Ik kan heel wat mooie momenten noemen, zelfs van onze kindertijd.
Ik heb Luxemburg gekozen, een foto waar je denk ik ongeveer de leeftijd zal hebben gehad van Daan nu. Mooi om de gelijkenis te zien en dat een stukje van jou voort blijft leven in Daan.

Heel wat jaren zijn er daarna gevolgd met lief en leed waarin er altijd nog contact is gebleven.
Jouw humor zal ik nooit vergeten.... en jouw kenmerkende geluiden al helemaal niet.
Lieve Dennis, wat heb jij een oneerlijke strijd moeten leveren. Een mooi mens die afscheid heeft moeten nemen van wat hem het meest lief was: Daan en Miranda.

Wat hebben we gelachen met elkaar!
Super leuke herinneringen gemaakt, maar helaas is daar een einde aan gekomen.
Ik weet dat het beter is voor je en dat je uit je lijden bent verlost, maar het voelt super …!!
Even touren op de scooter en varen op de boot zal nooit meer het zelfde worden.
Net zo als het sleutelen aan onze scooters.
Ik ga je super missen en hoop dat we elkaar weer eens tegen komen.
Sterkte voor Miranda en Daan met het verlies van deze super vent.

Ik ging in 1991 naar de MTS in Hilversum, het Dudok College. Uit die tijd ken ik Dennis. Wat hebben we daar veel gelachen met elkaar. Van de meest foute moppen tot harde scheten in de klas, mopperen op bepaalde leraren (wat was Dennis altijd een probleemgeval in de ogen van Vingerhoed of Van de Bunt), en natuurlijk iedere pauze 'het dorp' onveilig maken. Ook konden we oeverloos ouwehoeren over PC's, Amiga's en versterkers. En het hoogtepunt was toch wel de survivalweek in de Ardennen, en het weekje met bedrijfsbezoeken vanuit een huisje in toen nog Sporthuis Centrum. Wat een gouden tijd. Dennis, dank je wel, ik heb genoten van die jaren en van je humor.

PS. p de foto zit Dennis op de 2e rij van onder, 2e van rechts. Ik zit rechts van hem.