Herinneren is een vorm van ontmoeten…

De eerste keer dat ik Fabrice ontmoette, was op de Jacob van Lennepkade in nachtgalerie De Maan van Eduard en Ankie, waar tot in de vroege uurtjes legaal gedronken kon worden zonder horecavergunning... Er hing dan ook echt kunst aan de muren, collages van Kees Dijkman, die allemaal verkocht werden in de loop van de tijd. Fabrice zat daar achter de vleugel en speelde de dodenmars van Chopin, en de schilderijententoonstelling van Moussorgski. Ik was onder de indruk! Het is toch vaak zo, dat kunstenaars in meer dan één metier uitblinken, en voor Fabrice gold dat zeker. En aardig vond ik hem ook. Niet lang daarna kwam ik terecht op een feest/ expositie van hem in zijn woning/atelier in de Pijp. Barstensvol mensen en schilderijen.... ik keek mijn ogen uit.
In de opvolgende jaren ben ik Fabrice natuurlijk altijd blijven tegenkomen. Zeker toen hij aan de Jacob van Lennepkade zijn vaste stek had gevonden, de Galerotiek, maakte ik daar wel eens een praatje. Wat een ontzettend fijne en inspirerende man was het! Overtuigd van zijn kunnen en een bevlogen kunstenaar, maar op geen enkele manier uit de hoogte of arrogant. Gewoon een fijn mens, hartelijk. Hij zag er ook geweldig uit, natuurlijk. Met zijn jas aan was hij zelf een wandelend schilderij. Ik heb nog eens een werkje van hem gekocht, een vrouw met een paard, dat ik aan mijn tante cadeau heb gegeven. Zij stond mij in 2000 een nier af, dus ik wilde haar ook iets moois geven... Het grappige was dat mijn tante het onmiddellijk herkende, want zij woonde ook ooit in Amsterdam en kende Fabrice als een soort graffiti-kunstenaar... alomtegenwoordig in de stad.
Ik was erg geschokt toen ik over zijn dood las op Facebook... en ik wil alle nabestaanden en allen die van Fabrice gehouden hebben, heel veel sterkte wensen. De besten sterven altijd te vroeg...

Beste Fabrice,
Ik heb altijd van jouw kunst in de stad genoten. Zelf kocht ik ooit op koningsdag twee stukken van je. Ik vond ze echt mooi en had later spijt dat ik niet meer gekocht had.
Een gaf ik er weg aan een bevriende kelner die een eigen bar begon in Hoorn. Ik dacht: "dan neemt hij een stukje Amsterdam mee naar Hoorn".
Wat jammer dit. Het ga je goed in de hemel!
Sterkte vrienden en familie!

Ik zag je niet vaak, maar als ik je tegenkwam was het altijd in in een bekende openheid. Dat was je grote kracht: in alle openheid het leven en de energie van de mensen om je heen in je opzuigen en die op de meest creatieve en kleurrijke manier weer teruggeven aan de wereld. Wat een gemis voor iedereen die van je hield en voor Amsterdam, maar wat zullen ze blij zijn met jouw kleurrijke aanwezigheid daarboven. Het ga je goed daar!

wat jong!
wat jammer!
wat snel!
wat een naar idee Amsterdam zonder jou!

hoop dat je een nieuwe kleuren palet tot je beschikking hebt,
waar je ook bent!

en dankjewel voor de kleuren dat je in ons bewustzijn hebt gekerfd.

Alicia.

.

Beste Fabrice,
5 jaar lang waren jij en Cornelia onze onderburen. Altijd een praatje en een lach en een beetje gemopper op de veranderende buurt. Je vond het maar wat geweldig dat onze oudste zoon Rembrandt heet. Vanaf ons balkon zagen we jullie vaak lekker in de tuin zitten, de heerlijke kleurrijke tuin. Toen ik je de laatste keer toevallig tegenkwam vertelde je me over het schoolproject dat je had afgerond. Het was intesns zei je, maar ook heel bijzonder geweest. Toen dacht ik, zoiets zou ik ook wel willen voor onze gloednieuwe basisschool. Je hebt zoveel mensen kleur en vrolijkheid gebracht met je kunst. Rust zacht. Wiske, Gabrielle, Rembrandt en Mathilde

Ik woon aan de overkant van de vroegere Galerotiek op de Jacob van Lennepkade en heb jaren lang kunnen genieten van de regelmatig kleurrijk verschijning van Fabrice buiten aan het werk (in de zomer). Toen hij ging verhuizen in november vorig jaar vond ik dat een grote verlies, maar nu is het helaas een blijvend verlies. Vaak hoorde ik hem fluitend aankomen of vertrekken op zijn mooie geschilderde fiets. Hij was zo´n vrolijk, warm en aardig persoon en had altijd tijd voor een praatje. Hij kon ook een goede djembé spelen! Gelukkig heb ik een prachtige schilderij van hem en zijn boek, die ik zal koesteren. Ik vond het heel fijn om zijn ceremonie te kunnen volgen via livestream. Echt ontroerend. Zijn prachtige werken door de hele stad van Amsterdam zullen altijd een dierbare herinnering aan hem blijven. Heel veel sterke aan Cornelia, familie en vrienden.

Lieve groetjes, Joan Whiteford

Beste familie en vrienden van Fabrice,
Van harte gecondoleerd met het plotselinge verlies van jullie partner, vader, broer en vriend. We zullen zijn vrolijke, kleurige kunst gaan missen! Maar gelukkig is zijn werk op allerlei plekken in de stad te zien, waar het waarschijnlijk tot in de verre toekomst nog een glimlach op vele gezichten zal toveren!
Sterkte gewenst met jullie verlies door Yolanda Eveleens (abonnee van zijn Nieuwsbrief).