Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ik was bezig met mijn motorrijbewijs. Ik wist niet wat voor een motor ik wilde, maar Darren wel. Hij stuurde foto's van wat motoren, waaronder een Suzuki gs500,l. "kijk, dit is een mooie, en ik heb er ook zo één!"
Ik werd gelijk enthousiast, en wilde graag een kijkje nemen, alleen wist ik niet waar ik op moest letten en had ik geen manier om de motor thuis te krijgen. "Geen probleem" zei Darren, ik ga wel met je mee en als je hem besluit te nemen rij ik hem wel voor je naar huis.
Zo gezegd zo gedaan, beide een proefritje gemaakt en volgens Darren ronkte hij nog mooier dan zijn eigen gs'je.
Die dag is hij voor mij helemaal vanuit Brabant naar huis gereden door de regen, maar je hoorde hem niet klagen.
Zo was Darren, stond altijd voor zijn vrienden klaar, ook als dit betekende dat hij met een zeiknat pak thuis kwam.
Hij maakte iedereen aan het lachen en er hing altijd goede sfeer om hem heen.

Darren je mag er dan niet meer zijn, maar je zit voor altijd in mijn hart.

‘Snel! Doe je helm op! Dan kunnen we gelijk gaan rijden.’ Je had mijn jasje al voor mij afgeklopt en mijn motor gestart. Geen seconde mocht verloren gaan tijdens het lessen als het ging om motor rijden. Tijdens het wachten voor onze examenuitslag had ik al mijn nagels al afgebeten. Jij zat met volle zelfvertrouwen en haalde zelfs nog rustig een chocomel voor ons. ‘Nu op houden Tugce! Wij hebben het zeker gehaald! En anders heb ik het wel zeker gehaald haha!’. Wat hebben wij samen veel kunnen lachen. Samen in de zelfde wijk geboren en opgegroeid.
Kreeg ik een appje: ‘wanneer weer touren?’.
Woorden die voor het eerst te kort komen Darren..
Heel veel sterke voor alle nabestaande!

Met Darren hoefde je je nooit te vervelen. Darren vond veel verschillende dingen leuk, wou van alles kunnen en kon ook echt van alles.
Zo hield onze ijdeltuit van trainen in de sportschool, en na een korte periode kon hij het al niet laten om alsmaar zijn grote armen te laten zien op zowat elke foto! Darren en ik hebben bij veel verschillende sportscholen deze mooie hobby mogen uitoefenen, en keer op keer verlieten we de gym met een grote lach op ons gezicht.
Darren was ook fanatiek met andere sporten, zelfs met de meest laagdrempelige, zoals tafeltennis: dit kon hij uren lang doen. Stoppen zat er bij deze fanatiekeling niet in. Sterker nog, Darren wist het te presteren om ons elke dag weer over te halen om even te tafeltennissen, maar liefst 30 dagen op rij, in de zomer van 2015 toen hij elke dag bij ons kwam.
Ook hield onze knuffelbeer van vele soorten muziek. Hij had een enorm goed muzikaal gehoor. Zo kon hij zichzelf ingewikkelde liedjes aanleren op de gitaar, wilde hij bekende liedjes op de piano kunnen spelen en ook kon hij zelfs zingen! Op de middelbare school waren we dan ook regelmatig gedurende de volledige pauze aan het prutsen in het muzieklokaal. Darren kwam zelfs luisteren naar concerten waarin Jelmer en ik klassieke muziek speelden, hier kon hij werkelijk van genieten.
Jaren geleden ging Darren al veel mee vissen, en toen vond hij dit al een leuke tijdsbesteding. Dat Darren deze hobby in de laatste maanden voor zijn ongeluk weer op zou pakken had ik nooit gedacht. En hoe... Ook nu kwam zijn fanatieke aard weer naar boven, want hij verkoos een avondje hengelen vaak boven buffelen in de sportschool (vooral wanneer hij benen moest trainen). Wat hebben we de laatste tijd genoten aan de waterkant. Onze mooie en diepe gesprekken ga ik enorm missen.
Met Darren kon je lachen én huilen. Hij durfde zijn gevoelens te uiten, en wist je altijd op te vrolijken. Niks was voor hem te gek, en ook feestjes waren pas compleet wanneer hij erbij was.
Lieve Darren, je wordt enorm gemist.