Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Ger mastenbroek

03-11-194329-12-2010
      Ik heb een raar gevoel!
      In mijn buik
      En in mijn hart
      Het voelt niet fijn
      Het is een naar gevoel!
      Heel diep van binnen
      Er loopt een traan over mijn wang
      Ik voel me verdrietig
      Door heel mijn lijf
      En dat door dat ene zinnetje
      Die woorden die de waarheid vertelde.
      De stekker gaat er uit,
      Het dringt dan pas echt tot me door
      Dat de strijd is verloren.
      De tijd tik
      Afscheid nemen van mijn pa!
      Wat is dit moeilijk!
      Mijn god wat is dit zwaar
      De tijd is gekomen
      De beademingsmachine wordt stop gezet,
      De strijd
      Het geluid
      Het besef is dan daar.
      Je laatste traan over je wang.
      En dan de stilte...
      67 jaar
      Wat groot is dit verdriet
      Wat groot is dit verlies
      Het besef hoe erg ik je ga missen
      Soms is het even te verschuilen
      Achter een gebroken glimlach.
      Van verhalen van vroeger herinneringen door de tijd heen.
      Maar toch ben ik in rouw
      Al weet ik diep van binnen dat het goed is zo
      U heeft uw rust verdient
      Dan troost ik mezelf met de gedachten
      Dat achter elke traan van verdriet
      Een glimlach schuilt van een herinnering
      Een herinnering van jou gezicht.
      De herinnering van jou stem
      Als ik thuis bij je kwam.
      joehoe pa!!.
      hoi juud.
      Mijn god wat ga ik je missen.
      De muziek,
      Je heerlijke eten,
      De herrinering aan de man die hij altijd was!
      Dag lieverd We zullen je nooit vergeten,

      Je dochter judith,

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 2   |   niet OK
        Vertaling van: Moody Blues - Nights In White SatinNachten in wit satijnHet einde nooit bereikenBrieven die ik heb geschrevenZonder de bedoeling ze op te sturenSchoonheid heb ik altijd gemistMet deze ogenGewoon wat de waarheid isMeer kan ik niet zeggenOmdat ik van je houdJa, ik hou van jeOh, hoe ik van je houdStaren naar mensenSommige hand in handDatgene wat ik doorstaKunnen zij begrijpenSommigen proberen me te vertellenDat ze gedachten niet kunnen beschermenDatgene wat je wil zijnBen je op het eindEn ik houd van jeJa, ik houd van jeOh, hoe ik van je houdOh, hoe ik van je houdNachten in wit satijnHet einde nooit bereikenBrieven die ik heb geschrevenZonder de bedoeling ze op te sturenSchoonheid heb ik altijd gemistMet deze ogenGewoon wat de waarheid isMeer kan ik niet zeggenOmdat ik van je houdJa, ik hou van jeOh, hoe ik van je houdOh, hoe ik van je houdOmdat ik van je houdJa, ik hou van jeOh, hoe ik van je houdOh, hoe ik van je houdLieve Judith, deze dag denk ik net als jullie, aan hem!Je moeder   

        Nannette -
        3 november 2012

        Deel deze pagina:

      • Gedicht of lied
        reactie 1   |   niet OK
        Sterven doe je niet ineens,
        maar elke dag een beetje.
        En al die beetjes die je stierf,
        het is vreemd maar die vergeet je.

        Je was er duidelijk niet aan toe,
        aan het leven bleef je hechten.
        Maar uiteindelijk was je toch te moe,
        je kon niet verder vechten..

        judith - rotterdam
        30 januari 2012

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.