Lieve Neef,
Als de twee jonkies in de familie trokken wij vaak naar elkaar toe op familiefeestjes. Ook al ben je nog geen jaar ouder dan ik, zag ik jou vroeger wel als mijn grote neef. Voor ieder familiefeestje vroeg ik eerst aan mijn moeder of jij ook kwam, want door jou vrolijkheid en ondeugendheid konden wij ons uren vermaken.
Of je nou bewust een grap maakte of onbewust, met jou viel er altijd wat te lachen. Toen ik een jaar of 6 werd ging ik met mijn kinderfeestje naar een speelparadijs. Jij was daar uiteraard ook bij. Een vriendje van mij die ook mee was heette Hessel. Nadat jij hem de hele dag asshole had genoemd, liep je naar mijn moeder toe en zei je: “maar tante Anita, ‘asshole’ is toch eigenlijk een hele rare naam voor een kind?”.
Je bent altijd een super sociale jongen geweest die zelden verlegen was en ook altijd een tikkeltje brutaal. Toen we een jaar of 7 waren, waren onze opa en oma 50 jaar getrouwd en gingen we met de hele familie naar een groot hotel in Turkije. In mijn herinneringen hebben wij in het vliegtuig erheen geen minuut op de stoel gezeten. We hebben de gehele vlucht heen en weer gerend. Als we achter bij de stewardessen waren wist jij natuurlijk met je lach en ondeugende oogjes steeds iets gratis te regelen; een zakje snoep, chips of drinken. En met 1 nam je geen genoegen want allebei moesten wij wat hebben.
Eenmaal aangekomen in het hotel in Turkije werd ons verteld dat we onbeperkt gratis patat konden halen. Enige probleem dat we hadden: we spraken beide nog geen Engels. “Maar dat regel ik wel ff” zei je. Zodoende liepen we naar de patatzaak en zei je: “Two Patat please”. Op wonderbaarlijke wijze begreep de Turkse man wat je bedoelde en dachten wij beide dat ‘Patat’ het Engelse woord voor friet was.
De Vogelgriep was toen een actueel onderwerp. Ik zelf had er nog nooit van gehoord maar jij wel en legde mij uit dat de vogels besmettelijke ziektes hadden. Daarom hadden wij ons de missie gesteld om Hotel Ephesia vogelgriep vrij te maken. Gewapend met zwembroekzakken vol stenen marcheerde wij het strand op. Elke vogel die wij zagen kreeg een steen naar z’n snavel geworpen. Natuurlijk waren wij een jaar of 7 en konden we nog niet zo goed mikken dus wou het ook wel eens gebeuren dat de stenen op mensen kwamen. Na enkele klachten hebben wij meermaals moeten vluchten voor het hotelpersoneel, maar dat hield ons niet tegen.
De laatste keer dat ik je zag was je trots oom geworden. Je liep met een bruine rugzak met de spulletjes van je nichtje erin. Je had grote plannen. Ook vroeg jij toen aan mij of ik ook op een leeftijd was gekomen dat ik de druk voelde dat ik wat van mijn leven moest maken. Ik merkte dat je gedreven was en echt graag iets wou bereiken. Naar mijn idee hoefde jij je daar geen zorgen over te maken. Met jouw energie, sociale vaardigheden en charme was jij er 100% wel gekomen.
Helaas is jou die kans niet gegund in dit leven.
Lieve neef, ik ben je heel dankbaar voor elke lach die jij mij hebt gegeven. Ik kijk terug op vele mooie herinneringen samen, helaas te weinig.
Ik ga je ontzettend missen,
Liefs, je kleine neefje
