Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Een gedichtje voor Faya:

Collega zijn is niet voor altijd
verhuizen, andere baan,
geregeld een afscheid

Dit afscheid is zo definitief
geen weg terug
geen nieuw perspectief

Het is moeilijk te bevatten
niet meer samen te werken
leegte, niet in te schatten

Jouw plek, een lege stoel
wat achterblijft
‘n intens triest gevoel

Echo’s galmen in ons hoofd
razende gedachten
wij voelen ons verdoofd

We zullen je vreselijk missen
niet meer praten, lachen, delen
en heerlijk kissebissen