas niet meer ontmoet.
In 2013 is er nog wel een reünie geweest voor degenen die in de jaren 80 en 90 bij DAS werkten,
maar Daniël was toen verhinderd.
Mijn medeleven gaat uit naar zijn partner en zijn familie.
Paul Janssen

Beste Lilian,
Via de Volkskrant advertentie nam ik kennis van het overlijden van Daniël.
Ik ben oud DASser en wij hebben elkaar jaren geleden ontmoet over een evt. samenwerking
van onze kantoren. Ik wil je mijn medeleven betuigen en veel sterkte toewensen om alleen verder te gaan!
Groet,
Ellen Copini

Wat zullen we Daan gaan missen.
In het verleden kwam ik Daan tegen bij Hofmans Letselschade als ik daar een bespreking had met een van zijn collega's met wie er dan een zaak geregeld moest worden. Dat ging altijd prettig en in goede harmonie. Op zijn afscheidsreceptie fluisterde hij mij in dat ik er goed aan zou doen om bij Maaike en Annemiek te gaan werken, dank voor het vertrouwen Daan! Daarna hebben wij elkaar nog wel ontmoet tijdens gezellige etentjes waaraan ik fijne herinneringen bewaar. Rust zacht!
Lieve Lilian en familie. Veel sterkte gewenst!
Frank Emmerig
Hofmans Letselschade

Mijn kennismaking met Daniel dateert van heel lang geleden, in zijn DAS tijd en in mijn Ennia (later Aegon) tijd. Sindsdien is het contact altijd gebleven. De laatste jaren met een (lange) lunch en natuurlijk wijn. Waarna Daniel mij verbood om zelf terug te rijden (was ik ook echt niet van plan). Hij regelde dan immer een chauffeur voor mij! Wat waren dat fantastische ontmoetingen, eerst natuurlijk in den beginne zakelijk, daarna ook vriendschappelijk. Het was daarom schrikken dat deze fantastische man niet meer is.
Gecondoleerd voor zijn naasten en sterkte bij het dragen van dit verlies.
Ik zal Daan mij nooit vergeten. Rust zacht.

Ik heb Daan tientallen jaren geleden bij DAS leren kennen als een man, een vakman en een ondernemer, waarop veel persoonlijkheidskenmerken van toepassing waren. Ik zag al voorbij komen "een grote mond en een klein hartje", dat herken ik direct. Maar ik denk ook aan: hart voor de zaak, markant, levensgenieter, lief, attent, humor, warm, gezellig, hart op de juiste plaats, lachen, huilen, drankje, etentje, lunch..... kortom als Daan aanwezig was, kwam er leven in de brouwerij. Leven...., dat heeft hij gedaan. Helaas veel te kort. Ik zal onze lunches nooit vergeten. Je naam zal altijd voorbij komen bij de komende borrels, lunches met Annemiek en Maaike en alle anderen. Dan zullen we vooral lachen en soms misschien wel huilen. Wat een fantastische man was je Daan. Het ga je goed, rustig aan daarboven....we heffen nog één keer het glas: salud!
En voor Lilian en alle andere nabestaanden; gecondoleerd en heel veel sterkte met dit ongelofelijke verlies.

Lieve Lillian, Annemiek, Maaike en alle andere geliefden van Daan,
Wat een schok was het toen ik de kaart opende.

Nog nooit had ik een sollicitatie gesprek gehad waarin werd gevraagd of je van lekker eten en wijn houdt! Maar ooh wat hield Daan daar van! Dat ik die vraag met "Ja" kon beantwoorden was natuurlijk alleen maar goed!
Wat een mooie tijden heb ik meegemaakt Bij Hofmans Letselschade en daar zal ik hem altijd dankbaar voor zijn!

"Oekajoeka" klonk het hard vanuit het kantoor recht tegen over mij als er weer eens een kop koffie om ging over z'n krant of dossiermap. In het begin schrok ik, maar het werd al gauw heel normaal en moest je er gewoon hard om lachen.
Er zijn een hoop herinneringen die een glimlach op mijn gezicht toveren.
Het was een mooie man! Heel erg veel sterkte de aankomende tijd!
Liefs Sabine