Met groot verdriet nam ik afgelopen week kennis van het overlijden van Gerda Quint.

Ik heb Gerda leren kennen in 1992. Ik reageerde op een oproep van Gerda in de krant voor vrijwilligers voor de Televisie Omroep Rivierenwijk (TOR). Na enige aarzeling belde ik het telefoonnummer dat stond vermeld in de oproep. Ik kreeg Gerda aan de lijn. De aarzeling was snel voorbij, een afspraak werd gemaakt voor een kennismaking. Vanaf dat moment kwam ik een wereld terecht waar ik altijd had willen zijn: de wereld van televisie maken, de wereld van beeld en geluid. Gerda\'s zoon Eric bracht me de eerste knepen van het vak bij. Nu 17 jaar verder, werk ik nog steeds met beeld en geluid. Het begon allemaal met die oproep en het eerste telefoontje met Gerda.

Gerda bedankt! Wie weet hoe mijn leven gelopen zou zijn als jij die oproep niet had geplaatst?

Later was Gerda één van de mede-oprichters van Deventer TeleVisie (DTV), mijn latere werkgever. Bij DTV heb ik veel met Gerda samengewerkt in het programma \"Hallo ik\". Altijd op lokatie ergens in Deventer, Gerda deed de aankondiging en stelde de vragen, ik deed het camerawerk. Met bijzonder veel plezier denk terug aan die tijd met Gerda. Altijd gezellig, altijd leuk.

Zo\'n 10 jaar geleden ben ik vertrokken bij DTV. Ik verhuisde naar Almere en ging werken voor landelijke televisie bij het NOB. Sindsdien had ik geen contact meer met Gerda.

In 2005 keerde ik terug naar de koekstad. Een collega van mij bij een tijdelijke baan kende toevallig Gerda erg goed. Via die collega, ik ben helaas haar naam vergeten, kreeg ik van Gerda een papiertje met daarop een uitnodiging om eens langs te komen voor de koffie en bij te praten. Dat papiertje hangt nog steeds op mijn prikbord, ik loop er iedere dag langs. Ik nam me altijd voor Gerda eens te bellen en af te spreken, maar het kwam er steeds niet van. Daar heb ik nu enorm veel spijt van. Nu kan het niet meer, Gerda heeft het leven verlaten en kan genieten nu van haar verdiende rust.

Peter Vos