Beste familie,

Wat mooi om de teksten te lezen ter nagedachtenis van Gerard. Ik herinner me Gerard als kleine jongen en het is bijzonder te lezen hoe in vogelvlucht zijn leven is verlopen. Ik kom op deze site terecht doordat ik benieuwd was of ik nog iets van Christie kon vinden waar ik met het ouders worden weer aan terugdenk. Frosja herinner ik me ook nog.
Ans van Mullem-Donker Leusden

Vandaag 1 april 2011, een jaar na je sterven ,onderweg voor controle naar het ziekenhuis op de radio Gerard\\\\\\\'s liedje Dansen aan Zee.

Toeval ik weet het,maar ontroerend is het, het lijkt een groet van ver op zo\\\\\\\'n moment.
frosja

De onderstaande tekst is uitgesproken bij de uitvaart van Gerard.


Lieve Mensen,
Mijn broer is dood. Mijn broer Gerard! Hij die onverwoestbaar leek.
Nooit meer onder mijn slaapkamerraam:
He Zussie?? ben je thuis? ?k Heb wat lekkers.
Ik: ben je alleen.
Gerard: Nee, Mik loopt nog even met Panie!

Terwijl hij aan het sterven was lag ik goed ziek op bed. Kreeg een foto toegestuurd met daarop ?n heel klein meisje, nog wankel op haar beentjes. Gebogen naar haar babybroertje, die stralend lacht naar zijn grote zus. Broer en zus voor hun hele verdere leven.
Dat weet ik nu. ?t Vroegste beeld van mijn broertje is?n spijlenbedje in een piepklein kamertje, ?t moet nog bij Oma in Utrecht geweest zijn en hij, 2 vingers in zijn mond, huilend.

13 maart Geer z?n verjaardag. ?t Was zo gegroeid dat Hub en ik altijd kwamen.
Dit jaar n mail?: ?Big smile? Komen jullie mijn nieuwe tanden zien? Al zijn tanden waren getrokken in verband met operaties. Verschrikkelijk was het geweest, nu zelfs al nieuwe tanden. Hij was monter. Hij wilde weer. Hij belde zelfs een paar keer uit zichzelf met Papa.
Toen ik het Fros vertelde, vertelde zij??. Plus minus 15 jaar. Zij naar een schoolfeestje. Gerard?.puber?.. teveel bier?? spugen?.. Fros help?? mijn plaatje + tand uitgespuugd. Je hebt de wc toch niet doorgespoeld?...... Nee?. En Fros zoeken en vond het. Later stond hij met kleren en al, was ?t zijn goeie pak?, onder de douche, zich schoon te poetsen. Zagen zijn vader en moeder het misschien niet. Kreeg hij misschien niet wèèr op zijn donder. Ja? echt altijd een brokkenpiloot?.vol met zijn neus tegen begrenzing. Maar hoe kan zo?n halve Rus, afstammeling van die Zaparodge kozakken zich nou aanpassen aan dat nederlandse, op de lagere school zelfs gereformeerde, milieu van vlak na de oorlog.
Met een moeder die als levensopdracht had haar kinderen netjes, maar vooral aangepast groot te brengen.
In zijn kinderjaren sprak zij nauwelijks nederlands, moet russisch met hem gesproken hebben. Gerard was haar oogappeltje en een speciale band is altijd gebleven tussen die twee. Is in die tijd de taal gevoeligheid van Gerard gevormd? Naast frans, duits en engels sprak hij vloeiend pools en russisch.

Op het geboortekaartje van onze Joeri stond: Ik zie de aarde, wat is zij mooi, naar Gagarin de eerste russische ruimtevaarder.
Gerard zou het zo gezegd kunnen hebben. Wat genoot hij van vlinders, vogels, vissen. Vooral van de rivieren, het water, zijn Biesbos, banjerend met zijn kijker door het machtige landschap gaand.
In zijn bus tufte hij graag naar de oerbossen in Polen. Manden en biezen halen, paddestoelen zoeken, naar Jozef en Helena. Praten met mensen.
In zijn bus tufte hij graag naar Frankrijk, de baai van de Somme, fruits de mer eten. Eb en vloed beleven. Wel alleen. De laatste jaren veel alleen. Verdriet over Jeroen Joris.
En altijd steun van Annemiek.
Tja Annemiek, en met haar, Bolke en Maarten. Wat een rijkdom, wat een geluk voor hem.
Eens een half leven geleden was Gerard geknakt. Het ging niet meer met Jetje. Hij kwam bij ons wonen. Er kwam wel eens een dame voorbij. Maar op een middag stond zij daar, midden in de keuken op de gewassen grindvloer. De zon en de zee in haar haren. Gerard ging weer rechtop staan. Zijn groene ogen met gouden spikkeltjes gingen glanzen. Zij keken naar elkaar en vanaf dat moment zijn zij samen hun levensweg gegaan. En vruchtbaar dat zij waren! Al spoedig kwam Bolke, al spoedig kwam Maarten en als zij in een andere tijd geleefd hadden......
Het kon niet anders of zij kwamen aan een rivier te wonen, in een dijkhuisje. Witte melkgeiten, veel kippen, konijnen, een moestuin met veel fruit om zijn eigen wijn en zijn eigen likeur te maken.

Kolja is Ome Gerard een loser? Ben je gek, Mam. Hij leerde mij ooit Winnaar te zijn. Als iedereen met zo?n open mind zou leven, zou onze samenleving er wel iets anders uitzien en hij kan het weten het was zijn Ome Gerard!

Ons verjaarskado dit jaar een boekje met CD. Het levenswerk van een oud russisch echtpaar. Literatuur, poezie op muziek. Cello en piano.

Jùllie levenswerk, de aarde, het milieu. Bewuster daarmee omgaan. Gerard wilde stoelen matten, vlechtwerk maken. Annemiek vormt, geeft les. Gerard vond uiteindelijk de laatste 10 jaar zijn bestemming in het lesgeven aan mensen die geen Nederlands spraken. Hij was daar heel creatief in en genoot daar buitengewoon van.

En nu Gerard mee met de laatste levensstroom waarin Jeroen, Mama, Moemiek, Jetje, Rudie en al vele anderen zijn voor gegegaan.
Hij was mijn lieve broer en ik ben heel dankbaar dat jullie allemaal hier gekomen zijn.

Christie en Hub
Groesbeek, april 2010

Een half jaar is voorbij nu. De gedachte aan jou dood doet me pijn het voelt als een eiland leeg maar niet verlaten. omringd door zandpad,bomen,weiland,naarstig zoeken naar contact.

Contact wat nooit meer zal komen, altijd gehoopt, vergeefs. Eens,lang geleden waren we samen kinderen.
Dat licht en vrijheid nu je deel mag zijn. Ik heb je lief gehad op mijn manier met al mijn onvermogens, zoals gekweste kinderen onvermogend zijn.
flo

Dag papa,
we gaan je missen