Beste kinderen,
Eind 1979 heb ik Frans leren kennen bij Kwekerij De Sionsgaerde. Frans was een gewaardeerde collega. Een man die zijn werk serieus nam, enthousiast was, zich volledig inzetten voor de zwakkeren in onze samenleving. Frans was ook altijd in voor een grapje.
Afgelopen 30 april hebben we Frans nog uit bed gebeld. We vonden Frans oud geworden en hij gaf ook aan dat het zwaar was. Wij zijn heel blij dat we Frans toen nog gesproken hebben. Op onze verjaardagen kregen we altijd een kaart van Frans. Hij had zo'n mooi handschrift. Altijd stonden de namen van Martijn en Irene erbij. Frans was trots op zijn kinderen.
In mijn begin periode had de Sionsgaerde nog een voetbalteam. Ook Frans maakte daar deel vanuit.
Wanneer Frans weekenddienst had gehad en Martijn was mee geweest, dan konden we 's maandags alle kranen wel nalopen, want er konden er weleens dicht staan. Zo is Frans al zijn sleutels wel eens kwijt geweest. Ze werden terug gevonden in Zoetermeer in de toiletpot.
Nadat Frans met de VUT gegaan is heeft hij ons huis bij de kwekerij geschilderd. Dit hangt nog altijd bij ons in de kamer.
Wij wensen jullie heel veel sterkte met dit verlies. Wij hopen dat in deze droevige tijd de mooie herinneringen aan Frans jullie tot steun zullen zijn.
Ria en Klement Notenboom.

Eind jaren zeventig, op de Sionsgaerde, waren we collega's, van hem leerde ik het omgaan met mensen met een beperking en het werken met bloemen en planten. Zijn energieke en enthousiaste houding werkte aanstekelijk voor de mensen om hem heen. Er ontstond een vriendschap die tot nu bleef bestaan. Frans kwam voor het eerst naar Zeeuws Vlaanderen toen ik in 1981 ging trouwen, hij wilde graag mijn bruidsboeket maken en zo gebeurde. Het begin van vele malen vakantie in het Zeeuwse land. Kamperen op ons boerenerf met Hananja en Sabrina en later met Els, Martijn en Irene. Wij en onze kinderen keken er telkens al naar uit want het waren altijd gezellige dagen. Dikwijls naar het strand en daar wilde Frans altijd een diepe kuil graven om uit de wind te zitten. Daar moesten wij dan om lachen. Hij wilde ook graag oogsten uit de moestuin en ging er met een emmer op uit om boontjes of doperwtjes te plukken.
Later kwam Frans in de nazomer of winter logeren en hadden we weer gezellige dagen met hem.
De laatste jaren maakten we er een gewoonte van om hem op te zoeken aan het eind van onze vakantiedagen in het oosten van het land. We waren altijd welkom en bij ons voorlaatste bezoek zagen we nog de energieke en enthousiaste Frans die we kenden. Deze zomer zagen we dat zijn krachten en levenslust er niet meer waren. We vertrokken met een dubbel gevoel, blij dat we weer geweest waren maar ook angstig om wat komen zou. Na het ontvangen van zijn overlijdensbericht, deze week zijn we verdrietig om het verlies van Frans. Hij was al die jaren een trouwe vriend die ons zeer dierbaar was. We zullen hem niet vergeten.
Hubert, Anneke, Stephanie, Rosalien en Leonard Paridaen
Sint Kruis

Lieve Frans....Ja en dan ineens is je kaarsje gedoofd....je lichaam was op....
Het is goed zo.....maar wat zullen we je missen....Je spontane bezoekjes ( die steeds minder werden omdat het gewoon niet meer ging....) Je trouwe bezoek met onze verjaardagen.....altijd bracht je bloemen mee....en natuurlijk koekjes voor bij de koffie....En als ik dan met Jolanda bij jou kwam had je het altijd gezellig gemaakt....kaarsjes aan en bloemen op tafel....altijd wat lekkers bij de koffie en een lekker wijntje. En we hadden lol....de laatste keer dat we met z,n allen gezellig samen hebben gegeten was vorig jaar november bij Wim en Jolanda. We hebben je op gehaald en een gezellige middag gehad met de kinderen erbij....we hebben gelachen en je hebt genoten.....dat heb je meerdere malen nog laten weten. De vorige keer dat we je wilden ophalen voor een bbq bij ons thuis ,kregen we te horen van Els dat het niet goed met je ging.....Jolanda en ik zijn dezelfde avond nog naar je toegegaan. We zijn geschrokken toen we zagen dat je het zo benauwd had en zoveel was afgevallen...verder hebben we nog over van alles kunnen praten.......over onze reis naar Suriname en over jou gezondheid. Je zei toen al dat je het niet lang meer ging redden...We hebben goed afscheid genomen......Het is goed zo.....We zullen altijd met een glimlach aan je terugdenken lieve Frans !! We gaan je missen ....