Gerrit Mons werd geboren in Doorwerth op 25 oktober 1940. De laatste woonplaats van Gerrit was Hummelo.

Gerrit Mons werd geboren op 25 oktober 1940 aan de Kerklaan in Doorwerth als oudste zoon van Aalt en Annie Mons. De eerste jaren van zijn leven stonden in het teken van de Tweede Wereldoorlog. In en rond zijn woonplaats is fel gevochten.
Zijn moeder Annie overleed een paar dagen voor zijn zesde verjaardag. De schok was groot en Gerrit voelde zich als klein jongetje alleen. Zijn vader hertrouwde een jaar later. Gerrit was een rustige jongen, die erg zijn best deed op school. Dat werd niet altijd herkend, helaas.
In 1961 werd Gerrit marinier. Korte daarna werd hij opgeroepen om naar Nieuw Guinea te gaan. Daar beleefde hij een even waardevolle als traumatische tijd. Hij raakt er gewoon aan een leven van gevaar, van dood, maar ook van kameraadschap. Het zou zijn verdere leven verder tekenen. Het gevoel dat Nederland de Papoea's heeft verraden door het land weg te geven aan Indonesië heeft hem nooit verlaten.
Terug in Nederland ging hij aan het werk bij een drukkerij. Hij leerde Anna Koetsier kennen en vroeg haar in de winter van 1963 verkering op de Duno in Doorwerth. Nog geen jaar later trouwde het stel op 6 augustus 1964. Ze vertrokken samen naar Woudsend, waar Gerrit een baan bij de plaatselijke drukkerij kon krijgen. En een woning, belangrijk ook in die tijd. In Woudsend kregen Gerrit en Anna twee zoons: Alex en Marcel.
Gerrit kreeg in 1967 de kans om politieagent te worden in Arnhem, waardoor ze weer terug konden keren naar Gelderland. In Arnhem kregen ze nog eens drie kinderen: Ronald, Gerco en Inez.
In de jaren tachtig kreeg Gerrit te maken met lichamelijke en geestelijke klachten. Hij raakte overspannen en kwam tijdelijk thuis te zitten. Duidelijk werd dat de tijd in Nieuw Guinea hem nog altijd parten speelde. Ook zijn hang om het goed te willen doen, zorgde voor spanningen op het werk. Uiteindelijk kon hij met 'vervroegd pensioen' begin jaren negentig, waarna een nieuw tijdperk in zijn leven begon.
Tijdens een reis naar Zuid Afrika kwamen Gerrit en Anneke in contact met dokter Ter Haar en Heather Richards. Een bijzondere vrouw, die een kindertehuis runde voor weeskinderen: God's Golden Acre. Het werd het begin van een bijzondere band. Gerrit en Anneke stopte veel tijd, energie en geld in het op poten zetten van dit kindertehuis. Het tehuis is uitgegroeid tot een veilige haven van honderden kinderen en gezinnen met Gerrit en Anneke als 'Opoe en Omoe', die eens in de zoveel tijd langs kwamen.
Een fantastische tijd!
Kinderen krijgen verkering, trouwen of gaan samen wonen. En krijgen kinderen. De teller is blijven steken op 16 kleinkinderen. Wat was hij daar trots op en wat heeft hij genoten van die blagen. Inmiddels is het eerste achterkleinkind op komst. Gerrit was enorm blij met dit cadeau en hij keek er erg naar uit om die straks in de armen te kunnen nemen. Helaas komt het er niet meer van.
Er valt nog zoveel meer te vertellen over Gerrits leven, maar dan hebben we echt een boek nodig. De laatste jaren ging het met de gezondheid van Gerrit bergafwaarts. Heel langzaam, maar wel zeker. Tot vrijdag 4 juni wilde hij nog vechten voor zijn leven. Maar die ochtend was het klaar. Hij wilde alleen nog maar slapen, en nog één keer zijn vier zonen, zijn dochter en zijn vrouw samen bij zijn bed zien. Dat is gelukt.
Zaterdagochtend 5 juni om 5 over 8 was het genoeg en is hij vredig ingeslapen.
Wat gaan we hem missen!