Lieve familie,
Wat een bijzonder persoon heeft jullie nu verlaten. Ik wil graag een mooie herinnering delen die ik heb aan een interview over openbare verlichting bij hem thuis, in Leiderdorp. Ik denk dat het in het najaar van 2017 was, op een zonnige dag. Ik kwam aan om een uur of 12. Duco begon te praten en hield niet meer op. Het was boeiend van woord tot woord, of het nu over het vakgebied openbare verlichting ging of zijn werkzaamheden bij zijn vorige werkgevers, over een vak publicatie van hemzelf of van anderen, hij wist alles haarfijn tot in de details uit zijn herinneringen naar boven te brengen. Tussendoor vertelde hij ook allerlei dingen over zijn familieleven. Hij deelde dat met grote vanzelfsprekendheid met een betrekkelijke vreemde zoals ik die was.
De woonkamer van de flat ligt op het Westen. Na de lunch, die Duco zelf voor mij bereidde, zatwen we vrijwel onbewegelijk met elkaar te praten en zag ik de zon geleidelijk lager en lager zakken. Er leek geen tijd meer te bestaan. Ik heb mijn plannen ter plekke omgegooid, want ik zou in een verschrikkelijk spitsuur terechtkomen als ik nu weer richting Utrecht zou rijden. Toen ik om 15 uur weer op de parkeerplaats was en in mijn auto zat, heb ik een kennis gebeld die vlakbij Leiderdorp woont. Ik kon wel even komen borrelen. Uiteindelijk werd dat ook eten en een lange avond met een heel boeiend gesprek dat ook van alles te maken heeft met de herinneringen aan een dierbare die overleden is. En daarmee is de cirkel voor mij rond.
Ik wens jullie veel sterkte met het verlies. Hartelijke groeten,
Harm Jan Korthals alters
