Lieve Papa,Pappie of Baas
Zo noemde ik jou altijd het was maar net in welke stemming ik was.
Maar jij groete mijn altijd terug met "hey kind
Ruim 47 jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met jou toen had ik nog geen weet van hoe en wat voor vader je voor mij zou zijn.
Door de jaren heen leerde ik een man kennen met een uitgesproken eigen mening en ook behoorlijk eigenwijs.
Het houden van jou werd hierdoor niet minder maar juist meer.
Zo kan ik uren over jou praten,zelf was je een man van weinig woorden,je piepte niet als je pijn of verdriet had,maar als je een glaasje teveel op had dan kwam er wel eens een emotie los. Zo zaten we een aantal weken geleden aan tafel, je had eindelijk de tablet onder de knie en zo wist je je favoriete muziek op te zoeken,daar ben ik je dankbaar voor,maar zo had je ook een nummer gevonden dat je samen met je vader naar een liedje zat te luisteren(dit was het eerste liedje tijdens de uitvaart ceremonie),je vertelde dit verhaal met een emotie en dat was mooi om te zien.
15 jaar geleden heb jij ons nieuwe huis verbouwd,de vloer,keuken,badkamer en wc,niets was je teveel,ik denk nog vaak terug aan hoeveel werk je hieraan had,en ik weet je keek er naar uit om onze verbouwing dit jaar te begeleiden op jou manier.
Je wilde zelf nog helpen een mooi aanrechtblad te maken, nou Pap geloof me die komt er en jij mag daarboven je oordeel geven, ik weer zeker dat je erbij zal zijn.
Ik had vroeger een aantal bijnamen en dat vond ik nooit leuk.
Je noemde me muis en als ik boos was dan noemde je me Fernandel (de meeste onder ons weten wie daarmee bedoeld wordt)oh en als je dat zei wat werd ik dan boos.Maar ik wist dat je onvoorwaardelijk van me hield.Ik heb altijd een zwak voor jou gehad,mijn lieve Pappie is niet meer en ik moet het nu doen met alle mooie herinneringen die ik van jou heb. Lieve Pap je had een groot warm hart,waar je vele mensen in heb gesloten maar deze mensen hebben jou ook in hun hart,dat gaat om jong en oud.
Vroeger in de tijd dat ik nog thuis woonde gingen we vaak apenkooien,ik ging achter je rug zitten met mijn benen om je heen ik ging dan op je rug kietelen en jij onder mijn voeten en zo wisselde we het af tot ergernis van Mama.
Ik zal ook nooit vergeten dat we vroeger vaak een rondje gingen lopen,door Alkmaar of in Egmond op het strand,op het strand gingen we jutten,het is ons 1 keer gelukt om iets speciaals te vinden,we vonden een fles met een brief uit Engeland en wat waren we trots,man man wat was jij speciaal.
De laatste weken (achteraf al maanden) was je niet in hum,je was niet jezelf,we waren bezorgd en in het bijzonder was Mama heel bezorgd,en ja daar kwam die eigenwijze man weer om de hoek en je zei dan: "Maak je om mij maar niet druk,met mij gaat het goed"
Terwijl je zelf aan het dokteren was zagen wij dat je snel achteruit ging.Na aandringen van Mama ging je toch naar de dokter en dat was een wijs besluit.Nog geen maand geleden kreeg je een foute diagnose,maar zo dapper en cool jij was ,je ging ervoor zei je,dat was positief.
Ook ik zei nog tegen je "Pap je mag nog niet niet gaan hemelen hoor"waarop jij zei "Nee natuurlijk niet"
Op maandag 6 april ging het mis je werd niet lekker en werd met een ambulance afgevoerd de waardes waren erg laag en zorgwekkend,die avond kreeg een maagbloeding,maar weer zo dapper als je was kwam je weer langzaam op krachten,we waren positief en je mocht zelfs alweer naar huis,daar was je blij om ,maar maandag 13 april sloeg het noodlot toe deze keer kon je dit niet winnen en moest je ons verlaten,dit hadden we niet afgesproken lieve Pap.
Dankbaar ben ik dat ik je nog even heb gezien afgelopen dinsdag 7 april helaas kon ik je niet knuffelen vanwege de corona en je zei nog dat komt wel.Ik heb je gelukkig nog wel volmondig gezegd dat ik vreselijk veel van je hou.
Lieve Pappie wat ga ik jou ontzettend missen,ik had je hier liever nog even gehad.
Bedankt voor al die mooie jaren dat jij mijn vader mocht zijn.
Voor altijd in mijn hart............
Ik hou van jou en dikke kus van je Muizepluis