Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Zoals Frans waren er geen twee! Wij waren “ brothers in arms” bij het organiseren van festiviteiten voor de Paulus Basisschool. Altijd actie, gein en plezier, en er gebeurde wat! Ik hoorde pas van zijn dood toen ik vanzvond een filmpje draaide waarin Frans weer de spreekstalmeester was. Hij maakte er wat van, en het publiek had vertier. Ik koester de herinneringen aan deze bijzondere jongen! Frans, we blijven van mekaar houden! Jan

Ik leerde Frans kennen op 9 september. Een belezen, wereldwijze man die vroeg of ik hem bibliotheekboeken wilde brengen met korte verhalen van hedendaagse Nederlandse schrijvers. Ik heb toen die dag zes boeken voor hem gehaald.
Ze bleven ongelezen.

Mijn jongste dochter stuurde begin augustus tijdens mijn vakantie een appje: ‘Het gaat helemaal niet goed met de lieve buurman’.
Zo heette Frans bij ons. En iedereen weet waarom!
We missen hem nu al! Langs fietsend en zwaaiend. Een kort gesprek bij de trap.
Ik ken maar weinig mensen die steeds weer zo positief en dapper vertelden over fysieke pech na pech. Over die rotziekte die altijd de verkeerde lijkt te treffen. Maar genoeg is genoeg!
Gecondoleerd en heel veel sterkte!
Nyla, Romée en Rob

Lieve Pim en familie,
Wellicht heb je via je vader wel eens over ons gehoord, Piet Arends ( een neef van je moeder uit Huissen en Nelleke Heijckmann ). In de jaren ‘60/ ‘70 hebben we met elkaar veel plezier gehad... carnaval .... Stichting Volkswagen ...allerlei uitjes met elkaar ... de geboorte van jou, Pim , wat waren ze trots en blij met jou...! Je vader is nog wel eens met jou bij ons in Woerden in het nieuwe huis geweest. Dus je hebt nu zeker door dat de contacten van lang geleden zijn... Bij ‘Wampie’ hebben je vader en ik met onze uitgaansgroep vele discussies en dialogen gevoerd en daar in die gesprekken kwam ook naar voren dat hij wel dacht voor zijn 30e /40e miljonair te zijn... zeer overtuigd van zijn kunnen en mogelijkheden, net zoals jullie in zijn overlijdensbericht schrijven...groots dromen ... en een eeuwige optimist.
De laatste keer dat hij mij op de schouders tikte en ik mij omdraaide, blij verrast hem te zien, was tijdens de nazit bij het afscheid van Inge Kruiselbergen in den haag, ( zij was de vrouw van Richard van Dalen, waar ik vroeger mee in de zandbak heb gespeeld). Overigens, met jouw moeder Annemarie, heb ik op de lagere ook veel gespeeld. Wij woonden nl in Huissen-stad en Piet kwam van Huissen-zand. Stichtingsleden kwamen van beide.... je vader was dus import, maar door zijn bravoure en nadrukkelijke aanwezigheid paste hij daar wonderwel tussen, die vreemde eend in de bijt....... al met al heb ik warme en leuke herinneringen aan je vader. De laatste keer dat ik hem fysiek ontmoette was dus in den Haag, waar veel Stichtingsleden waren. Hij vertelde toen over de laatste jaren en zijn lichamelijke ongemakken, maar zonder meelij op te wekken, blijmoedig en reeel !
Ik wens jullie een oprecht en waardig afscheid van je vader. Ik herinner mij zijn woorden op het afscheid van zijn schoonvader, dus de vader van Annemarie, jouw opa en een oom van Piet. Er ging een schok door de aula en tegelijkertijd een doodse aandachtige stilte....
Jij bent een zoon van je vader dus twijfel ik daar niet aan... er zullen vele herinneringen de revue passeren, warme herinneringen, maar ook momenten die nog net of net niet door de beugel konden! Wees oprecht ... dat was hij ook!

Hartelijke groeten vanuit Woerden,
Piet en Nelleke Arends-Heijckmann,
de Waver 2,
3448DK