Herinneren is een vorm van ontmoeten…

De 4e mei lag Dominque vroeg op bed omdat hij wat hangerig en een beetje verkouden was. Middernacht was Dominique wakker en is mamma gaan kijken. Toen ze op zijn kamer kwam had hij de grootste lol en zei mamma "Je moet toch lekker gaan slapen" Beetje drinken en verschonen en weer slapen. De volgende morgen is het bevrijdingsdag. Daniëlle sliep op dat moment bij Dominique op de kamer. Daniëlle kwam om 6:30 uur bij mamma langs. Johnny de pappa van Dominique was al naar zijn werk. Ze zei Dominique slaapt nog en mamma zei "Ga ook nog maar even lekker slapen" en ze ging terug naar haar bedje. Om half acht stond mamma op. Eerst Francois wakker gemaakt en toen de andere twee. Toen mamma het licht aan deed vond ze dat Dominique er zo raar bij lag. Toen is mamma zo geschrokken en weet ze ook niet meer precies wat er door haar heen is gegaan. Ze heeft haar man Johnny gebeld. Ze vertelde het slechte nieuws maar dat kon niet volgens Johnny. Hij was pas om 9:30 uur thuis. Zijn broer was erbij om hem thuis te brengen. De dokter was er intussen en die sprak over wiegedood. Het ging als een roes voorbij en het is nog steeds heel moeilijk te aanvaarden. Op 9 mei is Dominique naar zijn laatste rustplaats gebracht en hebben ze Dominique moeten achterlaten. Dominique is in de harten blijven leven en dat zal ook altijd zo blijven daar zorgen mamma Ada en pappa Johnny en de kinderen voor

Overige informatie
Toen Daniëlle negen jaar was heeft ze dit gedicht geschreven voor haar broertje.

Lieve Dominique
Je was nog geen 15 maanden. toen jij ons al moest verlaten. Kon het niet iemand anders zijn? Iemand die al een lang gelukkig leven achter de rug had. Jij, je was zo klein, waarom mocht jij niet bij ons zijn? Met jouw verlies hebben papa, mama je grote broer Francois en ik veel verdriet. Maar lieve Dominique, wij vergeten jouw ons hele leven niet!
Veel liefs, je zus Daniëlle