Garmt en ik waren vrienden tijdens onze studies aan de universiteit van Twente. Daarna ben ik naar Engeland verhuisd en waren wij elkaar uit het oog verloren. Ik had het net met mijn vrouw over Reiki, en moest aan Garmt denken, want hij was de eerste persoon die mij over Reiki vertelde. Sommige mensen laten een indruk achter, Garmt was er zo een.

Denk aan jou

Samen zaten we in de zendo en lieten de stilte op ons neerdalen. Jij vroeg je af waarom we zo veel geld besteed hadden om hier in Vught te zitten in plaats van er iets goeds mee te doen. Samen keken we naar jouw vraag , die een vraag van ons alles is. Nee, we gingen niet naar Syrië, maar we zaten op ons kussentje en probeerden zo het lijden te doorgronden.
Jij bent de eeuwige stilte ingegaan, maar jouw vraag leeft in mij, in ons, voort: "Waarom zitten we op het kussen?"
Els Ryokan

Lieve dappere Garmt.
Je kent mij niet en helaas zul je mij ook nooit leten kennen,omdat je er wezenlijk niet meer bent. Maar je zit in mijn hart, net als mijn lieve broer Tim. Ook hij heeft de strijd tegen ALS verloren. Maar zoals je zelf zegt. Het heeft je ook veel gegeven. Ook Tim vroeg zich nooit af:waarom?!!. Zonde van de energie zei hij dan. En het heeft ons ook nog dichter bij elkaar gebracht. Als broer en zus,als familie. Van onschatbare waarde.
Via de app hadden jullie af en toe contact met elkaar. Jullie zielen zweven nu vast samen. Kijkend naar jullie meiden.....
Heel veel sterkte voor wie Garmt nu allemaal moeten missen.
Een warme groet
Karin

Lieve mensen,
Wat een bijzonder mens hadden jullie in jullie midden. En wat was het altijd humoristisch en tegelijk pijnlijk om de blogs te lezen. Hij vertelde in plaatjes en ik leefde op afstand mee zoals zovelen. Op de een of andere manier had ik bij hem de hoop en het rare idee dat er een wonder zou gebeuren. Belachelijk maar waar...
Lieve mensen heel veel sterkte en keep the memory alive!
Warme groet, Hanneke

Stil van binnen, iedere keer weer als ik je verhalen aan het lezen was. Niet dagelijks maar ik heb je gevolgd vanaf dat ik jou en Iris op TV zag. Stil van binnen maar soms ook beschaamd over futiliteiten waar ik en met mij veel mensen zich druk over kunnen maken. Ja, je was ook bevoorrecht met zo ontzettend veel fantastische liefhebbende mensen om je heen al die jaren maar de meest fantastische mens was je zelf. Wat een karakter, wat een lef, wat een gave om zoveel achter te kunnen laten. Je hebt het volbracht Garmt en ik wens je vrouw, dochter, alle familie en vrienden een leven lang heel bijzondere en mooie herinneringen aan jou.
Rita, Nijkerk