Jan, jou grote liefde, mijn vriend, is overleden.
Zowel Jans’ verzet tegen zijn dood als geen verzet moet voor jou, Teuneke, bijna onverdraaglijk zijn geweest. Ook jij, Teuneke, was de ‘’grote liefde’’, van Jan. Het verleden lijkt afgesneden. Maar ben jij echt afgesneden van wat achter je ligt. Het is niet waarschijnlijk. Wat vandaag gebeurt is, kan ik in mijn herinnering terug halen, niet alleen de feiten, maar ook hoe ik mij voelen. Het verleden blijft dus aanwezig, zonder dat ik het voortdurend merk en ervaar. Niet alleen wat ik vandaag beleefd heb, maar ook dat van gisteren en eergisteren, van vorige week, van jaren terug. Heel het verleden, gecomprimeerd en erkend of niet, blijft in het heden werken en dit kleuren. Het blijft ook voortdurend de toekomst bepalen. Daarom ben ik blij dat jij met Jan een goed verleden heb, dan zijn het nu en de toekomst ook goed in de zin van veiligheid, geborgenheid, lief te hebben, geaccepteerd en vertrouwen.

Onmachtig ben ik met mijn gevoelens van de dood van Jan. Als ik de macht zou hebben om het gevoel, het ervaren te beheersen, zou blijken dat het contact met Jan leeg was. Op het moment dat ik verdriet, vreugde, angs, onmacht, zou beheersen, macht zou hebben om ze vast te houden of om ze op te roepen, zouden de gevoelens ophouden echt te zijn. Mijn macht blijkt onmacht, mijn beheersing leeg.

Eens zal het weer lente worden.

Wout

Het is nu zo'n 33 jaar geleden dat ik je mocht leren kennen. Het was op onze gezamelijke reis naar Indonesië en Nieuw Guinea. Jij en Teuneke en Wout en Olke en Francien, Piet en Marja en ik. Weet je nog onze bootreis naar alle eilanden en s'avonds in de kapiteinshut gezellig samen kaarten, het gemis van een koelkast op de molukken, Nico de gids met z'n grote pukkel en die lange haren die daauit kwamen, Elizabeth onze lieve gids, Olke met z'n vinger, de mandibak in Nieuw Guinea. Ik kan nog wel even doorgaan...
Je bent áltijd een man met uitstraling geweest, als je er was, wàs je er; beslist niet doorsnee.
Ook de gezamelijke vakantie met jou en Teuneke door Maleisië schiet door mijn hoofd met oa onze jungletocht en verblijf, je oesters eten waar je zo ziek van werd dat er met grote spoed een dokter moest komen; deze wilde je in het ziekenhuis hebben; maar jij ging niet. Gelukkig je knapte weer op en je ging ondanks je antibiotica daarna al snel weer aan een lekker biertje ^_^ , ook varen in t bootje door het water vol met waterlelies was een mooie ervaring.
Gedurende alle jaren hebben we (vaak met z'n 6-en) als de nieuw guinea gangers kontakt gehouden wat toch wel heel bijzonder is; als we elkaar spraken, was het weer als vanouds en ging de conversatie gewoon weer verder. Van Piet hebben we reeds afscheid moeten nemen.
Jan nu moet ik afscheid nemen van jou.
Ik zal je warme persoonlijkheid missen.
rust zacht Jan

Teuneke heel veel sterkte
Liefs Jacintha

Beste Jan,

Wij kennen elkaar sinds 1997, toen wij ook net zoals jij en Teuneke een appartement kochten in het Chateau des Forges. Wij herinneren jou als een aimabel en bourgondisch mens. Wat hebben wij veel plezier gehad en leuke dingen gedaan tijdens ons verblijf aldaar. Speciaal waren de 14e juli festiviteiten met de overige eigenaren. Hele verkleedpartijen werden er georganiseerd met diverse spelletjes. De rode eigenaren in de court tegen de blauwe eigenaren in het Chateau met daarna een rondje golf en als afsluiting een diner. Ook weten wij nog dat jij vaak ging vissen in de diverse meertjes rond de golfbaan. Op zeker moment zijn jullie vanuit het Chateau naar het nabij gelegen Menigoute verhuisd. Een prachtige woning met een mooie tuin. Toen jullie dit hadden verkocht zijn wij elkaar een tijdje uit het oog verloren maar niet uit het hart. Daarna hebben wij elkaar gelukkig nog een aantal keren gezien bij je broer Ad en Arike in Frankrijk en in Nederland bij Egbert en Yvonne. Ook hadden we nog wel veel contact met Willie en Rico Jansen. In december stuurde Willie nog een leuke foto van jou en Teuneke met je dochters in een restaurant in Malaga.
Helaas heb je je ziekte niet kunnen overwinnen.

Beste Jan, vaarwel en rust zacht,
Anja en Ed

Ik leerde Jan in de loop van de jaren 80 kennen en hoorde toen dat hij erevoorzitter was van onze tennisvereniging TVZ 750 wegens zijn grote verdiensten vooral tijdens de overgang van de omnivereniging CSV naar de huidige tennisvereniging TVZ 750 op 18 april 1980.
Ik leerde hem pas echt kennen in de jaren 90 tijdens mijn eigen voorzitterschap van de vereniging tijdens de vele gesprekken destijds met de adviescommissie waar hij deel van uitmaakte.
Uit zijn weloverwogen adviezen bleek duidelijk zijn ruime ervaring zowel binnen de leiding van een bedrijf als die van verenigingen.
Ik heb hem ervaren als een bijzonder integer en prettig mens om mee om te gaan.
De laatste 15 jaar kwam ik hem en Teuneke alleen nog tegen bij bijzondere gelegenheden of zo af en toe bij toeval tijdens het boodschappen doen maar altijd gaven die korte gesprekjes mij een warm gevoel.
Ik wens Teuneke en familie heel veel sterkte toe de komende tijd.

JAN rust zacht.

Ik leerde mijn schoonvader Jan en zijn vrouw Teuneke ongeveer 5 jaar geleden kennen door mijn lieve vrouw Petra dochter van Jan.
Het was kerst rond die tijd en ik kreeg de vuurdoop tijdens het kerstdiner op de Wipstrik.
Voor en niet zo,n prater als mij de kat uit de boom kijkend kreeg ik als gauw het
gevoel thuis te horen bij de fam Brouwer die avond, zoals het hoort.
De jaren daarna is het contact met mijn schoonvader altijd ontspannen geweest.
Jan zijn droge en aanstekelijke humor , gekibbel met Teun hebben mij vaak een lach
mogen geven, een motivator voor veel mensen.
Al hebben we niet veel echt diepgaande gesprekken mogen voeren in die jaren denk
ik dat we veel raak vlakken hebben en zouden gehad.
De tijd die we hadden was mooi , met een wijntje en hapje er bij, altijd gezellig.
Als ik het zo mag zeggen Jan, je was niet de eerste schoonvader maar wel de eerste
schoonvader waar ik mij bij thuis heb gevoeld , je bent en was ontwapend voor velen.
Een mooie herrenering die ik zal koesteren.

Rust in vrede,