Aan Chris, Annemarie, Christiaan en Lukas,
Met schrik en verbijstering hoorden Lenie en ik van het grote verdriet wat jullie is overkomen door het overlijden van jullie lieve dochter en zus Eva. Woorden schieten ten enen male tekort bij dit immense verlies. Ouders die hun kind verliezen, erger kan eigenlijk niet. Wij willen jullie ons medeleven betuigen en jullie Gods zegen toewensen bij het verwerken van alles wat er gebeurd is met jullie dochter en zus. En ook om kracht te ontvangen het leven van alledag weer op te pakken. Wat zal dat moeilijk zijn voor jullie! Maar jullie mogen je gesteund weten door het gebed van velen om jullie heen en ook wij bidden mee.
Een hartelijke groet uit Sellingen.
Joan en Lenie Tanghé

Bij deze wil ik u, uw vrouw en zoons condoleren met het verlies van Eva. Helaas was ik niet in de gelegenheid dit donderdag persoonlijk te doen maar ik heb met respect geluisterd naar de speeches via de lifestream.

Eva ken ik zeer kort. Een paar jaar geleden vroeg mijn oud-collega Mark Mennema (ook classicus aan het Stedelijk Gymnasium Schiedam) of ik een getalenteerde 5e klasser wilde helpen met haar profielwerkstuk. Hij vond dat hij niet objectief kon oordelen over zijn eigen leerlinge. Ik had Eva een paar keer gezien bij de ondersteuningslessen die ik na de coronaperiode op mijn oude school gaf aan onderbouwleerlingen. Ik was erg verrast door haar keuze voor het profielwerkstuk en natuurlijk wilde ik heel graag een leerling helpen, die – net als ik – hield van de oude talen en het levend Latijn.

Wij hebben een aantal keren afgesproken en het waren bijzondere middagen. Eva had een van de favoriete kinderboeken - De Gruffalo - van onze kinderen uitgezocht om te vertalen in het Latijn. Geen geringe opgave omdat het tekst is die humor bevat en subtiel is en dat is niet gemakkelijk te vertalen. Zij deed het wonderwel en ik hoefde nauwelijks correcties aan te brengen. Behalve een hele goede vertaling had zij ook oog voor degenen die bij het project betrokken waren en in de publicatie bedankte zij allen die haar hadden geinspireerd en geholpen.

Het was leuk om met haar te praten over levend Latijn en de te volgen studie klassieke talen in Leiden of Amsterdam. Ik vertelde haar wat het voor mij betekende en ook zij verheugde zich op de studie en het studentenleven. Het schokte mij daarom des te meer dat u vertelde dat er rond die tijd al tekenen waren dat Eva ziek was. Ik heb dat niet kunnen zien. Zij heeft waarschijnlijk met alle kracht die zij in zich had hier tegen willen verzetten en toen lukte het haar nog.

U vertelde beiden dat Eva altijd een sprankelend en ondernemend meisje is geweest met vele talenten en ook zeer intelligent. Deze combinatie kan voor jonge mensen heel ingewikkeld zijn. Het is voor u beiden, de broers, familie en haar vele vrienden de afgelopen jaren heel zwaar geweest en ik heb met respect geluisterd naar de hulp en steun die zijn van u allen heeft ontvangen en de hulp en steun die u aanbood aan haar vrienden.

Ik denk aan Eva terug met bewondering en verwondering. Zij heeft niet lang kunnen leven, maar zij heeft haar leven wel drie keer geleefd door haar liefde voor muziek, toneel, dans, taal en activiteiten met vrienden en familie.

Ik wens u – ook namens mijn vrouw - veel sterkte en kracht toe. U had het volgens mij niet beter kunnen doen.

Fred Graumans
Oud docent klassieke talen, Stedelijk Gymnasium Schiedam.
v

Ruim elf jaar hebben Dik en ik je mogen kennen en mogen genieten van jou spontaniteit, enthousiasme, talenten èn liefde.
Nu na een lange strijd voor en tegen jezelf heb je rust gevonden.
Wij zullen nooit kunnen bevatten hoe zwaar die strijd was.
Wij hopen dat je nu de rust hebt waar je zo naar verlangde en wij wensen dat een ieder die haar gekend heeft hierin vrede en berusting kan vinden.

Je blijft in ons hart.

Rust zacht lieve Eva

En voor alle dierbaren om jou heen, sterkte.


Dik en Anja

Als ik aan Eva denk , moet ik denken aan dat kleine meisje dat uit alle macht aan het eind van de dienst het Amen zong .Wij zaten er in de Ark al op te wachten en er werd dan vertederd gekeken naar dat sprankelende meisje.
Jullie hebben als gezin met Eva de weg afgelegd niet naar een bloeiende carrière , maar naar het niet meer kunnen leven van haar.En God weet dat dat onnoemelijk zwaar is , voor het hele gezin .Je wil je kind helpen , je zus weer laten lachen , je vriendin weer vrolijk zien.
Maar dat is onmogelijk.Jullie hebben pijn geleden met Eva en haar in liefde vastgehouden.
Dat lukte niet.De pijn moet zo heftig geweest zijn , het leven te zwaar.
Ze hield van jullie allemaal, zij hield van jullie .En toch ....
Als het leven te zwaar is , als er maar 1 uitweg is , hoe moeilijk ook , jullie bleven rondom haar.
Jullie gezin zal nooit meer hetzelfde zijn , iedere gebeurtenis , ieder feest , steeds is er heimwee naar die ene , die er niet bij kan zijn. Maar gedenken kan ook troost geven .
Jullie dienst aan Eva , jullie inbreng , ook het lied van jullie zoon , het laat zien dat Eva geborgen is.

hartelijke groet
Alex, Gea en Evelien