Mijn vadertje. One of a kind. De allerliefste van de wereld en een enorme brompot tegelijk. Degene die zo kon glunderen van trots. Als ik hem vertelde wat ik in mijn leven uitspook, zei hij altijd: “Kind, hoe dóe je het toch allemaal”
Hij hield enorm veel van muziek. Klassieke piano, opera en Bob Dylan. Hij hield ook enorm van alle kranten, van de radio en van de tv. Maar het allermeeste natuurlijk van ons.
Intelligent en een vlijmscherp geheugen. Als we vroeger samen voor de tv zaten en een spelshow als weekend miljonairs keken, dan wist hij altijd alle antwoorden. Dat maakte het overigens niet minder irritant dat hij me pestte terwijl we samen voor de buis zaten. Want een beetje kinderachtig.. dat was hij ook ????
Dol op spanning en het onverwachte, geen risico ging hij uit de weg. Soms was dat niet zo handig, maar het bracht wel vaak gekke situaties met zich mee. De moodswings.. als hij ergens geen zin in had, dan kon je daar niet omheen! Maar als hij ergens enthousiast over was, dan kon je niet anders dan meegesleurd worden.
Er was niemand die altijd zo voor een ander klaarstond. Eigenlijk voor iedereen. De kilometers die hij me rondgereden heeft, van en naar stations, festivals en feestjes. In het holst van de nacht of het krieken van de ochtend. Het was nooit een probleem.
Mijn vader was innemend en charmant en zo zo zorgzaam. Dat kan ook niet anders als je een arts in hart en nieren bent. Altijd een luisterend oor voor wie het nodig had, huisdokter van iedereen met een gezondheidsprobleem.
Hij sloot vriendschappen in de meest onverwachte situaties en met mensen van allerlei pluimage. Hij was gul, ruimdenkend en liefdevol. En natuurlijk nieuwsgierig tot op het bot.
Mijn vader hield echt van het leven. Hij verveelde zich nooit. En hij was nog lang niet klaar. Maar... het is wel klaar.
Gisteren overleed mijn vader vrij plotseling, ook al ging het al een tijdje niet zo goed met hem.
Ik wilde nog zoveel aan hem vertellen, en nog wel meer aan hem vragen. Op zich wilde en probeerde ik dat alle dagen van mijn leven al, want hij was ook een gesloten boek. En toch, toch wist ik eigenlijk natuurlijk alles al wat ik moest weten.
Mijn papa ❤️
