Als paragnostisch medium kwam ik je 'toevallig' tegen, 5 dagen na je overlijden, terwijl ik 48 jaar niets van je hoorde of vernam. De laatste ontmoeting met jou was eind 1965 in een van de lokalen van de Rijksacademie, die ik kort daarop inruilde voor Antwerpen. Man man, wat had je talent, wat kon je tekenen, ik stond mijlenver bij je in de schaduw. Ik lees nu pas in een hoekje op internet dat je het erg moeilijk hebt gehad. Ik weet dat je me 'hoort', ik wens je veel rust toe, en een goede toekomst voor straks als je weer zou willen incarneren. Ik besluit met een ode aan de prachtige gave die je had, de gave die Fransje was, Fransje heette.