Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Mijn moeder was een hele lieve en zorgzame vrouw. Ze stond altijd voor een ander klaar, jammer genoeg stond ze niet altijd voor zichzelf klaar.
Ooit heb een ik een boek van haar gekregen dat ze zelf had gemaakt, het gedicht dat erin stond hebben we op de rouwkaart laten zetten:

Gelukkig zijn is niet krijgen wat we verlangen,
maar tevreden zijn met wat we hebben.
Kwaliteit van leven heb je niet voor het kiezen.
Geniet van hetgeen je is gegeven er valt zoveel te verliezen.

Overige informatie
Mijn moeder is overleden aan een hartstilstand. Ik kreeg een telefoontje toen ze al overleden was. Heb dus geen afscheid van haar kunnen nemen. Waarom, je was nog zo jong. Ik ben blij dat ik je de kerk in en uit heb helpen dragen, dat we samen de sieraden af mochten doen en de kist mochten sluiten. Drie maanden nadat ze was overleden was ik zwanger, ze heeft het niet meer mee mogen maken. 17 januari 2003 is de dag dat ik haar voor het laatst gesproken heb. Op 17 januari 2004 ben ik bevallen van haar kleinzoon. Toeval, of moest het zo zijn? Het maakt ook niks meer uit feit blijft dat een fantastische vrouw in de bloei van haar leven van ons is weggerukt. Mama, ik mis je zo.