Tot mijn grote schrik hoorde ik pas dit jaar van het overlijden van de heer Vermet. Ik ben hem nog steeds dankbaar dat hij mij geholpen heeft op Duinzigt. Hij is van invloed geweest op mijn latere keuzes. Bedankt dat u mij "dwong" tot het kiezen van Duits, de studieondersteuning en opvang die ik bij U thuis van U kreeg.
Een man met hart voor zijn studenten!

Hans.

Een van de meest oprechte en echt aardige mannen die ik tot nu toe ben tegengekomen. Bij problemen met een vd leraren kon ik altijd bij hem terecht, hij doorzag de situatie en voelde haarfijn aan hoe het probleem moest worden opgelost..

Meneer Vermet, bedankt voor de mooie herinneringen.

Dr. Leibbrand (uw woorden)

Mijn beste leraar ooit, is niet meer. R.I.P

Sterkte voor een ieder op deze bijzondere dag. Speciaal voor de familie van dhr. Vermet.

Twee jaar alweer, wat gaat de tijd toch snel!! Vaak denk ik nog terug aan de tijd dat ik uw leerling was, u was de meest gedreven leraar die ik ooit had, wat was geschiedenis leuk! En met andere docenten toch een stuk minder! 1 jaar was u mn mentor, en als een van de weinige geloofde u in mij waar anderen de moed allang hadden opgegeven! Het was het beste jaar uit mn schooltijd!
Daarna directeur van mijn oudste, en wat was het goed elkaar na zolang weer vaker te zien en spreken, alsof de tijd stil had gestaan!
Nu zit onze jongste op Duinzigt en wat is het vreemd dat u daar niet meer bent!
Ooit zullen we elkaar weer zien, dank voor alles, en waak over Duinzigt!!

Met grote ontsteltenis heb ik kennis genomen van het overlijden van dhr Vermet.
Van 1981 tot en met 1985 heb ik bij hem op school gezeten en ik vond hem een goed en aardig mens. Een fantastische mentor voor iedereen die zowel op fijne momenten als op buitengewoon droevige momenten heel goed wist op te treden. Een grote steun voor heel veel mensen.
Ik wens zijn familie en iedereen in zijn directe omgeving heel veel sterkte toe

Mr. vermet wat top ik zal hem niet vergeten

Beste directeur ooit! dat u mag rusten en bedankt voor de kansen! die ik gekregen heb in me pubertijd dankzij u me diploma!

Rust zacht

Duinzigt draait nu een jaar zonder Anton. Het is anders maar Anton blijft toch nog aanwezig doordat leerlingen en werknemers regelmatig aan hem denken en over hem praten. Ook hier in Voorschoten, waar Anton is opgegroeid en actief betrokken was bij allerlei activiteiten, hoor je regelmatig zijn naam vallen.
Het zwaarst was dit jaar voor zijn familie. Wij wensen hen veel sterkte, vooral tijdens de komende feestdagen, waarbij het gemis groter zal zijn dan ooit.