Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Bij het ouder worden hoort voor mij ook het op zoek gaan naar het verleden. En daar maakt Ditter onmiskenbaar deel van uit, ofschoon we elkaar al decennialang gezien noch gesproken hebben. Toen ik onlangs zijn naam op Google intoetste om te zien of er iets over hem te vinden was, waar wellicht een hernieuwd contact uit zou kunnen voortkomen, verscheen zijn overlijdensadvertentie en keek hij mij recht aan. Met dezelfde blik als zoveel jaren geleden. Ofschoon hij op die foto ouder geworden was, dat wel natuurlijk, herkende ik toch direct zijn jongensachtige, charmante en licht ironische gezichtsuitdrukking. Het maakte me stil en weemoedig.

Ik leerde Ditter kennen op het Aloysius College in Den Haag. Al vrij snel ontstond er een vriendschap, die gekenmerkt werd door veel praten, discussies ook, eindeloos soms, maar we waren aan elkaar gewaagd. Ook was er het avontuur dat lonkte, we waren immers rond de 17 en de tijdgeest in de tweede helft van de zestiger jaren was er naar om veel te ontdekken. Ditter bewoog zich met natuurlijke souplesse, zowel letterlijk als figuurlijk, door het leven. Veel leek hem gemakkelijk af te gaan en met zijn gulle lach manoeuvreerde hij zich behendig door schoolse en aanverwante zaken.

Maar in de beslotenheid van zijn kamer op de 2e verdieping van dat grote huis aan de Haagse Pompstationsweg, was er soms ook een andere kant van Ditter te zien en ervaren. Dan vertelde hij, mondjesmaat, over de dingen die hem bezig hielden of zorgen baarden. Maar als je daar te veel op inging, kon hij het ook zó weer welletjes vinden. Dus luisterde ik vooral. Een rolverdeling die ons overigens beiden goed paste. Het was voor mij eigenlijk altijd een feestje om bij hem thuis te zijn. Het was daar zo anders dan dat ik kende. Ditter vond overigens wel dat ik dat niet moest idealiseren en roemde de gezellige sfeer bij mij thuis en de pannenkoeken van mijn moeder. Zo zie je maar.
Kortom, ik bewaar dierbare herinneringen aan Ditter en ook aan zijn familie, die ik veel sterkte wens met dit verlies. Ik vind het jammer dat ik hem niet nog eens heb kunnen spreken of ontmoeten. Wellicht dat er in een andere epoque ’n herkansing komt.

Derk Redeker

Denken aan Ditter is denken aan zijn lach. Onweerstaanbaar met die twinkel in zijn ogen. Collega van Olaertsduyn en gelukkig nog her en der tegengekomen in de jaren erna. Ooit kwam ik met Carla vader Blom tegen in Suriname. Toen hij begreep dat we collega’s van Ditter waren vroeg hij “Is het nog wat?” “Jazeker” en nu voeg ik daar aan toe: een heel fijn mens.

Het trieste bericht van heengegaan zijn, verscherpt door mijn verlate reactie, erop vertrouwend, hiermee enige verzachting te brengen, door alsnog mijn afscheid te betuigen.
Alle sterkte, bij het verwerken ervan en vrede met de ontvangst van Ditter aan de andere kant, door velen die hem zullen omarmen.
Dank voor de gelegenheid, ook namens mijn zus Friede.
Alwin Bergen.

Ik heb je mogen leren kennen als de lieve en spontane vader van Emma. Ik ken haar al sinds ik 13 jaar oud ben en in haar kielzog heb ik jouw ontmoet. Al sinds het begin van mijn vriendschap met Emma kan ik mij herinneren dat wij vaak geanimeerde gesprekken hadden over van alles en nog wat. Als ik me niet vergis liep Emma soms ook gewoon weg om ons te laten, laat de kletskousen maar kwebbelen. Als volwassen persoon en ouder heb je mij nooit het idee gegeven boven mij te staan met je mening en luisterde je oprecht en aandachtig. Tegelijkertijd was er veel wat ik, en andere mensen, van je konden leren; je had een onafhankelijke en authentieke kijk op dingen.

Op Emma's afstudeerfeestje was ik de Surinaamse kip, die jij had klaargemaakt, aan het afkluiven. Zo lekker was het! Jullie hebben het mij ook mee naar huis gegeven zodat ik er nog meer van kon genieten. Jouw thuis was gastvrij en zo zal ik het mij ook herinneren.
Ik zal onze gesprekken missen wanneer ik weer bij jullie over de vloer kom. Rostu Safu...
Irem

Het bestuur van Groen Links Provincie Utrecht is geraakt door het overlijden van Ditter Blom, een actief en trouw partijlid. Wij als bestuur zijn hem dank verschuldigd voor zijn inzet, inspirerende samenwerking en betrokkenheid op diverse niveaus. Het afgelopen jaar was Ditter onder meer actief in de Kandidatencommissie 2023 en droeg hij vanuit een klankbordgroep bij aan het Verkiezingsprogramma 2023 van onze partij. In het bijzonder memoreren wij zijn krachtige inbreng op 6 februari 2023 voor beter provinciaal beleid ten aanzien van ons Slavernijverleden. En zijn pleidooi voor een betekenisvolle Keti Koti op 1 juli 2023, de dag waarop 150 jaar afschaffing van de slavernij in de voormalige Nederlandse koloniën wordt herdacht.

Wij koesteren de herinneringen aan ons partijlid Ditter en wij zullen zijn warme, energieke persoonlijkheid missen.

Zijn familie en vrienden wensen wij de kracht toe om dit verlies te verwerken.
Soso lobi !

Wij, Henk en ik, kinderen van Max en Olga hebben nog slechts vage herinneringen aan Ditter. Herinneringen die dateren uit eind jaren zestig. Herinneringen aan voornamelijk Oom André die met zijn kinderen op vakantie kwam naar Suriname. Jaren later af en toe een artikel ergens lezend en denkend; ‘dat is familie’ . Stiekem hoopten wij op misschien ooit een weerzien. En dan plots dít bericht. Wij wensen jullie allen veel sterkte maar vooral veel liefde onderling toe.
Anna en Henk

Toen ik jou voor het eerst in Den Haag ontmoette en de naam Blom hoorde dacht ik gelijk aan psychiater Blom uit Suriname. Een regelmatig terugkerende gezegde in Suriname was: "Misschien moet je je laten nakijken door dokter Blom". Dat bleek je vader te zijn. Jammer genoeg heb ik geen foto's uit de tijd dat wij samen optrokken, maar ik ben jou nooit vergeten. Jij en enkele anderen hebben mij geïnspireerd mij in te zetten voor een beter en menswaardiger Suriname. De LOSON, wij jaren gezamenlijk. Hard gewerkt, maar op zijn tijd ook een feestje vieren. Mijn beeld van jou is er een van: zeer sociaal, vriendelijk, altijd lachend, respectvol, behulpzaam. Al hebben wij elkaar heel lang niet meer gesproken. Mijn respect en waardering voor jou is er niet minder om. Eens komen we elkaar weer tegen. Ik wens jou nabestaanden heel veel sterkte toe met het verwerken van dit zeer grote verlies.