Ieder jaar maakte ik oom Ferdinand mee tijdens de retraite voor mannen in de Goed Week. Wat genoten we van de inleidingen en van de diensten die tijdens die week opgeluisterd werd door het Twentsch Liturgisch Koor. Prachtig koor die je aanzette tot stille overpeinzingen. Mijn oom en ik zaten altijd bij elkaar. Of dat nu was in de kapel, bij het eten, buiten genietend van de zon of tijdens het klaverjassen. Over het kaarten gesproken. Wij wilden altijd met elkaar samen spelen en werden vaak uitgedaagd door Bert en mijn goede vriend Emile Cornel. Verliezen deden we nooit. Want als het nodig was werden de spelregels ter plekke veranderd! Hij bracht het zo overtuigend dat hij altijd werd geloofd.
Bij het jeu de boulen was hij zo fanatiek en goed. Ondanks zijn hoge leeftijd won hij altijd. Ongelooflijk!
Ook z’n gevoelige en kwetsbare kant kon hij in de groep laten zien. Vertellend over de tweede wereldoorlog (ze leefden in armoede en hij voelde zich verantwoordelijk voor het feit dat het gezin het hoofd boven water kon houden) en hoe de katholieke kerk voor hem had afgedaan tijdens het proces van het overlijden van z’n vader deed hem breken. De stoere, flamboyante, schier onaantastbare, goedlachse oom bleek een kwetsbare kant te hebben zoals ik die nooit heb ervaren. Ik heb mooie en diepgaande gesprekken met hem gevoerd over het leven, sterven en wat dies meer zij. Hij vertelde vaak over hoe trots en gek hij was op Kirsten, Ellen, Monique en Barbara. Zijn uitgesproken liefde over hen grenst aan het onwaarschijnlijke. (Dit is wat ik gemist heb van mijn vader). Zijn rijkdom zit hierin zei ooit tegen me.
Oom Ferdinand heeft me ooit gezegd: “Lucas kijk niet op mensen neer; kijk ook niet tegen ze op, maar kijk ze recht in het hart”. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik altijd tegen hem heb opgekeken. Zelfs nu nog. Ik hou heel van hem en ga hem ontzettend missen. Maar ben dankbaar dat ik - door de jaarlijkse retraite - hem goed heb leren kennen en een intieme band heb opgebouwd. Moge hij ruste in vrede! Veel liefs, Lucas

Een eerbetoon aan Ferdinand in het hotel in het zuiden van Spanje, Gran Melia Sancti Petri.