De dood van mijn opa
Het zit in mijn geheugen gegrift
de dag van pijn en verdriet
Die dag zal ik nooit vergeten.
Het moment, de pijn en mijn gedachten,
het kwam gewoon niet uit!
het kan niet, het mag niet, nu niet en nooit niet
Waarom moest dit nou gebeuren?
Ik snap het niet? Waarom?
Nog nooit had ik je zo ziek gezien.
Het laatste wat ik zag, wat wij zagen
Het was te laat, je was geroepen door God.
Elke keer voel ik de drift:
Waarom? Dit kon gewoon niet!
Ik zat te zweten, ik dacht aan vroeger, hoe we samen lachten
Ik onderbrak mijn gedachten.
Mijn wangen waren nat, niet van het zweet, maar van verdiet.
Nog nooit had ik me zo ellendig gevoeld! Nog nooit!
Ik wist niet dat je de pijn en verdriet nog zo lang en zo diep voelde.
Eigenlijk had ik nog nooit aan jouw dood gedacht
Nu, als ik eraan terug denk.....Je lag er zo hulpeloos bij!
Elke keer voel ik de tranen over mijn wangen stromen.
Zo'n stilte. Zo'n leegte..
Dit klopte gewoon niet,
maar blijkbaar.......
Nog steeds hoop ik dat het een wrede droom is waar ik elk moment uit kan ontwaken...
Maar diep in mijn hart weet ik dat het niet zo is.
Dat we door moeten gaan, ook zonder opa.
Het is hard om te zeggen, maar het moet!
"Opa zal het vast goed hebben in de hemel," denk ik dan, en nu samen met die andere opa die ook is heengegaan.
Ze zullen samen lachen, eten en drinken.
Ik geloof daarin, anders kan ik niet rustig leven.
Ik heb nooit geweten dat mijn opa, echt zo belangrijk was in mijn leven en zo'n invloed op mij had.
Ik geloof erin dat ze me kunnen zien en me kunnen volgen
en ook dat ze kunnen zien hoeveel ik nog om hun geef
ook al zijn ze nu niet meer hier.
Ik kan ze niet zien, daarom zitten ze in mijn geheugen
en ik beloof dat ik dat stukje geheugen extra goed zal verzorgen en nooit zal verliezen. Ik mis je heel erg, maar leef goed en fijn,
en ik zorg dat er altijd een plekje extra in mijn hart vol aan herinneringen aan jou zal zijn!
Lieve opa rust zacht ik zal altijd van je houden !
Veel liefs Rebecca
