Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Eleonora Soekias

05-08-192323-03-2009
      Lief, trouw vriendinnetje, ik mis je zo. Het huis is leeg, net als mijn hart, en elke dag vind ik er 1 teveel nu. Je nooit meer kunnen aanraken, nooit meer een knuffel kunnen geven, nooit meer met je kunnen babbelen of lachen, het benauwt me zo. Je sprankelende stemmetje, dat zo de kamers kon vullen met de liedjes die je kende, oh, alle kamers zijn zo stil nu. Ach mama toch, ik had je willen redden, maar ik ben God niet. Machteloos moest ik toezien hoe die medische prutsers je de dood injoegen. Al mijn geloof in artsen en God is even helemaal de bodem ingeslagen, hoe kan ik ze ooit nog vertrouwen? Ach lieverd, ik had zo graag al je lijden over willen nemen, al je pijn, maar kon alleen maar machteloos toezien.
      Dankjewel lieve mama, voor het onze moeder hebben willen zijn, voor al je liefde, je zorg voor ons, je unieke, warme persoonlijkheid. Door alle grenzen en eeuwen heen zullen we van je blijven houden.

      Later
      als niemand je
      gekend zal hebben
      zal ik van je noemen
      je naam een bestaan geven
      tussen de levenden

      dan zal ik vertellen
      van je kleine handen
      die uit wrakhout een
      schip wisten te bouwen
      uit puin een warme woning

      ik zal je houwen
      uit de herinnering
      tot een onverwoestbaar
      beeldhouwwerk

      en wie nog
      zal niet van je weten?

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 7   |   niet OK
        Lieve tante nora we hebben een kaars voor u opgestoken in de kerk en in onze gebeden herdacht, het is nog zo vers.
        Ingrid , Suus en Jan ook deze paasdagen denken we aan jullie en begrijpen dat het erg moeilijk is om deze dagen door te komen, we wensen jullie heel veel sterkte.
        Liefs en een knuffel van Joke en Paul
        We hebben hier op de website ook maar weer een kaarsje aangestoken.

        joke -
        12 april 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 6   |   niet OK
        Het was weer zo'n nare dag vandaag, mama. Ik miste u zo en moest zo huilen. Oh, wat haat ik die artsen die u door hun onverschilligheid en prutserij de dood hebben ingejaagd. Als een zo levenslustig vrouwtje brachten wij u weg, vol hoop en goede moed en binnen korte tijd zijn we u door die medische prutsers kwijtgeraakt. We hebben alleen nog uw foto en de lieve herinneringen aan u en het doet zo pijn te weten u nooit meer te kunnen omhelzen, een knuffel te kunnen geven, met u te kunnen babbelen. Het lijkt alsof mijn hart is uitgerukt en ik weet er nog niet mee om te gaan.
        Ik mis u, oh, ik mis u zo.

        Ingrid -
        10 april 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 5   |   niet OK
        Ach, lieve mama, vandaag moest ik weer zo huilen. Ik voel zoveel verdriet en zou zo graag nog met u willen babbelen. Hoe kan ik ooit nog plezier hebben, nog de zon kunnen zien schijnen? En de wereld draait maar door en wie kan begrijpen hoe ik me voel, zo dood, zo leeg, zo ellendig. En Pasen komt eraan en wat moeten we daarmee zonder u? Ach lieverd toch, ik kan alleen maar hopen dat u nu eindelijk gelukkig bent en verlost van alle pijn. Maar ik mis u, ik mis u zo! Knuffel, Ingrid

        Ingrid - Rotterdam
        9 april 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 4   |   niet OK
        Lieve, lieve mama, alweer een dag voorbij zonder u en elke dag is er eentje teveel. Ik mis u zo, o ja, ik mis u zo. Wat hebben die artsen ons aangedaan? Mijn hart is zo dood, mama, gestorven met u. Een dikke, dikke knuffel!

        Ingrid -
        7 april 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 3   |   niet OK
        Lieve Ingrid, Suzette en Jan
        We weten hoeveel jullie van haar hebben gehouden en hoe jullie haar missen, wij missen haar ook, onze laatste tante staat als een sterretje boven aan de hemel haar liefde op ons neer te stralen.

        joke -
        6 april 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 2   |   niet OK
        Ik heb een kaarsje aangestoken voor mijn allerliefste moeder die ik zo verschrikkelijk mis. Het verdriet om haar overlijden is zo intens dat het lijkt alsof ikzelf een stukje ben dood gegaan.
        Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik haar nooit meer zie of aan kan raken. De mooie en liefdevolle herinneringen aan haar staan in mijn hart gegrift.

        Suzette -
        6 april 2009

        Deel deze pagina:

      • Mooiste herinnering
        reactie 1   |   niet OK
        Haar sprankelende stemmetje dat zo mooi de kamers vulde met liedjes.
        Haar vergevingsgezindheid, gastvrijheid en haar oog voor minderbedeelde mensen.
        Haar prachtige, gave huid, haar warme persoonlijkheid. Wat haar ook overkwam, ze klaagde nooit, droeg al haar lijden zo moedig. Onze kleine moeder Theresa, ze was zo'n klein vrouwtje, maar zo dapper!

        Ingrid - Rotterdam
        4 april 2009

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.