Lieve Sarah en Charlotte, het was fijn om bij het afscheidt van jullie vader te mogen zijn. Hoewel ik Dik niet heel erg goed heb gekend voelde ik mij als kunstliefhebber wel bij Dik betrokken tijdens zijn kunstzinnige periode waarin hij het ene na het andere schilderij produceerde. Toen heb ik hem gevolgd en mijn bewondering naar hem uitgesproken. Was hij beter terechtgekomen via een kunstacademie? Een mooie vraag zonder ooit een antwoord. Een bijzondere man, dat was hij zeker. Een lieve groet, Marcel en natuurlijk ook van Lianne.

Lieve Dik,
Ik leerde je kennen in een periode waarin we allemaal heel erg jong waren. Het ging bij mij in Groningen om studeren en literatuuronderzoek, politiek en activisme, demonstraties, liefdes, uitgaan, dansen, eindeloos muziek draaien en veel plezier maken en het leven verder ontdekken.
Vanaf 1984 woonden Rob en ik in Utrecht en zagen we elkaar vaker. Jou vond ik uitermate interessant, heel slim, geweldige humor, soms heel scherp en vaak extreem absurd met een filosofisch kantje. Ik herinner me jouw oudejaarsoverdenkingen.
Ook viel me op hoe gevoelig je was.
Op feesten hadden we het ook vaak prima samen en hele gesprekken, veel plezier en ook diepgang. Je was gewoon een heel fijn mens.
In de fase dat je depressief was en op een ander adres alleen ging wonen en nog een tijd een hondje hebt gehad zagen we elkaar vaker. Ik heb vaak met je gesproken over het feit dat de medicijnen niet meer aansloegen en wat je opties waren.
We zijn samen gaan joggen in het park maar het leverde je geen verlichting op. Dat geeft een gevoel van onmacht. Ik denk dat je na verloop van tijd ook minder kwam of niet op kwam dagen als we af hadden gesproken.
Je schilderde ook en hebt voor mij een schilderij gemaakt. Een soort zelfportret, denk ik. Toch heel bijzonder dat je dat voor me maakte.
Ik herinner me nog heel goed dat je helemaal gek was van K.D. Lang: Constant Craving.
Die tekst is misschien wel heel passend bij jouw leven.
Even through the darkest phase
Be it thick or thin
Always someone marches brave
Here beneath my skin
And constant craving
Has always been
Maybe a great magnet pulls
All souls to what's true
Or maybe it is life itself
Feeds wisdom
To its youth
Constant craving
Has always been
Nadat Rob en ik in 2000 naar Gouda zijn verhuisd ben je nog een keer op een feest van ons geweest. Ik denk dat dat de laatste keer was dat we elkaar hebben gezien en gesproken.
Lieve Dik, ik hoop dat je rust en licht hebt gevonden.
Liefs, Lise Gilsing

Ik heb je altijd gezegd, je bent eigenlijk een kunstenaar.
Je was zeldzaam creatief met humor, maar ook in de kunst die je maakte, onder andere sculpturen waarvan ik er nog steeds een heb.
Bij geen enkele kunstenaar ontbreekt een rafelrandje, dat is waarschijnlijk juist de kracht, maar ook vaak hun ondergang.
Zo is bij jou ook het leven langzaam uit je handen gegleden zonder dat je er een weerwoord tegen had. In heel veel dingen was je sterk, maar weerstand bieden zat daar niet bij.
Balen!

Eelko

In 1970 hadden we allebei gekozen voor een scheikundestudie in Utrecht. We werden lid van dezelfde studentenvereniging (SSR) en gingen naar dezelfde discotheek (Wooloomooloo) en toen we elkaar tegenkwamen klikte dat meteen.
Dik was leuk, vol humor, gevoelig en geliefd bij velen. We hebben veel genoten van het studentenleven, inclusief drank en blowen. We zijn zelfs een jaar huisgenoten geweest.
Maar een speciale band hadden we op het gebied van de muziek. We luisterden en dansten veel op muziek van Jimi Hendrix, Ten Years After, Eric Burdon, Eric Clapton, Buddy Holly, Doors, etc.
Mede door Dik heb ik een geweldige studententijd gehad.
Jammer dat we steeds minder contact kregen, naarmate het slechter ging met Dik. Ook met behulp van de muziek lukte dat op een gegeven moment niet meer. Dat deed pijn.
Ik wist dat het bergafwaarts ging en toen ik hoorde dat hij was heengegaan was ik helemaal van slag.
Dik was een prachtig mens en ik mocht hem erg graag.
Dankbaar hem ontmoet te hebben.
John Ravensberg