Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Erik,
Ineens, zo uit het niets, ligt er een kaart in de bus. Het kan niet waar zijn, wat is er gebeurd? Ik herinner me jou van de tijd dat we samen in Almelo naar het lyceum gingen. Meestal op de fiets, soms met je vader in de Fiat. Je maakte mijn wiskundetoetsen, zodat ik over kon naar de volgende klas, zonder jou was ik gestrand.
In Groningen verloren we langzaam het contact. Je was een briljante student, dat weet ik nog wel. Ik herinner me jou als een taaie en energieke jongen uit een warm gezin. Je bent van mijn leeftijd en dat vind ik enorm confronterend. Ik hoop dat je nu op een heel mooie plek bent en dat we elkaar daar ooit terug zullen zien. Allen die jou dierbaar zijn wens ik veel sterkte in deze bijzondere tijd.
Luutsen de Vries

beste Erik,
In mijn werk heb ik veel bijzondere mensen leren kennen maar jij was wel een van de meest bijzondere. Ik heb niet de illusie dat je wat van mij geleerd heb ( ik hoop het natuurlijk wel ) maar ik heb zeker veel van jou geleerd. En dan doel ik niet alleen op de grote kennis die je had op vele gebieden maar ik heb ook veel geleerd van je hoe je was als mens en hoe je in het leven stond. Je hebt van ij een betere hulpverlener gemaakt. Ik kwam graag bij je thuis en ging meestal met een big smile weer naar huis. Mijn man kende jou van je werk bij Vertis. Pas geleden reden we nog langs de Selwerdflat en vroegen we aan elkaar : ' Zou Erik daar nog wonen? Hoe zou het met hem gaan?' Nu lees ik dat je een maand geleden bent overleden. Wat verdrietig. Veel sterkte gewenst voor de familie.

Hé Erik,
Ik leerde jou voor het eerst kennen toen ik in 1984 informatica gings studeren aan de RuG. Jij was toen de student assistent voor programmeren, en je werd in één van onze eerste opdrachten al verwerkt als boolean die nooit true werd in een oneindige lus "repeat .... until erik_takes_a_shower". Je was echter zeer ter zake kundig en wist feilloos smelly code aan te wijzen en verbeteringen aan te dragen. Het meest memorabele dat ik met jou meegemaakt heb is dat ik samen met een paar anderen in het WSN gebouw ging overnachten om te werken aan een practicum en wat doe je dan als snotaap van 22-23, je glijdt 's nachts op bureau stoelen door de lange en 's nachts donkere gangen van het WSN gebouw, onder de aanname dat er verder ook niemand is, alleen omdat het kan. Wie schets onze verbazing toen vlak bij de lift aangekomen, die lift ineens "ping" zei, de deur openging, er een bak licht de donkere gang inkwam en jij naar buiten stapte, compleet in het zwart gekleed, grijns op je gezicht en bleek als altijd om ook nog wat te werken aan een opdracht. Maar ik denk dat wij met ons vieren allemaal nog bleker wegtrokken van schrik. Sindsdien had je als bijnaam "De piraat".
Na de studie hebben we nog jarenlang met veel plezier D&D gespeeld met JJan en elkaar zo nog regelmatig ontmoet.
Rust zacht Erik, waar je ook bent, je was een fijn mens

Eric ken ik van het juridisch spreekuur in wijkbedrijf Selwerd . Hij kwam daar een tijd lang vanaf het moment dat hij uit zijn studentenflat moest tot en met zijn laatste maanden binnenvallen om met ons te praten over de problemen die hij tegen kwam bij de noodgedwongen verandering van zijn levenswijze. Ikzelf heb hem mogen ondersteunen bij de aanschaf van zijn nieuwe woning. Wij hebben veel plezier gehad bij het zoeken naar oplossingen voor de dingen die hij moeilijk vond. Jammer dat hij maar zo kort van zijn nieuwe huis heeft kunnen genieten. Moge hij rusten in vrede.
Hans van den Berg

Beste Erik, ik leerde je kennen in 1985 toen we beiden informatica studeerden in Groningen. We hebben daarna jaren onder leiding van Jjan Dungeons & Dragons gespeeld. Dat waren prachtige avonden, vol met lekker eten en drinken en vaak mooie verhalen. Mijn jongste dochter noemde jouw die 'indiaan' en was een klein beetje bang voor jou. Maar ik heb nog nooit zo'n aardige en lieve man ontmoet als jou. Erik het ga je goed.

Erik, jij was degene die Linux aan mij introduceerde. Jij hielp me met m'n eerste installatie, in ruil voor een Urquell in de flatbar. De flatbar, waar je regelmatig te vinden was, die ook ten onder is gegaan dit jaar.
129.125.102.126 zal ik altijd onthouden als het adres van Erik. Net als onze mail-backdoor nadat Hans Hess had besloten om poortje 25 dicht te gooien. Het waren goeie tijden, daar in Selwerd.
Je hebt je laaste Urquell gedronken, je laatste mailtje verstuurd, voor de laatste keer uitgelogd. En hopelijk weer ingelogd.
[ root@flits102-126.flits.rug.nl ~] # logout
Heaven TTY1
Login: erik
Password:
[ erik@heaven ~] $

Zoals zo velen heb ik je in de flat leren kennen. Talloze uren hebben we aan de bar en achter de computer doorgebracht. Het was altijd gezellig en leerzaam. Behalve een goede vriend mis ik ook een mentor. Je bracht me de basis van Unix bij. Iets waar ik jaren later lang mijn brood mee heb kunnen verdienen. Ook in de jaren nadat ik de flat had verlaten voor een appartementje in Paddepoel spraken we regelmatig af. Het initiatief moest uiteraard wel bij mij vandaan komen. Je nam echter wel steevast een tas met beugels mee voor de catering. Het duurde altijd een paar dagen voordat de sigarenlucht in mijn keuken weer was weggetrokken.
Nadat ik verhuisde uit Groningen werd het contact wat minder frequent, maar telkens als ik belde of eens onverwachts bij je op de stoep stond nam je altijd ruim de tijd om gezellig bij te kletsen. En ook bij de serieuzere zaken in het leven was je steevast van de partij. Bij mijn moeders begrafenis en mijn bruiloft was je er bij, net als ik ook bij jouw ouders op de begrafenis was. We hadden afgelopen mei nog afgesproken elkaar gauw weer te zien. Als je het niet erg vind, dan stellen we dat nog maar even uit. Dankjewel dat je in mijn leven was.