Amsterdam 26 Augustus 2014
Er is een Achterhoeker doodgegaan
Deze Achterhoeker is al 49 jaar mijn moeders geliefde
de beste Opa die mijn zoontjes maar kunnen wensen
en mijn grote mooie lieve stoere trotse Pap.
Geboren en getogen in de Achterhoek, ziek geworden in zijn geliefde Frankrijk en overleden in mijn geliefde Amsterdam.
Mijn vader is een trotse stoere lieve man.
‘is’
Ik kan nog moeilijk spreken over hem in de verleden tijd en over ‘was’
Voor mij is hij mijn trotse, mooie, stoere, lieve Pap en dat zal hij altijd blijven.
Mijn Piepelepaps.
Bij een eerste ontmoeting met mijn vader kreeg je een stevige hand, een intense blik met zijn blauwe ogen en zei hij:
’Keurentjes’.
En daar moest je het mee doen.
De kat uit de boom kijken en eerst bepalen wat voor vlees hij in de kuip had.
Zodra Pap zag dat het ‘goed volk’ was dan kon je met hem alle kanten op en altijd op hem rekenen.
Menigeen hier aanwezig zal ooit iets door Pap hebben laten maken, repareren of advies hebben gekregen hoe je dat het beste kon aanpakken.
Wat zijn ogen zagen, konden zijn handen maken.
Ik weet ook niet beter dat Pap altijd bezig was,
‘aan het prutsen in de schuur’.
Als klein meisje speelde ik nooit veel met poppen, het liefst zat ik bij Pap in de schuur, bovenop zijn werkbank met mijn eigen gereedschapskistje en dan mocht ik timmeren.
Hij heeft al die jaren zijn eigen oude Mecano doos bewaard waar hij als kind mee speelde en hij kon niet wachten om met Olivier en Julius hiermee aan de slag te gaan.
Gelukkig heb je het mij ooit ook geleerd en zal ik die mooie taak van je overnemen met jou in gedachten.
De schuur, Pap’s domein en trots.
U moet zich voorstellen dat dit een ruimte is van 3 bij 3 meter, volledig volgepakt met oud en nieuw gereedschap,
alle varianten van spijkers, schroefjes, moertjes, beugeltjes, parkers, klemmetjes
en wat hij nog meer in al die jaren verzameld had.
Keurig gesorteerd.
Mocht u nog iets hebben wat oud is, kapot is en net dat ene onderdeeltje mist?
Het ligt bij ons in de schuur.
Geen twijfel over mogelijk.
En als Pap iets had kunnen repareren of regelen voor iemand dan was hij dolgelukkig en trots op het feit dat het toch maar goed was dat hij dat al die jaren bewaard had.
Trots op het speelgoed wat hij zelf voor Olivier en Julius had gemaakt,
de lamp op de rollator bij tante Rikie,
een kranten-leesplank voor José,
standaarden voor de schilderijen van Mam voor haar tentoonstelling...
.. en zo nog ontzettend veel meer dingen..
Mam en ik willen alle schroeven, moertjes en spijkers graag aan Jeugd en Jongerenwerk of te wel de Trefkuul doneren. Daar kan de Gaanderense jeugd nog jaren hutten mee bouwen tijdens de KiVaDa in de zomer.
Als Pap niet in de schuur zat, was hij aan het studeren of aan het werk.
Pap’s tweede domein was de werkkamer op zolder.
Hard werken en hart voor de zaak was zijn motto.
Je kunt alleen maar trots zijn op iets wat je bereikt hebt als je er zelf hard voor gewerkt hebt.
Begonnen als letterzetter bij Misset en ge-eindigd als ‘hoofd bedrijfskantoor’ bij Hassink.
Vroeger stonden dozen met orderzakken in de gang, een ouderwetse grote calculator met papierrolletje erbij en na het eten ging hij dan nog even boven om wat laatste zaken weg te werken.
Ik herinner mij het geluid van die calculator nog als de dag van gisteren.
Trots als een pauw was hij op de kunstkalenders die hij kreeg, dat was pas mooi drukwerk!
Er liggen nog vele jaargangen daarvan op zolder. En ze zijn echt heel bijzonder.
Ook hun eigen uitgave van de kunst van Jan te Wierik was voor pap een parade paardje.
Zijn gezicht begon te glimmen en zijn ogen gingen sprankelen als hij de laatste versie liet zien.
Pure liefde voor het vak.
Voor, maar vooral ook na zijn pensioen, heeft hij op zolder heel wat uren besteed aan fotografie.
Nieuwe vakantie foto’s en foto’s van Olivier en Julius.
Gecombineerd met alle oude foto’s en dia’s die hij stuk voor stuk heeft ingescand.
Het samenstellen van het familie Evers boek,
maar ook foto’s bij elkaar zoeken voor anderen van verloren familie leden..
daar haalde hij veel voldoening uit.
Vandaar dat we Pap zo dadelijk willen eren met vele foto’s;
oud en nieuw.
Wat mijn vader mij meegegeven heeft is dat ambitie mooi is,
de wereld groter is dan de Achterhoek,
maar vergeet en verloochen je afkomst nooit.
Hij was trots op zijn familie.
Als klein jongetje keek hij op tegen zijn Ome Henk en Ome Gert. Stoere zeemannen op de grote vaart.
Dat leek hem ook wel wat.
Het is er nooit van gekomen, maar tijdens iedere vakantie in Bretagne werd er wel een schippers-jas, pet of trui gekocht.
Trots was hij op zijn hard-werkende en lieve ouders.
Iedere zondagmorgen gingen we bij Opoe op de koffie.
Met een bokkenpootje voor de volwassenen en voor de kinderen een plakje koek of een koetjesreep.
Daarna wandelen in Thuus-Bos, het bos achter het huis in de Witstraat.
Hij heeft altijd met zoveel liefde over zijn ouders gesproken.
We gaan straks ook onze bloemen op hun graf leggen.
Boven alles heeft Pap mij geleerd hoe verschrikkelijk belangrijk goede vriendschappen zijn.
Binnen en buiten de familie.
En wat had hij daar gelijk in.
Dat hebben we de afgelopen weken ook zeer intens zelf weer ervaren.
Pap’s maatje was Willem Overbeek.
Mochten ze elkaar daar boven straks ergens tegenkomen dan zal het een groot feest zijn.
Voor de insiders: Fidiefoem, Fidiefoem!
Voor zijn vrienden hier zal Pap een groot gemis zijn, zijn pretoogjes, zijn humor en zijn ideen.
Voor de familieweekenden bouwde hij in de beginjaren een grote BBQ, hij stond daar voor iedereen het vlees te braden waar we met zijn allen tussen het kruusjassen door van konden genieten.
Met zwagers fabriceerden hij van oude tenten 1 grote familietent waar we ’s avonds met z’n allen in konden zitten.
De familie is nu al jaren veel te groot voor 1 tent en 1 BBQ,
met grote trots en veel plezier denk ik terug aan die beginjaren.
Pap was geen standaard sportliefhebber.
Studio Sport was totaal niet aan hem besteed.
Toen hij jong was deed hij aan atletiek en jaren later werd het tennissen.
Maar dan wel weer vol verve.
Sport werd vooral gecombineerd met vriendschap.
Met veel plezier jaren getennist met de mannen in de hal in Ulft en bij TEGA in Gaanderen.
Zijn forehand was, volgens zijn eigen zeggen, niet te houden.
Pap was een genieter.
Genieten van het leven en vakanties.
Samen met Mam genieten van alles om zich heen.
Bergen beklimmen in Oostenrijk en Italië.
Snorkelen op Aruba
Fruit de Mer eten bij “tante Marie’ in La Turballe,
strandwandelingen in Piriac sur Mer en Concarneau.
Een eenvoudige crepe du Sucre, een reep chocolade of een glas Dom Benedictine of Armagnac
Gewoon genieten.. Carpe Diem..
Pap was van de principes en de wijsheden.
Praktische zaken zoals :
‘in een vol restaurant is het eten goed’
‘bij nieuwe maan krijgen we een weersverandering’
of
‘parkeer je auto altijd naast dure nieuwe auto’s want die doen de deur voorzichtig open’
Dat soort dingen...
Maar vooral ook de wijsheden des levens...
Zo klein als ik was heeft hij mij als meisje geleerd
dat je mensen in hun waarde moet laten,
dat je altijd moet zorgen dat je onafhankelijk blijft
en vooral ook altijd de eer aan jezelf houden.
Dat wil ik mijn kinderen ook zeker meegeven als zijnde: ‘de wijze lessen van opa’.
Opa Gerard
Wat was en is hij trots en verliefd op Olivier en Julius.
Niets was hem te gek,
hutten bouwen,
wandelen in het bos,
riddertoernooien bezoeken,
Tom en Jerry of Scooby Doo kijken,
op de grond liggen om samen met ze met auto’s en treintjes te spelen.
En als de brug voor Thomas de Trein niet hoog genoeg was, u raad het al, dan maakte hij er uiteraard zelf eentje die hoger was dan die uit de winkel.
Vele weekenden kwamen de mannetjes uit Amstelveen, zoals hij ze noemde, in Gaanderen logeren.
Maar ook in de caravan in het Amsterdamse Bos of bij Lien in Noordwijk.
Weken was hij bezig om weer nieuwe dingen te maken of te verzinnen voor ze.
Alles kon en mocht en werd geregeld met heel veel engelengeduld.
Julius mocht voorop op de fiets naar zee, samen springen in de branding over de golven en zandkastelen bouwen.
Pap heeft Olivier leren fietsen zonder de zijwieltjes. Er achteraan rennend..
En ook die fiets, die had hij uiteraard zelf weer opgeknapt en verbeterd.
Ik kan nog uren doorgaan met voorbeelden over hoe geweldig Pap als Opa was. En dan doe ik hem nog tekort.
Een grote, stoere, sterke, lieve en trotse Opa.
De hoogtepunten waren de jaarlijkse vakanties.
Vijf jaar lang gingen Pap en Mam mee met ons naar Frankrijk om bij ons in de buurt te zijn en af en toe op de jongens te passen.
Met Opa spelen in de speeltuin, voetballen, rennen en zwemmen.
Dat was een groot feest voor Olivier en Julius.
Dat heeft hij ook nog gedaan op de laatste dag voordat hij ziek werd.
Vrijdag 25 juli was hij nog volop in de actie met ze.
Genietend van de mannetjes uit Amstelveen.
En de mannetjes uit Amstelveen genietend van hun apetrotse en soms een beetje gekke Opa.
Zaterdag 26 juli kreeg hij koorts.
Zondag 27 juli lag hij al in coma.
Hij heeft 4 weken gevochten als een leeuw, zo sterk als hij was,
maar het had geen zin meer.
Mam en ik hebben samen met je meegevochten, gelachen en veel gehuild.
Een hele bijzondere tijd samen, eerst in Angers en daarna in Amsterdam.
Veel, veel, veel te vroeg..
Met mijn trotse,
lieve,
mooie,
stoere Pap
is er in Frankrijk en Amsterdam
een echte Achterhoeker doodgegaan.
