Dag Frederieke, we steken een kaarsje voor je op, daarboven, dan heb je een lichtje erbij.
Wat was je dapper hoe je omging met je ziekte. Daar heb ik bewondering voor. Ik heb je leren kennen als de moeder van Lars (en Swen), klasgenootje van onze Dylan. Onze jongens raakten bevriend, in al hun onhandigheid en herkenning.. Ook al zagen ze elkaar buiten school eigenlijk alleen op verjaardagen. En we hebben wat verjaardagen in het zwembad doorgebracht :-) want Lars wilde het liefst altijd zwemmen als feestje. Met frietjes en n ijsje na. Daar zullen ze vast mooie herinneringen aan hebben. Zoals je veel herinneringen met ze hebt gemaakt. Rust zacht. En veel sterkte voor Remco en de jongens. grt, Pieta en Rodger