‘Ik heb nog steeds een beetje het gevoel in reservetijd te leven.’ Dat schreef Elske, toen we ruim een jaar geleden via de mail weer even contact hadden met elkaar. Het was allemaal begonnen, omdat ik Elske d’r filosofiescriptie uit de kast had getrokken. Ik had ‘m destijds mee-gelezen, en was nu weer geïntrigeerd geraakt door de titel. Morele spontaniteit.
Nu ik erover nadenk zijn dat twee begrippen die Elske zelf in mijn ogen heel goed karakteriseren. Ze had enerzijds een heel serieuze kant, wilde graag weten hoe zaken in elkaar staken, wat de zin van iets (het leven …) was. Discussiëren. Daarnaast had ze ook een heel luchtige kant, in voor een dolletje, uitbundig kunnen lachen.
Ik was Elske een beetje uit het oog verloren. Wat doet een modern mens in zo’n situatie? Je gaat iemand googlen. Zo kwam ik aan de weet dat Elske recentelijk een hartaanval had gehad, die ze ternauwernood had overleefd. Ik schrok daar behoorlijk van, en nam spontaan contact met haar op. Ik was benieuwd hoe het nu met haar ging, en vertelde wat over hoe het mij de laatste jaren was vergaan. Op mijn relaas reageerde Elske droogkomisch dat ze het meest verrassend vond dat ik haar scriptie al die jaren had bewaard.
Nu, ruim een jaar later, is ze er niet meer. Bij mij komen mooie herinneringen naar boven. Samen zingen in het Crea Oratorium Koor o.l.v. Ira Spaulding. Later in de onvolprezen Stef & the Hinkleys (ook met broer Bram). Nederland – Argentinië kijken (WK 1998) bij Baukje, met de fenomenale goal van Dennis Bergkamp. Op bezoek bij Harmen (ook Crea), op zijn dakterras. Elske was prettig gezelschap, iemand bij wie je je snel op je gemak voelde.
Die goede herinneringen koester ik. Leven in blessuretijd. Als je achter staat, hoop je dat die blessuretijd zo lang mogelijk duurt. Je wilt toch die gelijkmaker. Als dat niet lukt, dan komt het eindsignaal altijd te vroeg.

Veel sterkte aan Theo en de familie Bos.

Reuzegezellig Elske bij The Sign of Leo, en het optreden bij ons 30 jarig trouwfeestje.
Blij dat ik je heb leren kennen, groot verlies voor Theo en familie, en voor ons.
fijn dat we bij het liefdevolle afscheid in de kerk aanwezig konden zijn.
heel veel sterkte voor jullie allemaal X Yvon Postema-Sloots