Egbert en ik zaten op dezelfde middelbare school, hij was een paar jaar jonger dan ik, maar al snel kwamen we erachter dat we dezelfde interesses hadden, want we kwamen elkaar tegen op het circuit van Zandvoort. Het werd brommertijd en in een van de vakanties hadden we het plan om te gaan karten in Uitgeest, dat kwam mooi uit, want dan konden we ook nog even langs een brommersloperij in Zaandam om te kijken of we daar nog een snel cilinderkopje op de kop konden tikken. Zo gezegd zo gedaan, met een man of 4-5 gingen we brommend op pad. Op naar de oudste kartbaan van Nederland, die hadden we nog nooit eerder gezien, laat staan daar gereden en vonden het wel interessant om eens te gaan racen, net zoals de grote mannen als Huub Vermeulen en Hans Deen die wij vaak op het circuit zagen met hun dikke BMW 3.0 en Chevrolet Corvette.
Na de eerste sessie op de baan kregen we de smaak echt te pakken en in de tweede sessie zouden we een wedstrijdje doen, we wachten elkaar op en gingen steeds harder, we kregen echt de smaak te pakken en begonnen lekker te driften met de kartjes. Ging zo goed dat je in sommige bochten de rook van de banden van je voorganger zag komen, de geur van verbrand rubber en tweetaktbenzine deed de rest, we hadden het racevirus binnen (en daar gingen we ons niet voor laten inenten!). Het ging zelfs zo goed met dat banden oproken dat kartbaanbaas Van Velzen boos met zijn grootste steeksleutel in zijn ene hand en langzamer gebarend met de andere ons toeschreeuwde dat het langzamer moest. Een derde sessie zat er niet meer in zei Van Velzen daarna boos! Enigszins teleurgesteld dat er geen volgende sessie in zat, maar toch ook voldaan gingen we naar huis. We hadden voor het eerst ‘gegumd’!
We kwamen elkaar vaak tegen op het circuit, ik maakte foto’s en hij stond altijd met zijn andere maten bij de Gerlachbocht te kijken. Egbert klein van stuk was op school echt een van de kleinste, maar maakte altijd indruk door met de auto van zijn vader of moeder aan te komen rijden. Niks bijzonders zou je zo zeggen, maar hij was 16 schat ik en keek in die tijd nog door het stuur heen in plaats van over het stuur naar de weg en deed dat zonder rijbewijs, soms met zijn vader ernaast maar vaak zonder blikken of blozen alleen.
We werden wat ouder en gingen naar de kroeg, de Pitch in Heemstede welteverstaan op vrijdag en zaterdag een paar biertjes en een tosti met satesaus, dan konden we de avond verder door. We kwamen daar met veel plezier en sterke verhalen, inmiddels was er een vast groepje circuitgangers ontstaan met Steven Andriessen, Don Koemans, Jeroen Hin, Egbert en ondergetekende. De Pitch was voor de vooravond, later op de avond togen wij richting Zandvoort naar de Kolonel van Wiebe Hartog, natuurlijk niet gewoon, het werd altijd een of andere race wie het er snelst was, vaak via de zeeweg want daar lag al geweldig asfalt.
Toen eigenlijk nooit gerealiseerd maar ik denk niet dat er zoveel kroegen zijn geweest waar zovelen gingen racen. We hielden altijd contact met elkaar en Egbert ging de toerwagencursus doen want hij ging Golf GTI racen net als Jeroen. Ik deed het anders en ging naar Engeland Formule Ford bij Jim Russel doen. Maar tijdens de wintercursussen hadden we altijd wel een oud barrel (ik met achterwielaandrijving) Egbert met voorwielaandrijving. Voor 25 gulden kon je de hele middag lekker gummen. We hadden allebei wat oude racebanden op de kop getikt en reden menig cursist in ‘dikke’ auto’s in onze barrels buitenom voorbij. Die daarna wel verhaal kwamen halen en dan kwam de vraag wat we allemaal aan die motoren hadden gedaan, nou riepen wij dan helemaal koor helemaal niets, zei Egebert dan met een smile van oor tot oor! Egbert deed het op de cursus meer dan goed en vond het ook leuk om daar les te geven. Tientallen jaren gaf hij geduldig les en menig coureur heeft van Egbert de fijne kneepjes kunnen leren.
We raakten elkaar een beetje uit het oog, maakten af en toe wel een praatje, Eggbird zoals we hem noemden, reed vooral toerwagens met voorwielaandrijving en ik vooral auto’s met achterwielaandrijving. Na een jaar of 10 kwamen we elkaar toch weer tegen bij het Suzuki Dealer Team van Ron Deinum, ja auto’s met voorwielaandrijving. Egbert was heer en meester met de Suzuki Swift GTI, voor mij gewend aan achterwielaandrijving was het toch wel wat lastiger, maar wel ontzettend leuk om na zoveel jaar weer gezamenlijk te ‘gummen’ en vooral zijn successen te vieren.
Toppie, nu ben je er niet meer, maar ik weet zeker dat je daar bent met Jeroen, Don en Steven en dat je sterke verhalen vertelt met en big smile!
Doe ze daar de hartelijke racegroeten!
Marco Mok
