Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

evert bakker

14-07-195518-06-2010
      18 juni 2010:
      smorgens al wakker met gevoel van nou ja ben ik jarig :S voelde me echt niet jarig was met devin bezig aan het aankleden keek ff op de klok was net iets voor 8 uur.
      ging naar beneden de tekeningen van de kids opengemaakt en nog voelde ik me niet jarig.
      telsa naar school gebracht naar de winkel gegaan en ff 2 gebakjes gehaald omdat ik moest werken.
      daar aangekomen ff gewerkt en toen pauze.
      in de pauze belde me vriend me van er wat met je vader de huisarts is bij je moeder:-| had nog zoiets van ja kan nooit echt erg zijn.
      dus toch maar me mama gebeld en toen kwam het me mama huilend aan de telefoon van kom aub naar huis ik had toen zoiets van nee dit klopt niet. me gebakje verder opgegeten en nog maar peuk gerookt en toen maar in de auto gestapt had zoiets van kan nooit te erg zijn zeg maar.
      me papa was 1 waar je als ware een bulldozer over heen kon laten rijden.
      kwam bij mama aan de huisarts liep op de oprit bij zijn auto.
      ik stapte uit en vroeg gelijk aan de huisarts hoe erg het was.
      hij zei van ja het is erg ^o) nog drong er niks bij me door. me zus deed de deur los en vloog me gelijk in me armen. ondertussen vertelde me zus/huisarts van papa heeft hartstilstand gehad.
      en nog drong het niet door. dus ik heel nuchter vragen waar is hij nu. tot de huisarts zij van hij is er niet meer:-|:-|:-|:-|:-|. ik zei van ik moet naar buiten gelijk naar de tuin gelopen op bankje gaan zitten en denken van nee dit kan niet dit is een grap.
      wist niet wat eerst of laatst moest denken. gelijk me vrienden gebeld en verhaal uitgelegd + de rest gebeld.
      nog niet wetend hoe het is gebeurt.
      2 uur later komt er een agent aan de deur loopt met zijn briefje naar binnen kijkt in het rond oh jullie weten het al zegt me broertje ja scheelt jou weer hoop werk he :-o
      heeft ons gecondoleerd en is gelijk weer weg gegaan is maar goed ook.
      die dag ging snel voorbij ondertussen hoorde we van nijdam(baas van papa) dat papa bij het lossen een hartstilstand had gekregen.
      dus goddank dat die het niet op de weg heeft gekregen dat hem nog nog gewoon kunnen zien.
      al wachtende op de verzekering van waarneer die thuis komt kregen we einde van de dag bericht dat die zaterdag naar huis zou komen.
      maar we besloten zelf naar belgie te rijden eerst de vrachtwagen in antwerpen op te halen en dan naar sint truiden waar papa lag.


      Overige informatie
      http://telsa.hyves.nl/

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Gedicht of lied
        reactie 1   |   niet OK
        liefste papa,
        ik wil zo graag huilen om het verdriet dat ik jou nooit meer zal zien, maar ik kan niet meer huilen.
        ik zou zo graag je nog eens een knuffel geven en je zeggen dat ik zoveel van je hou!
        ik zou zo graag nog eens je stem horen die me zegt dat ik het zal halen.
        ik zou zo graag nog een samen met jou voor de computer zitten.
        ik zou zo graag nog eens s avonds met je aan de bar zitten praten met jou.
        ik had zo graag gewild dat je mij ooit eens naar het altaar zou leiden.
        ik je kleine meid, jij mijn grote held, ik zal je nooit meer zien en dat doet me zo'n pijn.
        ik wil zo graag huilen om het verlies van mijn papa, maar ik kan het niet.
        ik krijg het kwellend gevoel niet weg.
        ik mis je zo :'(
        was dit maar niet gebeurt.
        dan zat ik nu naast mijn papa aan de bar.
        maar je bent er niet meer, niemand kan mij troosten en niemand kan je vervangen.
        IK HOU VAN JOU PAPA IK VERGEET JE NOOIT MAAR DAN OOK ECHT NOOOOOOOOOOOIT!!!!!!!!!!!!
        X VAN JE KLEINE MEISSIE

        coriene - hardenberg
        19 oktober 2010

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.