Lieve tante Hent, Andries, Dorine, Gonny en kleinkinderen,
Vandaag heb ik mn post open gemaakt, en dacht bij het zien van de rouwannonce dat het misschien een condoleance was die het overlijden van mijn mama betrof ook onlangs, maar drie weken eerder op 13 februari 2021. Bij het openen van de brief, schrok ik en was ik stil van het bericht dat tot mij doordrong. Ik had oom Gérard nog een maand geleden gesproken, om het overlijden van mijn mama te melden. En zo snel en onverwacht is hij er ook niet meer. Wat een leegte moet het zijn voor u tante Hent. Ik was ruim een jaar geleden nog op bezoek geweest, met een vriendin, die in de auto was blijven zitten. Oom Gérard was speciaal naar buiten gekomen en had ook warme aandacht voor haar. Ik had zo een schik met mijn oom. Ik herinner mij zijn Sinterklaas rol uit mijn jeugd, en de speeches die hij hield, die voor mij een Wim Kan / Toon Hermans gehalte hadden als kind zijnde. Iedereen hing aan zijn lippen als hij sprak, en ik zag mijn ouders ervan genieten zoals zij van bekende cabaretiers konden genieten. Oom Gérard, u bent niet meer. Dat uw ziel in vrede mag rusten, en u de warmte en liefde en troost van onze Schepper mag ervaren. Dat u weer verenigd bent met Servaas. Het leven waarin we worden geboren is tijdelijk, de bron waar we naar terugkeren is er altijd. Voor mij geen afscheid, maar tot ziens. Vaar wel lieve peetoom.

Als beginnend ambtenaartje bij de gemeente Sittard leerde ik in 1970 Sjra Houtakkers kennen als wethouder. Zijn welbespraaktheid en inspiratie zijn mij altijd bij gebleven. Sjra had gevoel voor humor en toonde ook belangstelling voor de mens achter de ambtenaar. Ik bewaar goede herinneringen aan deze fijne man, die in de familie zeker gemist zal worden.
Ter ere van Sjra voeg ik hieronder een gedicht van mijn hand toe.

De dood

Het blijft een onwerkelijk fenomeen.
Als je ouder wordt, vallen er steeds vaker mensen om je heen weg.
Familie, vrienden, buren, mensen van werk of hobby's.
Verstandelijk begrijp je dat erge ziektes of ongevallen fataal kunnen zijn.

Toch is er telkens weer de confrontatie met de lege plek die achter blijft.
Er wordt iets van je afgenomen wat vertrouwd en dierbaar was.
Wat helemaal hoorde bij jouw eigen leven.
Het lijkt wel of een deel van je lichaam is geamputeerd.

Je voelt je machteloos en verdrietig.
En zelfs na lange tijd blijft het gemis groot.
Van mensen waar je van hebt gehouden of die je gewoon graag mocht.
Het went nooit.
De dood.


Jos

Onze condoleances met het overlijden van Gérard Houtakkers ,onze bridge vriend in Schin op geul. Konden ons medeleven niet eerder betuigen. Gërard was ons oudste lid van societeit "Het Perronneke " maar wel nog zeer jong van geest en soms zeer "frivool " gekleed ( beetje Maurice Chevalier ! ). Een markant ,zeer erudiet en vooral zeer trouw en betrokken lid. Zeer bridge leergierig , met vaak ,voor ons en ook voor hem ,zeer verrassende resultaten .Geweldig gevoel voor humor en veel geduld met zijn bridge partner ( ons vorig jaar overleden lid Jan Kroon ). Wij wensen de familie sterkte met het verwerken van dit grote verlies.
Zo een persoonlijkheid zullen wij niet gauw vergeten. Wij zullen hem missen.
Jan en Pascale Dopper Maastricht

Gecondoleerd. Heel veel sterkte, we leven met jullie mee. Mogen jullie kracht putten uit de mooie herinneringen...