Lieve Enzo,
9 mei is de dag dat jij bent geboren en dat is een hele bijzondere dag. Vandaag zou je 24 geworden zijn. Wat hadden we graag de kaarsjes met je uitgeblazen, gelachen en gefeest.
Ik denk aan jou en aan iedereen die jou nu zo vreselijk moeten missen, want wat heb je een leegte achter gelaten.
Liefs,
Sas

Lieve Enzo ,
Nog elke dag word je vreselijk gemist , net zoals alle andere sterretjes daar boven in de hemel.
Met kerst word dat gevoel altijd sterker , met kerst hoor je allemaal bij elkaar te zijn .
Toch hoop ik dat je daar boven een heel mooi kerstfeest hebt, en onthoud dat wij je niet zijn vergeten .
Hele dikke kussen voor mijn Vriendje
XXX Brigitte

Lieve Enzo,
Het is 2 jaar geleden dat wij je moesten laten gaan. Je hebt zoveel moois achtergelaten. Wanneer we over je praten dan is dat altijd met een lach. Wat was je een doorzetter en wat had je een plezier in de dingen die je wel kon doen.
We missen je lieve schat,
Dikke kus
Sas

“Wat is rouw?” vroeg de mier.

De vlinder keek naar de lucht. Hij schraapte zijn keel.

“Rouw is stilstaan bij de pijn die je voelt om iets dat er niet meer is” zei de vlinder. “Rouw is het doorleven van verdriet, aandacht voor iets dat je eigenlijk het liefst voor altijd zou vergeten maar toch tot op het bot wilt blijven herinneren , maar dat gewoon te erg en te groot is”

Hij stond op en vouwde zijn vleugels wijd open. De zon keek toe en hield zijn adem in. De lucht keek mee.

“Rouw is een periode waarin je jezelf helpt over iets heen te komen, door er helemaal in te gaan zitten. Op jouw manier.”

De mier dacht na.

“Kun je rouw fout doen?” Hij keek ongemakkelijk. De mier wist niet zeker of hij er geschikt voor was want hij had het nooit gedaan, en zo ja, of er dan iets zou gebeuren. Het leek hem eng.

“Oh nee” zei de vlinder, “oh nee zeg, ónmogelijk! Jouw rouw is jouw rouw. Er zijn geen regels voor iets dat zó persoonlijk is. Het is jóuw verwerking van jóuw gevoel van verlies, en dat moet je dus ook op jouw manier doen. Rouw is niet als een dansje met bepaalde passen die voor iedereen hetzelfde zijn. Rouw, is van jou.”

Hij ging weer zitten en keek de mier aan.

“Rouw is van niemand anders dan degene die het voelt.”

De mier keek naar de grond. Hij had ineens behoefte aan rouw. Zomaar. Voor alles wat hij ooit had weggestopt en toch altijd stiekem met hem meeliep, waarheen hij ook ging. Het moment was daar.

Hij keek naar de lucht, die op zijn manier rouwde. Het was misschien wel de mooiste rouw ooit. Uitbundig, kleurrijk, prachtig. En heel, heel persoonlijk.

Terwijl het voorzichtig donker werd, had de mier voor het eerst in zijn leven tijd voor rouw. Hij sloot zijn ogen en zuchtte diep.

Er was volkomen stil.

Tekst: Marnix Pouwels

Ik denk zo vaak aan je lieve Enzo, je lach, je kracht en alle momenten dat we hebben genoten en beleefd.
Knuffels tot aan de hemel
x Sas

Een half jaar, een half jaar dat jij niet meer bij ons bent.
Het leven vouwt zich om ons heen met veel warmte en liefde, lieve mensen en heel veel steun maar wel met een enorm, soms niet te bevatten, gemis.
Stapje voor stapje het leven waarin jij niet meer aanwezig bent toelaten valt zwaar. Je niet meer zien op je stoel achter de computer, achter de televisie in de caravan, aan de bar in het blijcafe, op je fiets, lekker ontspannen bij ons op de bank een taartje eten....je grappen, je gezichten, je commentaar en je lach.
We doen het, we gaan verder, natuurlijk, wij doen dat gene wat jij niet hebt kunnen doen, die noodzaak voelen wij. Het leven omarmen en plezier hebben.
Tycho die zijn theorie heeft gehaald, in 1 keer. Je zou zo trots zijn geweest op je broer. En ik zie zomaar je lach op je gezicht. Genieten van anderen, dat kon jij als geen ander.
Jij gaf ons leven op een speciale manier kleur, je gaf kracht en zoveel plezier. en nog steeds.....
We missen je en denken aan je.met zoveel dankbaarheid
Altijd