Met Hannie, mijn oudste nicht, heb ik door de jaren heen niet veel contact gehad. Maar uit de ontmoetingen die er waren bewaar ik warme herinneringen aan een gastvrije, energieke en belangstellende persoonlijkheid. En dat gaat zelfs door de generaties heen want ook mijn moeder sprak altijd met veel warmte over Hannie, die zij enorm waardeerde. Als jongetje heb ik lang gedacht dat zij een zus was van Hannie in plaats van een tante.
Het was een beetje ontroerend om op de livestream van Hannies uitvaart nog een foto voorbij te zien komen van een reisje met de "Seven Seas" naar Noorwegen, waarop zowel Hannie als mijn moeder op ski's in de sneeuw staan te poseren.
Ik hoop van harte dat de (klein)kinderen van Hannie troost vinden in de wetenschap dat de vele mensen die zij in haar lange leven heeft gekend de goede herinneringen aan haar blijvend zullen koesteren.

Lieve Hanni,
Vandaag was het een prachtige dag, met een stralende blauwe hemel.
Een dag waarin de eerste bosanemoontjes genoten van de lente zon.
Voor jou was je laaste dag. De dag waarop we afscheid van je hebben genomen.

Met veel trots spraken Christine, Harm-Jan, Onno en kleinkinderen over je.
Het was super fijn zoveel van je leven in foto's te zien passeren:
in volle glorie samen met Harrie de kinderen en de dogs!

Je was lief, creatief en altijd vol interesse voor alles om je heen:
De liefde voor de natuur heb je kunnen doorgegeven aan de generaties na jou.
Het was altijd fijn bij jullie thuis. Altijd gezellig en een warm onthaal.

In gedachten leef je voort bij familie en vrienden. Zo ook bij mij!
Als het dan toch zo moest zijn: dan was dit een zeer mooie en waardige afscheidsdag...

Big hugs voor jou en heel strekte voor de jouwen!

Gerrit Jan

Vanmiddag hebben we met velen afscheid genomen van jullie moeder en omi. Jullie schetsten lieve herkenbare eigenschappen van een bijzonder mens. Ik ken haar al sinds onze jeugd, woonden in dezelfde straat, ginnen naar dezelfde "lagere" school en samen fietsend naar 't Lorentz. Daarna scheidden onze wegen, zij ging naar Leiden en ik naar Amsterdam. Onze beide huwelijken meegemaakt. Nico mocht de nacht voor ons huwelijk bij de ouders van Hannie slapen. Zo zijn er nog veel meer herinneringen ook al zagen we elkaar de laatste jaren niet, we hielden contact. Dank Han voor je vriendschap. Jullie allen veel sterkte om dit toch plotselinge afsheid te verwerken.
Warme groet,
Truus van Cooten - Mengerink

Vanavond gaan we speciaal voor jou de sterren van de hemel spelen.
Ik ga je nooit vergeten! 😍

Voor mij was Hannie altijd tante Hannie zonder eigenlijk familie te zijn. Als collega van mijn vader, Hugo van Dis, en vriend van papa en mama was Hannie soms bij ons om de brugklasindeling te maken. Vaker waren we bij Harrie en Hannie thuis. Omdat er een borrel of feestje was, of om op de grote zolder te spelen of in de tuin met de honden te spelen. Altijd gezellig en altijd zo gastvrij. De ‘broodjes Hannie’ staan nog in mijn geheugen gegrift. Later kreeg ik ook les van Hannie als leerling op HNL. En net als alle andere leerlingen genoot ik van haar geweldige catering bij de filmfestivals op school. Ik leerde schaatsen van Hannie op natuurijs door achter haar te hangen en ben ook nog regelmatig door haar geschminkt als piet of Sint. Altijd vrolijk, altijd in de weer en altijd energiek en geïnteresseerd. Het is geweldig haar gekend te hebben. Ik wens alle nabestaanden sterkte met het verlies van zo’n lief mens.
Roeland van Dis

Ik heb je altijd als een leuke plezierig klant op de stoel gehad
Leuke lieve gesprekken
Een liever knipgroet
Van mij Patricia schenk .

Hannie,
Ik kende je als rekwisietenmaker en grimeur bij twee toneelverenigingen. Behalve dat ik jouw creativiteit bewonderde, vond ik je gewoon een fijn en heel 'eigen' mens.
Dankjewel voor die herinnering.

Hilde

Dank je Hannie, voor de fijne boswandelingen met de honden die we de afgelopen 7 jaar bijna elke dag maakten. Je gezelligheid, positiviteit, betrokkenheid, creativiteit en je gulle lach zal ik nooit vergeten!
Liefs Hetty

Terwijl ik Harm-Jan al 39 jaar kende, en zo ook Hannie regelmatig sprak op verjaardagen, ontdekte ik pas in juni 2024 dat Hannie en ik op dezelfde middelbare school zaten in Eindhoven. Zij weliswaar een generatie voor mij, maar we hadden beiden ‘juffrouw Ceelen’ meegemaakt. We zongen spontaan samen het schoollied: ‘Wij Lorentz lyceïsten staan klaar voor onze school’. Prachtig.
Ik zal Hannie herinneren als een vrolijke en super geïnteresseerde vrouw. Veel liefs voor alle kinderen en kleinkinderen.