Gerbrand was voor ons altijd nog het lijntje naar oom Nol.
Als wij bij oom Nol op bezoek gingen, kwamen we eerst langs de kamer van Gerbrand.
En àls Gerbrand wist dat we kwamen, zat hij in zijn stoel met zijn gezicht naar de deur. Op de uitkijk.
Want daarna gingen we met elkaar " in optocht " ( Hanneke was dan meestal ook al gearriveerd ) naar beneden voor bitterballen, een wijntje en een borrel in een stormglas.
Zo zullen wij ons Gerbrand blijven herinneren, gezellig, onderhoudend en onder het genot van een stormglas met inhoud, met oom Nol kibbelend over Feyenoord.
Allebei zijn ze er nu niet meer, maar we hopen dat ze daar boven ook een stormglaasje hebben.