Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lief klein meissie..meer dan 10 jaar hebben we op je gewacht..en toen, toen wachtten de dokters te lang en had je het niet meer goed in mijn buik..Ineens was je hartje er niet meer..Och, je gaf het al zo duidelijk aan, je bewoog veel te weinig..42 weken zwangerschap was te lang..Ruimte die met jouw gehuil had moeten worden gevuld was oorverdovend stil..
En nu, nu is het nog steeds stil..we kregen helaas geen broertje of zusje en blijven onzichtbare papa en mama..
Wat had het allemaal anders kunnen en moeten zijn..We missen je wichie!
Dikke kus, je mama

Overige informatie
Negen maanden toeleven naar dat moment,
het moment van nieuw leven..
het moment dat iedere ouder intens wil beleven..

Plots wordt het moment wreed verstoord
en blijkt dat een nieuw leven niet wordt gegeven..
Het kindje overlijdt in de moederschoot
Keihard komt het besef: ‘onze dochter is dood!’

Je hart breekt, je wezen wordt verscheurd..
en je wilt schreeuwen: ‘waarom, waarom is dit gebeurd??’
Op het waarom is geen antwoord en dat komt ook niet
je moet verder, verder met dit immense verdriet…

Wat een geboorte van nieuw leven had moeten zijn
wordt de geboorte van een herinnering
De herinnering aan Fleur…
een bos zwart haar, kleine oortjes, lange vingertjes, zo fijn

Slanke voetjes met de tenen van papa, haar geur…
haar mooie mond waaruit geen gehuil klinkt..
Die herinnering uit ons samen geboren…
In ons hart gekerfd.

Fleur* 29-12-2001