Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Schoonmoeder, Fransje,

Je hebt je vleugels definitief uitgeslagen. Geen angst meer, geen eeuwige twijfel meer. We zullen je (elle)lange telefoongesprekken gaan missen en de veel te lange knuffels bij aankomst en vertrek. Je hezige stem, onze dialogen, de warmte die je uitstraalde en met name de liefde die we samen voelen/delen voor Mieke. Wat een prachtdame heb je gecreëerd en opgevoed, daar ben ik je eeuwig dankbaar voor en dat is het hoofdstuk wat jij geschreven hebt en wat zal voortleven.
Ik herinner mij onze eerste ontmoeting. Jij zat in je hoekje op de bank met een peukje. Je vroeg mij naast je te komen zitten en dat deed ik. Je overstortte me met warmte en liefde, iets wat ik later heb ervaren als jouw sublieme karaktereigenschap. Binnen 5 min. zat ik ook in mijn pyjama naast jou het bier van Derc op te drinken en we wisten beiden dat dit goed zou komen met ons. Vijfenhalf jaar later is het afscheid daar, onwerkelijk en wat regelen je lieverds Karlijn, Mieke & Derc dit allemaal op een mooie manier, een manier waar jij zo enorm trots op geweest zou zijn. Lieve Schoonmoeder, Fransje, jouw verhaal stopt hier niet want jouw verhaal dragen wij met ons mee en aanstaande woensdag nemen we alleen fysiek afscheid van jou! Ik hou van je en misschien is dat iets wat ik je veel te weinig heb gezegd maar als onze blikken kruisten wist je dat dit zo was! Vlieg uit, verlaat het veilige nest, op naar een nieuw avontuur! We zullen je nooit vergeten! ????♥️ Matthijs