Lieve Gio,

In gedachten zien we jou nog steeds zitten,
lekker in jullie voortuin.
Heerlijk in het zonnetje.
Je kon daar zo vreselijk van genieten!

Vanaf nú zal alles anders zijn.
Je zult nooit meer in je tuintje zitten.
Ons uitzicht zal voor altijd anders zijn.
Rust zacht, lieve Gio.
We zullen je nooit vergeten.

We wensen Simone, Lois en Jools héél veel sterkte.

Gio!
'Oregano, rozemarijn, tijm, paprikapoeder, komijnzaad.... ' We zitten op onze knieën en laten nu voor de derde keer de kruidenpotjes door onze handen gaan. Welke was het nou?

Het was de eerste mooie lentedag van het jaar: ‘rokjesdag’. De deuren stonden open en boven de ielige tuintjes danste gezelligheid. Barbecues werden uit het vet gehaald en de eerste grasmaaier liet van zich horen. In deze smeltkroes van gemoedelijkheid het felle geluid van keukenkastjes die open en dicht gaan. Eerst bij onze buren, daarna twee huizen verder. Paniek is te veel gezegd, maar enige ongerustheid leek toch wat ruimte op te eisen. Weer dat geluid van kastjes, nu vier huizen verder. En toen dat hoofd: Buurman Peter. Peter zou gaan Barbecueën. Giovanni, Simone, Lois en Jools zouden een vorkje mee prikken, maar deze happening dreigde het zonder kers op de taart te moeten doen; geen slagroom op het ijs; een zalm zonder neusje. Giovanni, verantwoordelijk voor de marinade, had geen.... ja, dat weten we dus niet meer... En laat dat nu net het onderdeel zijn dat het geheel zou completeren. Wij zagen direct de ernst van deze situatie in, lieten alles vallen en lieten – net as nu – de kruidenpotjes door onze handen gaan: 'oregano, rozemarijn, tijm, paprikapoeder, komijnzaad...' En toen was het raak. The missing link! Het potje werd over de schutting aangepakt en Giovanni werd aan het werk gezet.
De barbecue werd een groot succes, ook voor ons, want behalve het bewuste potje kregen wij twee heerlijke lapjes vlees à la Giovanni door Giovanni aanreikt.

We gaan nog één keer de potjes langs en als we er niet uitkomen, vragen we het wel Peter, Heleen of Simone. Eenmaal bekend om welk kruid het gaat, dopen we dat om tot een naam die we nooit meer kunnen vergeten: Gio!

Annemiek en Wouter Sluitman, Haitsma Mulierstraat te Haarlem

Lieve Gio,

Wat een verdrietig bericht dat jij er niet meer bent.
Wij kennen jou al zoveel jaar en hebben je leren kennen als een lieve en betrokken man en vader. Jarenlang spraken wij elkaar in maart bij het invullen van de belastingaangifte. Jij was zo goed bezig met je studie en met je werk. Er leek een mooie toekomst voor jou in het verschiet te liggen. Helaas werd dit doorkruist door jou ziekte.
Wij zullen je altijd blijven herinneren als een fijne vent.
Wij wensen Simone, Lois en Jools heel veel sterkte.

Liefs, Marja en Paul Antonides

Lieve Giovanni,

Zoals ik ook naar Simone schreef, ik heb jou altijd zo’n lieve betrokken vader gevonden. Als we een oudergesprek hadden, sprak jij altijd je waardering uit voor alles wat school voor jouw meiden deed. Dat zal ik nooit vergeten en dat heb ik altijd enorm gewaardeerd.
Lieve Simone, Lois en Jools, heel veel sterkte en ik denk aan jullie!
Liefs Kirsty

Lieve gio
Samen met mo zijn en waren we al heel lang "friends".We hebben zoveel beleefd met elkaar .
Wat ik nooit zal vergeten is dat ik met jullie mee mocht naar New York ,wat was dat gaaf !
In december in de vrieskou keken we ons ogen uit en hopte we van star bucks naar star bucks om ons op te warmen .De sex en de city tour was hilarisch jij was de mr big en mo en ik de samantha en Carrey.
Met de trein door philladephia gingen we naar Washington en daar aan gekomen belanden we bij het witte huis .
Daar stonden een soort witte tenten voor en jij zei kom we gaan kijken,voor we het wisten werden we gefouilleerd en stonden we in de tuin waar bush zijn kerst toespraak stond te houden.Wat hebben we gelachen dat we daar belande !
Lieve gio ik ga je ontzettend missen als persoon en als goede vriend ! Ooit komen we elkaar weer tegen dat hebben we beloofd ! Love you ...
Liefs en knuf van Daan ,ook dikke knuf van Den en Noëll xxx