Lieve familie,

Miranda en ik zijn vandaag naar het graf geweest om even dicht bij Gosse, Gaby, Erline en Wilaire te zijn. Het graf is een prachtig monument geworden. Voor mij is het een klavertje vier als symbool voor ultiem geluk. Ik ben zo blij dat er een plek is om hen te herdenken, zeker nu het huis is verkocht. Gosse zijn bouwwerk wordt nu gevuld door andere stemmen. Pijnlijk, maar ... al die positieve energie die Gosse en Gaby erin hebben gestopt is niet verloren gegaan. Het is een van de vele schatten die ze achter hebben gelaten.
De kerstbrief van Bas heeft me geroerd. Ondanks het verdriet van het gemis en het besef van een definitief afscheid, spreekt er veel warmte uit de brief. De troost die familie en vrienden elkaar bieden is bijzonder, net als de ‘feestweek’ van de beide families in België.
Ik hoop dat jullie nog vaak een week dicht bij elkaar zullen doorbrengen om in de nagedachtenis van Gosse en Gaby spelletjes te doen en plezier te maken, de beste remedie om de pijn van het gemis te verzachten, dicht bij elkaar in een streven naar gelukkige momenten!
Sterkte en veel liefs, Yvonne

twee jaar geleden verwoestte een aardbeving in Haiti vele levens, ook hier in Nederland.
we denken aan jullie en de mensen die nog dagelijks met de gevolgen leven.

Ook ik denk vandaag aan gaby en haar gezin, collega van de HHS

Ook nu denk ik aan Gaby, Gosse, Erline en Wilaire.

Loïs Ekhart

Vanavond om 10 voor 12 is het precies 2 jaar geleden dat ik op CNN zag dat er een zware aardbeving in Haiti was geweest. Op dat moment was er nog niets bekend. Naarmate de tijd vorderde tekende het enorme drama zich steeds meer af, met als dieptepunt het moment waarop ik hoorde dat ook een aantal Nederlanders die daar waren om hun kinderen op te halen het niet overleefd hadden.

Gaby, Gosse, Erline en Wilaire.... jullie zijn nog vaak in mijn gedachten. Zo vaak als wij als gezin iets doen of ergens zijn schiet door me heen ´dit hadden zij ook mee moeten maken...´.

Voor de familie zal vandaag weer een extra zware dag zijn. Ik wens jullie veel sterkte en ik hoop dat alle blijken van medeleven voor jullie een kleine troost mogen zijn!

Vanavond om 10 voor 12 zal ik even heel, heel stil zijn...

Yvonne Post

Lieve Gosse, Gaby, Erline en Wilaire,
Onvoorstelbaar dat het al twee jaar geleden is dat jullie uit ons midden zijn weggerukt door die verschrikkelijke aardbeving. Jullie zijn regelmatig in mijn gedachten. Ook de familie die jullie achter moesten laten zijn met regelmaat in mijn gedachten. Vanavond brand ik een extra mooie kaars voor jullie.

We denken vaak aan jullie en aan de pijn die jullie nu vandaag weer extra hevig moeten voelen.
Sterkte

Afgelopen jaar weer enkele malen op het kantoor van de ANWB geweest, want ik word nog steeds ingehuurd voor in elk geval campingteksten en dit jaar zelfs kamperen in Denemarken en Zweden om over die campings te schrijven. En als ik dan op het kantoor bij de juiste afdeling kom, hoop je iedere keer weer Gosse te treffen die met zijn stem of lach de stilte doet verdwijnen. Maar dan blijkt weer dat dromen niet bestaan en dat er alleen die werkelijke nachtmerrie is geweest die het gezinnetje, dat pas enkele uren bij elkaar was, fataal is geworden. Ik wens alle nabestaanden, vrienden en bekenden de kracht om dit verlies, dat ook na twee jaar nog zo hevig betreurd wordt, te kunnen dragen.

Ik moet er zeker aan denken, dezelfde tijd met adoptie (nov. 2005) gestart maar wij hebben nog steeds geen toewijzing..... ... Gosse, collega van me, kon er zo enthousiast over vertellen en daar ging ons laatste gesprekje ook over..... heel veel sterkte met jullie grote verlies.

Dag Gaby,

Uit het oog maar niet uit het hart. Inmiddels is mijn eigen vader op 05-08-2011 overleden en weet voor de nabestaanden hoe het voelt om een dierbaar iemand te moeten verliezen.

Esma