Tips over condoleren of herinneringen delen?
In het vroege voorjaar van 2003 leerde ik Dico kennen. Tijdens het speuren naar ringen in een groep Kleine Zwanen stopte er een auto achter mij. De bestuurder stapte uit en vroeg: "Zo, is er nog wat bijzonders te zien?" Nu gebeurde dit wel vaker, dus ik antwoordde, dat ik naar gemerkte Kleine Zwanen keek. Het bleek, dat hij dat ook al een paar jaar deed. Hij stelde zich voor als Dico Tijsen. Die naam was ik al vaker tegengekomen in de diverse lijsten van waarnemingen van gemerkte zwanen. Ik dacht: van hem kan ik nog veel leren.
Nadat we elkaar vaker in het veld tegenkwamen, vroeg hij mij, of we samen eens op pad zouden gaan, onder het motto: met twee personen zie je meer. Dat was het begin van onze vriendschap. Hij nam mij in het najaar van 2003 voor het eerst mee naar Emsland, net over de grens in Duitsland. Dat was voor mij een nieuwe dimensie. Ik keek hoofdzakelijk in Flevoland naar de Kleine- en Wilde Zwanen. Hij bleek een goede leermeester, die gespecialiseerd was in "achteraf "weggetjes en modderpaden.
De jaren daarop bleven we vanaf het najaar elkaar opzoeken. Steevast belde hij mij zondagsavonds, na studio sport en het journaal, om even bij te praten over de waarnemingen van de dagen ervoor. Je kon de klok erop gelijk zetten.
Elk jaar, zo rond eind februari, begin maart ging hij alleen op "expeditie" naar Sleeswijk-Holstein, en via het stroomgebied van de Elbe naar Mecklenburg-Vorpommern, om daar ook naar de Kleine- en Wilde Zwanen te kijken. Op zijn uitnodiging ben ik in het vroege voorjaar van 2008 voor het eerst mee geweest met deze "expeditie". Het was een ware belevenis; wat wist die Dico de zwanen te vinden. Ik als chauffeur, en Dico als navigator, doorkruisten wij de "binnenlanden" van Noord Duitsland. We verbleven op een paar vaste overnachtingsadressen, waar Dico al jaren kwam. Ook dat waren leuke contacten. Zo heb ik daar ook kennis gemaakt, met onze Duitse "collega's" Axel Degen en Helmut Eggers. Het bleek, dat Dico nog speciaal op Duitse les is geweest, om zich goed verstaanbaar te maken. Het waren intensieve dagen; 's morgens vroeg op, ontbijtje, en hup achter de zwanen aan, totdat het donker werd. Overnachtingsadres opzoeken, en dan tijd voor uitgebreid eten en natuurlijk een biertje. Als het weer tijd was, om naar Nederland te vertrekken werd nog even de "Norma" aangedaan, om zijn favoriete bier in te slaan: Baron Lobkowicz. Zo ging het jaar na jaar. Altijd gezellig, omdat we gelijk gestemd waren, en dezelfde passie deelden. Nooit een ongetogen woord, ruzie of trammelant. We voelden elkaar prima aan.
Nog ca. twee weken voor zijn overlijden, kwamen we elkaar tegen bij de Vossemeerdijk te Dronten. Ik stond daar samen met mijn vrouw te kijken naar de vogels op de drooggevallen plaat. Er stopte een "bemodderde" blauwe Civic naast ons; "Er zitten nog geen Kleine Zwanen". Ja hoor, weer die Tijsen. We hebben nog even staan praten, en maakten al weer plannen voor het komende zwanenseizoen. Helaas gaat dat niet meer gebeuren.
Gisteren stond ik alleen aan het Veluwemeer naar Kleine Zwanen te kijken, en las daar 039E af. Zoals elke keer gaat mijn gedachte gelijk weer naar Dico. Kon hij er nog maar bij zijn.
Ik zal je missen, vriend.
Hans Docter, Dronten.
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Piet - Nijkerkerveen
29 oktober 2015
Vandaag afscheid genomen van 'neef' en (natuur)vriend Dico Tijsen uit Hoogland. Plotseling overleden op pas 54-jarige leeftijd. Veel mee beleefd op kleine zwanengebied en veel lol mee gehad, vanwege zijn droge humor. Hier aan het bier in mijn Engelse stamkroeg "The Lamb and Flag" in Welney tijdens onze gezamenlijke 'zwanenexpeditie' in the Fens ten noorden van Cambridge. We hadden een beste dag gehad en onwijs veel kleine zwanen afgelezen uit het onderzoek, en werkten onze gegevens uit onder het genot van een lekker biertje. Daar houden Tijsen's van, gezelligheid en toch fanatiek en serieus met natuuronderzoek bezig zijn. It's all in the family, veel te jong gestorven, wat rest zijn geweldig mooie herinneringen.
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.