Lieve Eric.

De eerste herinnering aan jou is ook mijn mooiste herinnering.
Op 10 juni 1975 mocht ik bij jou geboorte zijn, de kraamhulp was er niet.
Dus toen heb ik haar taak overgenomen, het was heel erg mooi om jou geboren te zien worden; samen met je vader en moeder pinkte ik een traan van geluk weg.
Ik mocht ook beslissen hoe je naam werd geschreven met een K of met een C.
C leek mij toch het mooist. Zo werd je naam ERIC.
Je was al heel jong erg handig je kon maken wat je zag, ook maakte je wel eens een foutje namelijk bij de geboorte van je jongste neefje, ons derde kind. Je maakte een heel mooi geboortebord om in de tuin te zetten. Het was echter een reiger geworden in plaats van een ooievaar; maar hij was wel heel erg mooi.
Een paar weken geleden waren we bij je moeder, jij ging naar huis en gaf mij spontaan een kus en ik dacht nog misschien is dit wel de laatste kus. En ja hoor, helaas was dat zo.
Nu je bent weggegaan heb ik weer samen met je ouders gehuild maar nu van verdriet.
Voor jou is de cirkel rond maar degenen die achter blijven zullen je nog heel erg gaan missen.
Wij wensen Maike, Daan, Ian en Mick heel veel STERKTE.
Een dikke KUS.
Tante Rita en Rob.

Mijn oudste herinnering aan Eric is van misschien wel 25 jaar geleden.... ( of langer). Toen hield hij al van vissen en ik en mijn broertje mochten met hem mee. "pas goed op hé Eric " zei tante Rita "ja ja " was Eric zijn antwoord. Op het moment dat Eric zijn hengel in het water gooide stapte mijn broertje naar links en....... plons.... kopje onder in het water..... Eric aarzelde geen seconde en trok hem er meteen uit. Oooh wat was hij vies en nat. Thuis aangekomen moesten we hem zelf in bad doen van tante Rita. "tante Rita, Bennie heeft het zo koud" zei Eric. Toen tante Rita ging kijken snapte ze wel waarom, het arme kind zat maar in een klein bodempje water..... Ik denk dat dat misschien wel het moment was waarop Eric heeft geleerd dat je een bad lekker vol moet laten lopen....
Ook weet ik nog heel goed dat mijn zus en ik heel vaak bij oma Doortje gingen logeren. Antoine en Eric waren er dan ook wel eens en die zaten ons dan te plagen!! Echt waar!! En oma mopperde niet eens !!
Dat Eric ziek werd en het niet kon winnen, hoe hard hij ook heeft gevochten, is onbegrijpelijk. Daar hebben we geen woorden voor.
De afscheidsdienst was zo ontzettend mooi.... helemaal perfect tot in de kleine puntjes overal aan gedacht. Met een lach en een traan hebben we hem laten gaan.....
Maike Daan Ian en Mick een hele dikke kus en knuffel.

Jeroen Wendy en Jordi Smits

lieve Maike Daan Ian Mick
Wij wensen jullie alle kracht en liefde toe die er maar bestaat .
dikke knuffel Ron en Bea