Frank

Ik heb je maar een paar keer in het echt mogen ontmoeten.
En toch heb ik het gevoel alsof ik je al heel lang en aardig goed kende.
Dat komt door alle verhalen die ik over je gehoord heb, soms tot vermoeiends aan toe.
Maar wat ik wel heb meegekregen, heb gevoeld, en heb gezien, is dat je een bijzondere, warme, aardige, lieve, behulpzame man was.
Er is niets dat voorgoed verdwijnt als men de herinneringen bewaart.
Jij hebt voor zoveel mensen zoveel betekend dat je nooit vergeten zal worden.
Je leeft verder in ieders hart.

Ingrid

Frank was veel meer dan alleen mijn oom. Hij was ook als een 2e vader voor mij. Onze gesprekken zal ik koesteren en nooit vergeten.

Afscheid nemen is
loslaten met tranen in de ogen.

Afscheid nemen is
dag zeggen en verder gaan, vol onbegrip dat dit het leven is.

Afscheid nemen is
stilstaan en meedragen dat wat we nooit willen vergeten.

Afscheid nemen is
één van de moeilijkste taken in ons leven!

Een knuffel die met Liefde en zonder woorden word gegeven.
Kan het verdrietigste hart weer even een mooi moment bezorgen!

We zagen elkaar niet vaak, maar dat hoefde ook niet, want het zat toch wel goed tussen ons. Ik koester de momenten die we elkaar wél zagen, maar ook de vele berichtjes die we elkaar stuurden via Whatapp.
Oom Frank was mijn oom, maar ook een beetje mijn vader.
Heel gewoon, maar zo bijzonder!

Achter iedere traan van verdriet, schuilt een mooie herinnering.
Hoije buurman Frank.
Of zoals Lowie zou zegge.
Ff fank waeje mama ( ff op Frank zwaaien mama)

Heel veel kracht gewenst Anita en familie

Dikke kus
Kevin, Vera, Lowie en Nina

Roep me niet als je me wilt horen
mijn antwoord klinkt in je
nog voordat je vraagt.
Maar gebruik nooit je oren
- luister met je hart

Zoek me niet als je me wilt vinden
ik ben daar al
waar je me hoopt.
Maar kijk nooit met je ogen
- voel met je ziel

Houd me niet vast als je me gaat missen
ik heb je niet verlaten
ook al ben ik weg.
Spreid dan je armen
- de wind zal je wiegen

En als je huilen moet, huil dan
met tranen van zout
en snikken van binnen.
Vouw dan de schone was
- ik ben aan je zijde

gedicht van Astrid Hart

De herinneringen aan Frank zijn rijk en mooi, toch smaken ze bitterzoet, want er gaat geen dag voorbij dat jullie dit alles missen moeten. De afgelopen tijd heb ik gezien dat bij angst en pijn jullie met elkaar weer zijn verder gegaan. Volgen zonder vragen, dat vraagt moed. Zijn besluit niet te willen leven konden jullie snappen, hiermee gaven jullie hem je overgave, zijn liefde werkt door in jullie. Hierboven woorden van troost, zij kunnen de leegte die Frank achterlaat niet vullen, maar misschien geven ze iets van steun.

We houden van jullie

Peter en Roos

Ook al heb ik hem niet vaak gezien, de vriendelijkheid staat me nog bij. Het balkon met leeftijdsgenoten was duidelijk minder interessant, dan een goed gesprek met Frank.
Veel sterkte met het verwerken van het verlies; dat de herinneringen mogen blijven leven.